Φαίνεται να υπάρχει διεθνώς μία επιδημία καρκίνου αμυγδαλής, κυρίως σε άντρες, από τον ιό hpv, που τώρα έχει έρθει και στη χώρα μας. Αυτοί οι όγκοι μπορεί να έχουν καλή πρόγνωση ειδικά σε μη καπνιστές, ωστόσο επιδημιολογικά δεδομένα και αναλύσεις τυχαιοποιημένων μελετών, δείχνουν ότι το κάπνισμα χειροτερεύει την πρόγνωση αυτών των ασθενών. Δηλαδή κάνουν πιο συχνά υποτροπές και μεταστάσεις, ειδικότερα οι ασθενείς που καπνίζουν κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας. Οι επισημάνσεις ανήκουν στην καθηγήτρια Παθολογίας Ογκολογίας Διευθύντρια Β’ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής στο «Αττικόν» Αμάντα Ψυρρή, η οποία μίλησε για αυτό το θέμα στο φετινό ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας (Asco) που έγινε στο Σικάγο, στις αρχές Ιουνίου.
Το κάπνισμα στην ακτινοθεραπεία μειώνει κατά 50% την πιθανότητα επιβίωσης
Διαβάστε επίσης
Σε συνέντευξη που παραχωρεί στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Η. Μαντουβάλου «104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ» εξηγεί ότι οι ασθενείς που συνεχίζουν και καπνίζουν κατά τη διάρκεια της ακτινοβολίας, έχουν 50% μικρότερη πιθανότητα να επιβιώσουν από τη νόσο, σε σύγκριση με ασθενείς που σταματούν το κάπνισμα πριν από την έναρξη της ακτινοθεραπείας. Επομένως, οι ογκολόγοι θα πρέπει να εξηγούν αναλυτικά στους ασθενείς την ανάγκη διακοπής του καπνίσματος, πριν από την έναρξη της ακτινοθεραπείας, τονίζει η κ. Ψυρρή, για να επισημάνει στη συνέχεια ότι η μέση ηλικία ανάπτυξης αυτού του καρκίνου είναι τα 50 έτη. «Που σημαίνει ότι αυτοί οι ασθενείς είναι 10 χρόνια νεότεροι από ασθενείς που παθαίνουν καρκίνο αμυγδαλής, λόγω του καπνίσματος. Ωστόσο εμείς βλέπουμε και περιστατικά νεότερων ανθρώπων, ακόμη και 35 ετών, μη καπνιστές που κάνουν καρκίνο αμυγδαλής από τον HPV».
Χάπια για αναστολή υποτροπής σε καρκίνους εγκεφάλου, πνεύμονα και μαστού
Η ιατρική ακριβείας και η ποιότητα ζωής των ασθενών ήταν τα σημεία αναφοράς του φετινού ASCO, του σημαντικότερου ογκολογικού συνεδρίου, όπου σύσσωμη η ογκολογική κοινότητα του πλανήτη παρουσίασε όλες τις τελευταίες εξελίξεις για τις θεραπείες στον καρκίνο. Όπως φάνηκε οι μοριακές θεραπείες κερδίζουν έδαφος και μάλιστα σε δύσκολους καρκίνους, όπως είναι ο πνεύμονας και τα γλοιώματα, καθότι παρουσιάστηκαν νέα δεδομένα για χάπια που λαμβάνονται μετά από χειρουργείο προληπτικά, και τα οποία αναστέλλουν την υποτροπή. Σύμφωνα με τη διακεκριμένη ογκολόγο, οι εξελίξεις στη γενετική και μοριακή βιολογία έχουν αναδείξει ότι οι όγκοι χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένες μοριακές υπογραφές, από κάποια μόρια δηλαδή, τα οποία προάγουν την ανάπτυξη του όγκου και τη μετάσταση. «Στο συνέδριο παρουσιάστηκε μελέτη για γλοιώματα χαμηλής κακοήθειας που συχνά αφορούν νεαρούς ενήλικες ακόμα και εφήβους, τα οποία όμως με την πάροδο του χρόνου μπορούν να εξελιχθούν σε πολύ επιθετικές μορφές. Σε αυτό το γκρουπ ασθενών που συχνά υποτροπιάζουν, μετά το χειρουργείο δίνουμε ακτινοθεραπεία, η οποία έχει πολύ δυσμενείς παρενέργειες στην ποιότητα ζωής τους, και στην εγκεφαλική λειτουργία. Αυτοί οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν να πάρουν ένα καινούργιο φάρμακο που στοχεύει τη μετάλλαξη που είχαν αυτοί οι όγκοι, ή placebo. Οι ασθενείς από την ομάδα που πήρε το φάρμακο, είχαν πάνω από 2 χρόνια επιβίωση, χωρίς να χρειαστούν άλλη θεραπεία ακτινοβολία, χημειοθεραπεία, ή άλλες τοξικές θεραπείες, ενώ αυτοί που πήραν το placebo, υποτροπίασαν στους έντεκα μήνες. Η μελέτη δημοσιεύτηκε και αυτό το χάπι θα λάβει έγκριση». Στο ίδιο συνέδριο, σύμφωνα με την καθηγήτρια, ανακοινώθηκε και χάπι για τον καρκίνο του πνεύμονα. «Ασθενείς που χειρουργήθηκαν με μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα και έχουν μία συγκεκριμένη μετάλλαξη, πήραν το χάπι για 3 χρόνια, και φάνηκε ότι είχαν σημαντικά μικρότερα ποσοστά υποτροπής και μεγαλύτερα ποσοστά επιβίωσης. Δηλαδή αυτό το χάπι μείωσε τους θανάτους από τη νόσο. Ως εκ τούτου ασθενείς με μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα, και ειδικά αδενοκαρκίνωμα, πρέπει να ελέγχονται για τη συγκεκριμένη μετάλλαξη και εφόσον τη φέρουν, να παίρνουν προληπτικά το χάπι γιατί έτσι σώζονται ζωές». Όσον αφορά τον καρκίνο του μαστού , η κυρία Ψυρρή αναφέρει ότι παρουσιάστηκαν κάποια φάρμακα με τον ίδιο μηχανισμό, που στοχεύουν κάποια μοριακά μονοπάτια και μειώνουν σημαντικά τα ποσοστά υποτροπής, μετά από χειρουργείο, σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία. «Και στο μεταστατικό καρκίνο του μαστού παρουσιάστηκαν καινούργιες μοριακές θεραπείες, όπου μπαίνουν στη θεραπευτική φαρέτρα καινούργιοι αναστολείς, φάρμακα από το στόμα τα οποία παρατείνουν την επιβίωση ελεύθερης νόσου αυτών των ασθενών».