Οι τρομοκράτες της Χαμάς το πρωί του περασμένου Σαββάτου εισέβαλαν στο φεστιβάλ Supernova, τον πρώτο τους στόχο στο Ισραήλ και ένας δημοσιογράφος, Νιρ Γκόνταρζ περιγράφει τις δραματικές στιγμές που έζησε όταν ο γιος του τον ειδοποίησε τι ακριβώς συμβαίνει.
Σε άρθρο του στην Haaretz περιγράφει τι έγινε στο Φεστιβάλ της Supernova και πως έσωσε τον γιο του από τη Χαμάς. Οπως αναφέρει Νιρ Γκόνταρζ το πρωί του Σαββάτου ξύπνησε από τις σειρήνες που ηχούσαν στο Τελ Αβίβ και τον κρότο από τις αναχαιτίσεις του Σιδηρού Θόλου.
Διαβάστε επίσης
Το πρώτο που έκανε ήταν να τηλεφωνήσει στον 23χρονο γιο του Αμίρ, ο οποίος βρισκόταν στο φεστιβάλ. «Με πυροβολούν μπαμπά, μας πυροβολούν», του είπε.
Ο Νιρ τον ρώτησε που ακριβώς ήταν χωρίς να καταλαβαίνει ακριβώς τι είχε συμβεί. Ζήτησε τις συντεταγμένες και του είπε ότι θα πάει να τον βρει, ενώ άκουγε πυροβολισμούς.
Ο Νιρ Γκόνταρζ ξεκίνησε να πάει να βρει τον γιο του, ωστόσο, δεν μπορούσε να συνδεθεί με το κινητό του Αμίρ. Όταν κατάφερε να του μιλήσει, ο Αμίρ του φώναξε: «Είμαστε 200 άτομα, έρχονται κατά πάνω μας». «Είμαι καθ’ οδόν, έρχομαι», απάντησε ο δημοσιογράφος.
Όσο οδηγούσε ο Νιρ προσπαθούσε να καταλάβει τι ακριβώς είχε συμβεί. Οι κλήσεις με τον γιο του ήταν σύντομε και διακόπτονταν, ενώ κανείς από την αστυνομία δεν απαντούσε.
Ο Νιρ Γκόνταρζ έστειλε τη θέση του Αμίρ σε όλους τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς της αστυνομίας και του στρατού, με τους οποίους είχε μιλήσει και ικέτευσε να τον σώσουν. Επικοινώνησε ακόμη και με πηγή στο γραφείο του πρωθυπουργού. Οι περισσότεροι δεν απάντησαν στο μήνυμά του και ένας που απάντησε του έγραψε τη λέξη «Διαπραγμάτευση».
Είδε τις αναρτήσεις του βουλευτής
Ο δημοσιογράφος αποφάσισε να κάνει live-tweeting από το αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να δει τις αναρτήσεις βουλευτής των Εργατικών και να του τηλεφωνήσει. Μάλιστα δεν γνώρισε για την εισβολή των τρομοκρατών της Χαμάς.
O Αμίρ ενημέρωσε τον πατέρα του ότι η ομάδα των 230 ατόμων με την οποία ξεκίνησε να φεύγει από το φεστιβάλ είχε αρχίσει να «σπάει». Προς το παρόν ήταν με 30 νεαρά άτομα που συνέχισαν να τρέχουν ενώ δέχονταν πυρά. Ρώτησε τον πατέρα του τι να κάνει, όμως δεν γνώριζε πολλά και του είπε ότι εμπιστεύεται την κρίση του και να κάνει αυτό που θεωρεί σωστό.
Τον Νιρ σταμάτησαν οδόφραγμα που έστησε ο στρατός και η αστυνομία. Αν το περνούσε, η αστυνομία θα υποψιαζόταν ότι είναι τρομοκράτης της Χαμάς και το πιο πιθανόν ήταν ότι θα τον πυροβολούσε. Προσπάθησε να εξηγήσει για τον γιο του, όμως τον απομάκρυναν πριν καταφέρει να πει το οτιδήποτε. Βρισκόταν μόλις 15 χιλιόμετρα μακριά του, όμως επέστρεψε στο Τελ Αβιβ.
«Η μόνη απόφαση που μετάνιωσα που πήρα εκείνο το μαύρο Σάββατο ήταν ότι πήρα τη σύντροφό μου, την Karin Levit, μαζί μου στην επικίνδυνη διαδρομή. Μόλις φτάσαμε στο σπίτι, της ζήτησα συγγνώμη, προτού πάω στην αυλή για να αρχίσω να συλλέγω πληροφορίες. Από εκείνο το στάδιο και μετά, διαχώρισα τα πράγματα και της απέκρυψα τις πληροφορίες που έπαιρνα», γράφει ο Νιρ.
Η επόμενη φορά που μίλησε με τον γιο του, ο δημοσιογράφος γνώριζε ότι ήταν περικυκλωμένος από κάθε πλευρά.
«Οι τρομοκράτες μας κυνηγούν»
«Μπαμπά, μπήκαμε στον οπωρώνα. Οι τρομοκράτες μας κυνηγούν. Τι πρέπει να κάνουμε;», ρώτησε ο Αμίρ. Ο Νιρ τον κάλεσε να ξαπλώσει στο έδαφος. «Δεν θα το κάνω. Μπαμπά, οι τρομοκράτες έρχονται, μπαίνουν στον οπωρώνα», είπε το παιδί και η κλήση διακόπηκε. Ο Νιρ πάγωσε…
Ο δημοσιογράφος προσπάθησε να βρει όπλο, στρατιωτική στολή και πυρομαχικά, για να πάει στον γιο του.
Ο Αμίρ τον ενημέρωσε ότι στον οπωρώνα είναι 30 άτομα, αλλά άρχισαν να φεύγουν. Ο Νιρ τον κάλεσε να παραμείνει στον οπωρώνα και να ξαπλώσει στο έδαφος. «Να είστε πολύ ήσυχοι, ακόμα κι αν είστε ολομόναχοι. Κάντε τους νεκρούς. Ακόμα κι αν ένας τρομοκράτης πατήσει πάνω σας, μην βγάλετε άχνα», του είπε. Ο γιος του είχε ενστάσεις, όμως ο Νιρ επέμεινε. Αφότου η κλήση διακόπηκε, δεν είχε ιδέα για το τι θα έκανε. Όμως πίστευε ότι η συμβουλή του ήταν σωστή.
Ο Αμίρ έμεινε στον οπωρώνα μαζί με άλλο ένα άτομο, κάτι που ο Νιρ έμαθε μια ώρα αργότερα. Προσπαθούσε να μιλήσει ψιθυριστά με τον γιο του, όμως στο βάθος ο Νιρ άκουγε φωνές να μιλούν στα αραβικά. «Μπαμπά, πότε θα έρθουν; Οι τρομοκράτες μας έχουν καταλάβει. Είναι στον οπωρώνα», είπε.
Οι στιγμές ήταν τραγικές… Ο Αμίρ δεν μπορούσε να απαντήσει και όταν ρώτησε τον πατέρα του πότε θα έρθει ο στρατός, ο Νιρ τον ενημέρωσε για την κατάσταση . «Αμίρ, οι περισσότερες κοινότητες γύρω σου βρίσκονται υπό κατοχή από τη Χαμάς. Είσαι το τελευταίο πράγμα στη λίστα των προτεραιοτήτων των δυνάμεων ασφαλείας. Υπάρχουν αρκετές καταστάσεις ομηρίας με δεκάδες ανθρώπους», αναγκάστηκε να παραδεχθεί στο παιδί του. Τον παρότρυνε να μαζέψει μερικά φρούτα από τα δέντρα, όταν σκοτεινιάσει εντελώς, για να μην πεθάνει από την πείνα ή τη δίψα. «Προετοιμαστείτε ψυχικά για τρεις ημέρες και νύχτες». Είπε στον γιο του.
«Στείλτε μου την τοποθεσία του και θα σας τον φέρω»
Η μόνη έγνοια του Νιρ ήταν να πάει στο γιο του. Τελικά πήρε τηλέφωνο έναν υποστράτηγο ε.α. Yair Golaν, που είχε πάρει όπλα και πήγαινε στα νότια. Τον πήρε τηλέφωνο και του ζήτησε βοήθεια. Του εξήγησε για τον γιο του. «Στείλτε μου την τοποθεσία του και θα σας τον φέρω», είπε ο στρατιωτικός, με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση.
Ο υποστράτηγος ε.α ήθελε μόνο να του στείλει ο Αμίρ την τοποθεσία ζωντανά από το κινητό του, για να ξεκινήσει να τον βρει. Ο Αμίρ δεν θεωρούσε ρεαλιστικό το σχέδιο, αλλά δεν είχε κανένα άλλο εναλλακτικό. Τελικά με δυσκολία τα κατάφερε…
Περίπου μισή ώρα αργότερα, ο υποστράτηγος έστειλε μήνυμα στον Νιρ ότι θα τον βρει σε ένα λεπτό. Πέντε λεπτά αργότερα μίλησε με τον Αμίρ που μαζί με τον φίλο του βρισκόταν στο αυτοκίνητο του στρατιωτικού, με κατεύθυνση ένα βόρειο οδόφραγμα, απ’ όπου θα μπορούσε να τους παραλάβει.
«Ήμουν ενθουσιασμένος. Όχι, δεν είναι αυτή η σωστή λέξη. Ήμουν εκστασιασμένος. Όχι, ούτε αυτή είναι η σωστή λέξη. Πήδηξα από χαρά -αυτό είναι σωστό – αλλά και πάλι δεν περιγράφει τη συναισθηματική μου κατάσταση. Δεν υπάρχει λέξη στα εβραϊκά που να περιγράφει το πώς ένιωσα», γράφει. Τότε του τηλεφώνησαν εκλεγμένοι αξιωματούχοι, που έμαθαν ότι ο γιος του είχε διασωθεί. Όμως ένας του τηλεφώνησε πραγματικά, ήταν ένας αραβοϊσραηλινός βουλευτής.
Σφύριζαν οι σφαίρες
Το βράδυ, ο Αμίρ περιέγραψε τι είχε συμβεί. Αγκάλιασε τον πατέρα του λες και ήταν μικρό παιδί και έκαναν πλάκα.
Η ομάδα που έφυγε από τον οπωρώνα δέχθηκε πυρά. Κάποιοι σκοτώθηκαν και κάποιοι αιχμαλωτίστηκαν. Μια άλλη ομάδα χτυπήθηκε από ρουκέτα. Ο Αμίρ εξήγησε ότι οι τρομοκράτες ήταν πολύ κοντά, οι σφαίρες σφύριζαν δίπλα στα αυτιά του και έκανε έλεγχο στο σώμα του, μην έχει τραυματιστεί.
Όπως του είπε ο υποστράτηγος πριν τον σώσει, είχε καταφέρει να πυροβολήσει και να σκοτώσει τρομοκράτες. «Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι το Ισραήλ θα αντιμετώπιζε μια κατάσταση όπου οι δυνάμεις ασφαλείας δεν θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν και θα εξαφανίζονταν και δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις εκκλήσεις των πολιτών που βρίσκονταν σε κίνδυνο», είπε ο υποστράτηγος.
«Η καρδιά μου έχει χωριστεί στα δύο»
«Μετά τη διάσωση, η καρδιά μου έχει χωριστεί στα δύο. Είμαι χαρούμενος για το καλό τέλος από την οπτική γωνία του Αμίρ και της οικογένειας. Το άλλο μισό όμως αιμορραγεί. Κάθε τόσο σκέφτομαι τις οικογένειες που εξακολουθούν να ψάχνουν για τους αγαπημένους τους και με πιάνουν τα δάκρυα. Και το μυαλό μου είναι ακόμα σε κατάσταση μάχης. Ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει. Υπάρχουν περισσότερα μέλη της οικογένειας και συγγενείς για τους οποίους πρέπει να ανησυχώ και να προσέχω, και από τότε που επέστρεψε, όποτε ο Αμίρ δεν είναι στο πλευρό μου, του τηλεφωνώ μία φορά κάθε μισή ώρα», γράφει ο Νιρ.
«Γράφω αυτό το κείμενο τρεις ημέρες μετά την ολοκλήρωση του προσωπικού μας δράματος, και η κατάσταση εξακολουθεί να καθιστά απαραίτητο για τον καθένα από εμάς να προσέχουμε τον εαυτό μας και τους κοντινούς μας ανθρώπους. Η κεντρική κυβέρνηση έχει χάσει κάποιες από τις βασικές της ικανότητες να προστατεύει τους πολίτες της χώρας», κατέληξε ο δημοσιογράφος της Haaretz.