Γράφει ο Αλέξανδρος Καλαφάτης
Παθογένειες στον χειρισμό φακέλων που αφορούν σε θανάτους παιδιών από τις αρμόδιες Αρχές αποκαλύφθηκαν από την υπόθεση της Αμαλιάδας που απασχολεί το πανελλήνιο.
Διαβάστε επίσης
Πέντε παιδιά έφυγαν από τι ζωή υπό μυστηριώδεις συνθήκες ωστόσο έμειναν στο σκοτάδι, μέχρι τη στιγμή που ασχολήθηκαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου είχε φέρει στην επιφάνεια τα «κενά» στις έρευνες που είχαν γίνει τότε για τους θανάτους της Τζωρτζίνας, της Μαλένας και της Ίριδας.
«Το πάθημα δεν έγινε μάθημα»
Παρά ταύτα η υπόθεση της Αμαλιάδας αποκάλυψε ότι «το έργο επαναλαμβάνεται», καθώς όπως σχολιάζουν νομικές πηγές «το πάθημα δεν έγινε μάθημα». Παρότι υπήρχε το «προηγούμενο» της υπόθεσης Πισπιρίγκου, οι αρμόδιες Αρχές δεν επέδειξαν αντανακλαστικά (ανεξαρτήτως εάν στην υπόθεση της Αμαλιάδας τα παιδιά έφυγαν ή όχι από ανθρώπινο χέρι). Ακόμα και όταν άφησε την τελευταία του πνοή το πέμπτο παιδί (ο μικρός Παναγιωτάκης) τον περασμένο Αύγουστο, η έρευνα «βάλτωσε».
Οι ίδιες πηγές εξηγούν ότι «έπρεπε το θέμα να παίξει στα κανάλια για να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός».
Οι παθογένειες που αποκαλύφθηκαν στην υπόθεση της Αμαλιάδας είναι οι εξής:
1. «Θολές» ιατροδικαστικές εκθέσεις. Ιατροδικαστές σημειώνουν ότι τα συμπεράσματα κάποιων εκ των ιατροδικαστικών εκθέσεων που αφορούν στους θανάτους των πέντε παιδιών είναι «θολά». Κατέληγαν επί παραδείγματι στην πνευμονίτιδα, χωρίς να γίνεται περαιτέρω έρευνα για να εξακριβωθεί τι μπορεί να προκάλεσε την πνευμονίτιδα. Διαχρονική «πληγή» παραμένει επίσης η εμφανής έλλειψη σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό των υπηρεσιών που αναλαμβάνουν τις ιστολογικές και τοξικολογικές εξετάσεις. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του μικρού Παναγιωτάκη που έφυγε από τη ζωή στις 5 Αυγούστου του 2024.
Η ολοκλήρωση των ιστολογικών εξετάσεων θα χρειαστεί αρκετούς μήνες ακόμα, ενώ ακόμα δεν έχουν παραδοθεί ούτε οι τοξικολογικές εξετάσεις που ολοκληρώνονται πάντα πολύ πιο γρήγορα από τις ιστολογικές. Νομικοί, ιατροδικαστές αλλά και πολίτες που περιμένουν αποτελέσματα για έρευνες που αφορούν δικούς τους ανθρώπους αναφέρονται διαρκώς στις σχετικές ελλείψεις. Για παράδειγμα, οι παθολογοανατόμοι που στελεχώνουν τα εργαστήρια χαρακτηρίζονται ως ελάχιστοι σε αριθμό σε σχέση με τον αριθμό των υποθέσεων που καλούνται να διαχειριστούν.
2. Αδράνεια από τις αστυνομικές υπηρεσίες. Το γεγονός ότι η 24χρονη Ειρήνη ήταν παρούσα στους πέντε θανάτους παιδιών, σε συνδυασμό με το ότι υπήρχαν αναφορές κοντινών της προσώπων με υπόνοιες σε βάρος της θα έπρεπε, όπως σχολιάζουν νομικές πηγές, να σημάνουν συναγερμό στις αστυνομικές υπηρεσίες: «Σηματοδοτεί δομικό πρόβλημα να πρέπει να αναλάβει το Ανθρωποκτονιών για να αρχίσει να ξετυλίγεται η έρευνα, ενώ επί παραδείγματι στην Ηλεία, εκτός από τα κατά τόπους Τμήματα Ασφαλείας, λειτουργεί Υποδιεύθυνση Ασφαλείας».
Το αποτέλεσμα της αδράνειας είναι να αναλαμβάνει εν τέλει το Ανθρωποκτονιών με καθυστέρηση και να καλείται να κλείσει «τρύπες» στην έρευνα που δημιουργήθηκαν σε προηγούμενα στάδια. Επίσης, το Ανθρωποκτονιών, όπως και όλες οι υπηρεσίες, δεν διαθέτει ανεξάντλητους ανθρώπινους πόρους. Αυτό σημαίνει ότι η αδράνεια σε προγενέστερα στάδια έχει «κόστος» σε σχέση με τον παράλληλο χειρισμό άλλων σημαντικών υποθέσεων που «τρέχουν» από τη συγκεκριμένη υπηρεσία, η οποία πλέον υπάγεται στη νεοιδρυθείσα Διεύθυνση Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος (ελληνικό FBI).
3. Ανεπαρκείς κοινωνικές υπηρεσίες πρόνοιας. Το Χαμόγελο του Παιδιού είχε αποκαλύψει πρόσφατα ότι είχε λάβει αναφορές για τις συνθήκες διαβίωσης στο σπίτι της Ειρήνης Μουρτζούκου. Είχε ενημερώσει τις αρμόδιες εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές για να κινητοποιηθούν οι υπηρεσίες. Μάλιστα, το Χαμόγελο του Παιδιού είχε εκφράσει ερωτήματα σε σχέση με τον συντονισμό των Αρχών και των κοινωνικών υπηρεσιών που ασχολήθηκαν με την οικογένεια της Ειρήνης.
Ο κ. Γιαννόπουλος έχει δηλώσει ότι το πρόβλημα στο συγκεκριμένο σπίτι ήταν γνωστό από το μακρινό 2015. Στελέχη των κοινωνικών υπηρεσιών είχαν επισκεφτεί την οικία, ωστόσο, άγνωστο παραμένει τι αποτέλεσμα έφεραν οι παρεμβάσεις τους.