έρευνα για χρυσό

Η αγορά και κατοχή ανιχνευτή μετάλλων προβλέπεται από την υπ΄ αριθμ. ΥΠΠΟ/ΔΟΕΠΥ/ΤΟΠΥΝΣ/33/42426 Απόφαση (Β' 1124/2003), όπως τροπ. με την υπ΄ αριθμ. ΥΠΠΟΤ/ΓΔΑΠΚ/ΔΤΠΠΑ/Φ148/41733/704 όμοια (Β' 1440/2012).

Τιμωρητέα είναι μόνο η χρήση κατά παράβαση του ν. 3028/2002.

Επίσης, κατά το άρθρο 78 των Κανόνων ΔΙΕΠΠΥ [υπ΄ αριθμ. Α2 –861/14.8.2013 Απόφαση (Β' 2044)] προβλέπονται τα ακόλουθα :

"Για τη διάθεση στην αγορά ανιχνευτών μετάλλων ή άλλων οργάνων διασκοπήσεως του υπεδάφους ή ακινήτων μνημείων, επιβάλλεται όπως στην συσκευασία και στις οδηγίες χρήσεως τους, αναγράφεται σε εμφανές μέρος και με σαφήνεια ότι η χρήση των οργάνων αυτών επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένη περιοχή κατόπιν αδείας της αρχαιολογικής υπηρεσίας, σύμφωνα με το άρθρο 9 παραγρ. 8 του νόμου 2557/1997, το άρθρο 38, παρ. 2 και άρθρο 62 του νόμου 3028/2002 (ΦΕΚ 153/Α'/28-6-2002), το άρθρο 3, παρ. 4 του Ν. 3658/2008 (ΦΕΚ 70/Α'/22-4-2008) και την υπουργική απόφαση ΥΑ/ΥΠΠΟ/ΔΟΕΠΥΝΣ/ ΤΟΠΥΝΣ/33/42426/30-7-2003 (ΦΕΚ 1124/Β'/8-8-2003) και την ΥΠΠΟΤ/ΓΔΑΠΚ/ΔΤΠΠΑ/Φ148/41733/704/2-5-2012 (ΦΕΚ 1440/Β'/2-5-2012, όπως κάθε φορά ισχύουν.
Στους παραβάτες επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο δύο χιλιάδων ευρώ (€2.000) ανά ανιχνευτή μετάλλου για μη αναγραφή των προβλεπομένων στη συσκευασία και στις οδηγίες χρήσεως."

[edit time=1407345288]sakis01[/edit]

Απο τα παράδοξα της ελληνικής νομοθεσίας !!!

Απαγορεύεται η κατοχη , βάσει των ανωτέρω παρατιθεμενων Υ.Α , των ανιχνευτων μετάλλων δίχως την απαραίτητη δήλωση τους στο Υπ.πο χωρις όμως να ορίζονται οι ποινικές κύρωσεις αυτής της παραλήψης .

Μάλιστα ορίζεται ότι έχει ευθύνη κ ο αγοραστής κ ο πωλητής στην πραγματοποίηση νομοτυπης μεταβίβαση χωρις να αναφέρει πουθενά τις οποίες κυρώσεις .

Πρακτικά απαγορεύεται και η κατοχη , εκτός απο την χρήση τους , η οποια ορίζεται ρητά, αφου οι περιπτώσεις συλλήψεων για μονη την κατοχη ειναι αρκετές .

Με το θέμα της νομιμότητας της τήρηση του αρχείου κατεχομένων ανιχνευτων μετάλλων απο το ΥπΠο έχει ασχοληθεί κ η ΑΠΔΠΧ με την 21/2005 αποφαση της κρίνοντας την ως νόμιμη .

Αναμφισβήτητα, το δίκαιο, είτε πρωτογενές (Σύνταγμα, Νόμοι), είτε δευτερογενές (Προεδρικά Διατάγματα, Αποφάσεις), θεσπίζεται για τηρείται. Δεν είναι ούτε ευχολόγιο που αν θέλει κάποιος το τηρεί, ούτε εγκύκλιος με επισημάνσεις, ούτε οδηγία κατευθύνσεων.

Επίσης, κατά γενική αρχή δικαίου, κάθε παράβαση επιτακτικής διάταξης επιφέρει κυρώσεις.

Παρόλα ταύτα, παρατηρούμε συχνά νόμους, προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις που θεσπίζουν μεν κανόνες, πλην όμως δεν θεσπίζουν ανάλογες κυρώσεις. Αυτό γίνεται για πολλούς και διαφόρους λόγους. Για το δευτερογενές δίκαιο, όπου το φαινόμενο είναι πιο σύνηθες, αυτό οφείλεται στην έλλειψη της ανάλογης νομοθετικής εξουσιοδότησης κατά την ψήφιση του νόμου που προβλέπει την έκδοσή του.

Εν προκειμένω, θεωρώ ότι η κατάσταση θα κριθεί από τις συνολικές περιστάσεις και όχι από τον έλεγχο αυτό καθ΄ αυτό. Αν, πχ, ο έλεγχος λάβει χώρα πλησίον ή εντός αρχαιολογικού χώρου και ο ύποπτος έχει στην κατοχή του τον ανιχνευτή και σκαπτικά εργαλεία, τότε σφόδρα πιθανολογείται ότι προέβη ή πρόκειται να προβεί σε ανασκαφή. Αν όμως ο έλεγχος λάβει χώρα στα Πατήσια, πχ, και βρεθεί μόνο ο ανιχνευτής εντός του οχήματος, τότε δεν προκύπτει (ούτε καν πιθανολογείται) η χρήση του, οπότε δεν υπάρχει παράβαση.
[edit time=1407394988]sakis01[/edit]