"Αν αρχίσουμε και τσακωνόμαστε για το παρελθόν και το παρόν, θα ανακαλύψουμε ότι χάνουμε το μέλλον" W. Churchill
Τύχη αγαθή, ενεκα της θεσμικής μου ιδιότητος, παρευρέθηκα σε δυο εκδηλώσεις οι οποίες ήταν από εκείνες που αποτελούν έναυσμα για σκέψη, περισυλλογή και αναμέτρηση με τον εσωτερικό δαίμονα (με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου) του καθενός. Εκδηλώσεις που έχουν τυπικό χαρακτήρα εκ πρώτης όψεως, πλην όμως η πυκνότητα των νοημάτων που υποδηλώνουν και των μηνυμάτων που εκπέμπουν είναι καθηλωτική. Η πρώτη ήταν η τελετή ορκωμοσίας των Υπαστυνόμων Β΄, Τάξεως 2018 και η ένταξή τους στη χορεία του Σώματος των Αξιωματικών. Υπό τη σκέπη της ποτισμένης με αίμα ηρώων, Πολεμικής Σημαίας του Σώματος, οι νέοι Αξιωματικοί έδωσαν τον νενομισμένο όρκο επί του Ιερού Ευαγγελίου ενώπιον Του Κυρίου και με την παρουσία των οικογενειών τους, τόσο της πατρώας όσο και της δεύτερης οικογενείας την οποία συναποτελούμε εμείς οι εν όπλοις συνάδελφοί τους. Η δεύτερη εκδήλωση ήταν η τελετή αγιασμού, επ' ευκαιρία της ενάρξεως της νέας κατασκηνωτικής περιόδου που έλαβε χώρα στο θέρετρο του Αγίου Ανδρέα. Εκεί, πρωταγωνιστές ήταν τα παιδιά των συναδέλφων που συμμετέχουν στην πρώτη κατασκηνωτική περίοδο και ήλθαν από όλη την επικράτεια επιδιώκοντας λίγες ημέρες ανεμελειάς και ξεκούρασης σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον για το οποίο πρέπει όλοι να είμαστε υπερήφανοι. Σε αμφότερες των περιπτώσεων, αυτοί οι οποίοι πρέπει να αποτελέσουν για όλους εμάς αφορμή για προβληματισμό είναι τα νέα παιδιά μας. Έχοντας διαδράμει 21 συναπτά έτη εν υπηρεσία, εκ των οποίων 14 ως Αξιωματικός, ένιωσα, ομολογώ, βαρύ το φορτίο στους ώμους μου φεύγοντας από τους χώρους των εκδηλώσεων. Σε τι συνθήκες καλούμε τους νέους συναδέλφους να εργασθούν και ποιά κοινωνία θα προετοιμάσουμε για τα παιδιά μας;
Διανύοντας ήδη το 8ο έτος εντός των μνημονιακών δεσμεύσεων και προγραμμάτων και με εξασφαλισμένη την επιτροπεία έως το 2060 (ως στιγμής), ως Oργανισμός έχουμε επωμισθεί τεράστιο άχθος στις πλάτες μας, προφανέστατα δυσανάλογο εν σχέσει με άλλους φορείς του κράτους. Δε θα επαναλάβω τα των μισθολογίων διότι καταντά γραφικό πλέον από την πλευρά της Πολιτείας το θέμα της μη συμμόρφωσης στις αποφάσεις του Στ.Ε. Δεν είναι δυνατόν όμως να μην γίνεται λόγος για τις ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές και πόρους οι οποίες εντάθηκαν έτι περαιτέρω με την περιβόητη αναδιοργάνωση. Το 1998 μπαίνοντας με δέος για περιπολία σε ένα Mitsubishi Gallant το οποίο έβλεπα ως μικρό παιδί στις ταινίες του Ν. Φώσκολου, ήλπισα πως τα πράγματα θα πάνε προς το καλύτερο. Δυστυχώς, το 2018 γίνονται περιπολίες με οχήματα του 2003 ή και παλαιότερα. Η αναδιοργάνωση των Yπηρεσιών δεν προέκυψε ως ανάγκη προσαρμογής σε ένα νέο περιβάλλον εσωτερικής ασφάλειας αλλά με το καθαρά οικονομικίστικο κριτήριο της μείωσης λειτουργικών δαπανών. Υπηρεσίες της περιφέρειας, συγχωνεύτηκαν δημιουργώντας, τάχα, μεγαλύτερου επιπέδου μονάδες οι οποίες ενισχυμένες σε προσωπικό και μέσα θα επιτελούσαν αποτελεσματικότερο έργο. Αποτέλεσμα αυτής της προκρούστειας διαδικασίας είναι η απογύμνωση τόσο των αστικών περιοχών αλλά κυρίως της περιφέρειας από αστυνομική παρουσία, η παράδοση της υπαίθρου στο έλεος των παρανόμων και η δημιουργία αισθήματος ανασφάλειας στους πολίτες, θυμίζοντας άλλες περιόδους και φυσικά δίνοντας περιθώριο σε κάθε λογής ακραία στοιχεία να αναπτύξουν δράση. Το πρόβλημα βεβαίως εντείνεται και από την ολοένα αυξανόμενη είσοδο στην επικράτεια, κυρίως στα νησιά μας, λαθρομεταναστών και προσφύγων οι οποίοι είδαν μια ορθάνοιχτη πύλη εισόδου προς την ευρωπαϊκή ευμάρεια και κατέκλυσαν τις πλατείες αρχικά και τα Προ.Κε.Κα και τις λοιπές δομές στη συνέχεια. Το, δε, προσωπικό, προσπαθεί να φέρει εις πέρας τα καθήκοντά του, ως επί το πλείστον, έχοντας αναγάγει ως κινητήρια δύναμη το φιλότιμο, υποβοηθούμενου από τη θέληση καλοπροαίρετων πολιτών οι οποίοι λειτουργούν ως ανάδοχοι (με τη θρησκευτική έννοια) φέρνοντας δώρα ρούχα, παπούτσια, χαρτί και ότι άλλο προαιρούνται.
Αποφεύγοντας κάθε ενδεχόμενο διολίσθησης σε λογικές λαϊκισμού, φρονώ πως πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε προς τα εμπρός και αξιοποιήσουμε στο έπακρο τα εργαλεία που μας προσφέρει το ανήκειν στην ευρωπαϊκή οικογένεια και όχι σε ένα περιπλανώμενο καραβάνι αυταπατημένο από ιδεοληπτικές αγκυλώσεις. Να αναζητήσουμε και να αντλήσουμε τους πόρους που προβλέπονται για κάθε δράση σε διάφορα προγράμματα κεντρικών και περιφερειακών δράσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να απλοποιήσουμε γραφειοκρατικές διαδικασίες και να μειώσουμε το απαιτούμενο γραφειοκρατικό έργο αντί να μειώνουμε το προσωπικό το οποίο απασχολείται με αυτό ενώ ταυτόχρονα αυξάνουμε τον απαιτούμενο όγκο έργου. Να κωδικοποιήσουμε και να ενοποιήσουμε διάσπαρτες διατάξεις οι οποίες δημιουργούν πρόσθετες απαιτήσεις ή διαιωνίζουν νοσηρές καταστάσεις οι οποίες πόρρω απέχουν από κάθε έννοια σύγχρονου μάνατζμεντ. Οι τεχνοκρατικές αντιλήψεις δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με καχυποψία αλλά να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία προώθησης νέων μεθόδων και βέλτιστων πρακτικών όπως γίνεται στον ιδιωτικό τομέα. Τα χρηματοοικονομικά εργαλεία της ελεύθερης οικονομίας μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τον απαραίτητο μοχλό για τη φυγή προς τα εμπρός, αφήνοντας πίσω τις λογικές του κεντρικού σχεδιασμού.
Εν κατακλείδι, εάν θέλουμε να βοηθήσουμε τους νέους συναδέλφους μας να εργασθούν σε ένα δύσκολο εργασιακό περιβάλλον, όπως η ασφάλεια και η προστασία του πολίτη, θα πρέπει τάχιστα να ενεργοποιήσουμε τις απαιτούμενες συνέργειες και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες αυτές το συντομότερο δυνατόν. Έτσι, θα βοηθήσουμε και την υπόλοιπη νεολαία μας να μείνει και να εργασθεί στην Ελλάδα αφού απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη αποτελεί η εμπέδωση του αισθήματος ασφαλείας σε μια κοινωνία. Εάν θέλουμε να κληροδοτήσουμε στα ελληνόπουλα μια συνεκτική κοινωνία με αρχές, αξίες, δομημένες λειτουργίες, ορθόδοξη λογική, ασφάλεια και κοινωνική γαλήνη θα πρέπει όλοι μας να σταθούμε ανάχωμα σε ισοπεδωτικές λογικές και αντιλήψεις, καθιστώντας ως αυτοσκοπό την επιδίωξη της αριστείας και όχι την καταβολή της ήσσονος προσπάθειας και του ισοπεδωτικού κολλεκτιβισμού.
Εάν δεν αφουγκραστούμε έγκαιρα το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας, όπως έλεγε ο Μπίσμαρκ, θα είμαστε άξιοι της τύχης απλά να ζήσουμε την ιστορία και όχι να τη δημιουργήσουμε.
Του Ανδρέα Γ. Βέλλιου
Γ.Γ. της ΠΟ.ΑΞΙ.Α.
Μ.Sc. Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Πηγή: bloko.gr