ΕΝΩΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Πριν ακόμα στεγνώσει το αίμα από τον άδικο χαμό ενός συναδέλφου μας στην οδό Κατεχάκη στην Αθήνα, υπηρετών στην Υποδιεύθυνση Τροχαίας Αθηνών, όταν τον παρέσυρε διερχόμενο όχημα την ώρα που επιλαμβανόταν σε προγενέστερο τροχαίο ατύχημα, άλλο ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στην πόλη μας, λίγα μόλις μέτρα από το Αστυνομικό Μέγαρο, ήρθε χθες αργά τη νύχτα να επιβεβαιώσει την ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ που διατρέχουν οι Έλληνες Αστυνομικοί κατά την εκτέλεση της Υπηρεσίας τους. Συνάδελφοι μας υπηρετούντες στο Τμήμα Άμεσης Δράσης Ηρακλείου, λίγα λεπτά μετά την ανάληψη της βραδινής τους βάρδιας, επιβαίνοντες σε έγχρωμο περιπολικό όχημα και κινούμενοι κανονικά στην πορεία τους, βρέθηκαν πραγματικά από το πουθενά να συγκρούονται με μεγάλου κυβισμού αγροτικό όχημα, ο οδηγός του οποίου σε κατάσταση μέθης, εξετράπη της πορείας του και αφού αρχικά προσέκρουσε σε διαχωριστικό στηθαίο εν συνεχεία επέπεσε στην αριστερή πλευρά (πλευρά οδηγού) του περιπολικού με αποτέλεσμα τον τραυματισμό των δυο επιβαινόντων σε αυτό συναδέλφων μας και την ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή του περιπολικού.
Διερωτόμαστε όλοι εμείς που αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους κινδύνους και περιστατικά καθημερινά πόσο ακόμα πρέπει να μακρύνει ο κατάλογος των θυμάτων και τραυματιών Αστυνομικών για να χαρακτηριστεί επιτέλους το επάγγελμα μας ως ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ;;;
Πόσες μανάδες, γυναίκες, παιδιά και φίλοι μας θα πρέπει να κλάψουν ακόμα κάποιον δικό τους άνθρωπο-Αστυνομικό, για να αποδεχτεί το Κράτος που θέλει να λέγεται ευνομούμενο και Κράτος ΄΄δικαίου΄΄ το παραπάνω ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ;;;
Πόσοι Συνάδελφοι μας ακόμα θα πρέπει να παραμείνουν για όλη τους τη ζωή καθηλωμένοι σε ένα αναπηρικό καροτσάκι και πόσοι ακόμα με κάποιο ΄΄κουσούρι ως σουβενίρ – δώρο της Υπηρεσίας που θα τους στιγματίσει όλη τη ζωή;;;
Πόσες δεκαετίες πέρασαν, πόσες κυβερνήσεις, πράσινες, ρωζ, μπλε, καμία όμως δεν βρήκε το σθένος και το θάρρος να πράξει το αυτονόητο, νομοθετώντας για το ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΜΑΣ. Χορτάσαμε από φρούδες ελπίδες, υποσχέσεις, ευχαριστήρια, κατανόηση, ακόμα και SMS. Για ένα ζητούμενο, που η κοινωνία όλη έχει αποδεχτεί, είναι στο πλευρό μας και μας το δείχνει έμπρακτα καθημερινά.
Κύριοι, η κοροϊδία και η απαξίωση σας έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Εκατοντάδες νεκροί και χιλιάδες τραυματίες, περισσότεροι από οποιοδήποτε εργασιακό κλάδο, ΄΄φωνάζουν΄΄ από το χώμα και από τα κρεβάτια του πόνου για το δίκαιο αίτημα των υπολοίπων, τόσες δεκαετίες. Δε ζητάμε από εσάς άλλα δάκρυα, δε ζητάμε άλλες τιμές σε εκδηλώσεις και πολύ περισσότερο δε θέλουμε άλλα ΄΄ΘΑ, ΘΑ, ΘΑ΄΄. Κάντε επιτέλους πράξη, με ΝΟΜΟ και όχι με υποσχέσεις, αυτό που αντιλαμβάνεται ακόμα και ο πιο άσχετος με το ζήτημα πολίτης. Εμείς πιστοί στο καθήκον μας θα είμαστε πάντα παρών να υπηρετούμε την Πατρίδα και τους πολίτες της με αφοσίωση και αυταπάρνηση. Εσείς όμως προβλέπουμε σύντομα, αν δεν πράξετε το αυτονόητο, να είστε για μας ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ.
Υ.Γ. Εκφράζουμε τις ειλικρινέστατες και εγκάρδιες ευχές μας στους συναδέλφους μας του Τμήματος Άμεσης Δράσης Ηρακλείου για καλή και ταχεία ανάρρωση και δεσμευόμαστε να είμαστε δίπλα τους σε ότι χρειαστούν, καθώς και τα ολόθερμα μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του αδικοχαμένου συναδέλφου μας ΛΟΥΚΑ της Υποδιεύθυνσης Τροχαίας Αθηνών.
Με Εκτίμηση,
για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε. Α. Υ. Ν. Η.
