Δύο μεγάλες προσωπικότητες του 19ου αιώνα σε κρίση μέσης ηλικίας. Μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί. Η διαδικασία της κατανόησης της ανθρώπινης ψυχής έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομικής ιστορίας: αναζήτηση στοιχείων, απρόβλεπτες εξελίξεις, εμφάνιση σχεδόν ανυπέρβλητων εμποδίων, ακόμα και κίνδυνο θανάτου, αναφέρεται σε σημείωμα την παραγωγής για την παράσταση.
Τρεις άντρες ζωντανεύουν το έργο, πότε ως αφηγητές και πότε υποδυόμενοι ρόλους. Οι ποθητές γυναίκες, η εκρηκτική Λου Σαλομέ, η ευάλωτη Άννα Ο., η σταθερή κυρία Μπρόιερ παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια και τη φωνή των ανδρών σε μια ιστορία όπου εκείνες έχουν τον πρωταρχικό ρόλο.
Δύο εκπληκτικές επιστολές που ανακαλύφθηκαν πριν μερικά χρόνια δείχνουν ότι η φανταστική συνάντηση που εμπνεύστηκε ο Ίρβιν Γιάλομ μεταξύ Νίτσε, Μπρόιερ και του νεαρού Φρόιντ θα μπορούσε να έχει συντελεστεί στην πραγματικότητα. Έχουμε την απίθανη περίπτωση όπου 140 χρόνια μετά τα γεγονότα και 30 χρόνια από τη συγγραφή του μυθιστορήματος, η πραγματικότητα έρχεται να επιβεβαιώσει τη μυθοπλασία του συγγραφέα.
Στο ίδιο σημείωμα την παραγωγής αναφέρεται σχετικά με την παράσταση:
Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Σ' αυτή την περιπέτεια υπαρξιακής αναζήτησης δύο μοναδικών ανθρώπων εμπλέκονται ένας νεαρός ειδικευόμενος γιατρός ονόματι Ζίγκμουντ Φρόυντ, μια θυελλώδης γυναίκα-ίνδαλμα ποιητών και ψυχιάτρων, η Λου Σαλομέ, και μια σαγηνευτική ασθενής, η Άννα Ο., που στοιχειώνει την ψυχή του γιατρού της. Ο διάσημος ψυχίατρος Irvin D. Yalom επινοεί στο μυθιστόρημα αυτό τη συνάντηση δύο ιστορικών προσώπων στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων του 19ου αιώνα, τη Βιέννη, δίνοντας μια ερμηνευτική εκδοχή της γέννησης της ψυχοθεραπείας και της σχέσης της με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Η ψυχοθεραπευτική περιπέτεια που ξετυλίγεται κόβει την ανάσα καθώς αποκαλύπτει βήμα βήμα την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης.
Η θεατρική διασκευή της θεατρολόγου και μεταφράστριας του Γιάλομ στην Ελλάδα, Ευαγγελίας Ανδριτσάνου, επικεντρώνεται κυρίως στην ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, όπως την παρακολουθούμε να ταλαντεύεται σε τεντωμένο σκοινί σ' αυτή την παράδοξη αμοιβαία ψυχοθεραπεία. Η ζωτική αξία της ανθρώπινης επαφής θριαμβεύει σ' αυτό το έργο που ξετυλίγεται ανάμεσα σε τρεις πρωτοπόρους του πνεύματος, τον Φρίντριχ Νίτσε, τον γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ και τον νεαρό Ζίγκμουντ Φρόιντ.
Τα ιστορικά πρόσωπα της παράστασης
Φρίντριχ Νίτσε
Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1844 στο Ραίκεν της Σαξονίας. Μεγάλωσε μαζί με τη μητέρα του και την αδελφή του. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο και την αποπεράτωση των σπουδών του στη φιλολογία, ανέλαβε την έδρα της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, παραιτήθηκε όμως το 1879 για λόγους υγείας. Η επιδείνωση της υγείας του και οι διαπροσωπικές του συγκρούσεις, όπως με τη Λου Σαλομέ, είχαν αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική του κατάσταση. Ο νευρικός κλονισμός του σε δρόμο του Τορίνο το 1889 αποκάλυψε στον στενό του περίγυρο τη βαριά διανοητική του πάθηση. Πέθανε στις 25 Αυγούστου 1900 στη Βαϊμάρη. Τα τελευταία έντεκα χρόνια της ζωής του, τη φροντίδα του είχαν αναλάβει εξ ολοκλήρου η μητέρα και η αδελφή του.
Γιόζεφ Μπρόιερ
Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1842 στη Βιέννη. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ιατρική ασχολήθηκε κυρίως με την επίδραση του νευρικού συστήματος πάνω στην αίσθηση της ισορροπίας και στη φυσιολογία της αναπνοής. Σε συνεργασία με τον Φρόιντ έγραψε τις Μελέτες για την υστερία. Πέθανε στις 20 Ιουνίου 1925 στη γενέτειρά του.
Ζίγκμουντ Φρόιντ
Είναι ο πατέρας και θεμελιωτής της ψυχανάλυσης. Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1856 στο Φράιμπουργκ της Μοραβίας. Αρχικά επικεντρώθηκε κυρίως στη φυσιολογία και την παθολογία του εγκεφάλου, προτού στραφεί προς την ψυχανάλυση, την οποία άσκησε επί μακρά σειρά ετών στη Βιέννη. Το 1902 ανακηρύχθηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της πόλης, ενώ το 1938 κατέφυγε στην Αγγλία λόγω της εβραϊκής του καταγωγής. Πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 1939 στο Λονδίνο.
Συντελεστές
Θεατρική διασκευή: Ευαγγελία Ανδριτσάνου
Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης, Νίκος Χατζόπουλος
Σκηνικό - Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Φαίη Κοτσιλίτη
Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου: Έμιλυ Κουκουτσάκη
Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Γιάννης Κότσιφας Θάνος Λέκκας,
Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος-Λυκόφως ΑΜΚΕ
Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Οργάνωση Παραγωγής: Ρόζα Καλούδη
Επιμέλεια εικόνας: Dasc Branding
Φωτογραφίες: Πάνος Γιαννακόπουλος