ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ

Είναι απλή η απάντηση συνάδελφε στο ερώτημά σου. Από τη στιγμή που διαπιστώνεις αυτεπάγγελτο αδίκημα, συντάσσεις την προβλεπόμενη δικογραφία, άσχετα αν ο παθών στην περίπτωση που ανέφερες επιθυμεί ή όχι την ποινική δίωξη. Καθώς όπως γνωρίζεις, είμαστε υποχρεωμένοι από το νόμο και δεν επαφίεται στη διακριτική μας ευχέρεια, αν θα κάνουμε ή όχι την απαραίτητη διαδικασία. Επαναλαμβάνω, είμαστε[u] υποχρεωμένοι[/u]. Γιατί είναι καλύτερα να κάνεις την δουλειά σου και να είσαι ήσυχος, παρά να τρέχεις και να μη φτάνεις, άσχετα αν ενήργησες από ανθρωπιά και καλοσύνη. Σου αναφέρω αυτά γιατί στο παρελθόν την έχω "πατήσει"...
[edit time=1403214187]dompapa[/edit]

Την απάντηση που μου έδωσες συνάδελφε καθώς και ότι είμαστε υποχρεωμένοι σε τέτοιες περιπτώσεις να σχηματίσουμε δικογραφία, τα γνωρίζω. Εκείνο που θέλω να μάθω είναι πώς σχηματίζουμε δικογραφία; Αν η παθούσα ή ο παθών δεν επιθυμούν να καταθέσουν μπορούμε να τους υποχρεώσουμε να το κάνουν; Άλλο να καταθέτουν και να μη ζητούν την ποινική δίωξη του δράστη και άλλο να μην μας δίνουν κατάθεση. Τις ενέργειες που πρέπει να κάνουμε θέλω να μάθω σε μια τέτοια περίπτωση, δικονομικές και υπηρεσιακές. Τι πράττουμε; από τι περιλαμβάνεται η δικογραφία που θα σχηματίσουμε στη προκειμένη περίπτωση; Σ’ ευχαριστώ πάντως για την απάντησή σου.
[edit time=1403220346]abcdabcd[/edit]

Εάν αντιδρούν ή δεν θέλουν να καταθέσουν γυρνάς στο Αξιωμ. Υπηρεσίας και δίνεις μία αναλυτικότατη ένορκη, στην οποία εξηγείς τι συνέβη. Η δικογραφία μπορεί να αποτελείται και μόνο από αυτή την κατάθεση. Την τύχη της περαιτέρω εξέλιξης της υπόθεσης, θα την κρίνει ο Εισαγγελέας.

Δηλαδή sakis01 λαμβάνουμε μια ενορκη και τη στέλνουμε Εισαγγελέα, χωρίς να κάνουμε καμία άλλη ενέργεια; σε ευχαριστώ πάντως για την απάντηση σου.

[quote name=abcdabcd date=2014-06-20]Δηλαδή sakis01 λαμβάνουμε μια ενορκη και τη στέλνουμε Εισαγγελέα, χωρίς να κάνουμε καμία άλλη ενέργεια; σε ευχαριστώ πάντως για την απάντηση σου.[/quote]

Εφόσον ουδείς παθών προτίθεται να καταθέσει και δεν διαπίστωσες ιδίοις όμμασι καβγάδες, χειροδικίες κλπ, καταθέτεις ενόρκως περί του συμβάντος (ότι δηλ. σας κάλεσε η τάδε παθούσα και δήλωσε ότι κακοποιήθηκε από το σύζυγό της, πλην όμως κατά την άφιξη δεν επιθυμούσε να καταθέσει ή δεν επέτρεψε την είσοδο ή αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη της με την κλήση κλπ).

Θα συμφωνήσω με τον sakis01. Αν είναι να σχηματίσεις δικογραφία και δεν επιθυμεί κανένας από τους παθόντες να καταθέσει τότε, κατάθεση δικιά σου αν πας εσύ στο περιστατικό ή του πρώτου προστρέξαντα αστυνομικού τι διαπίστωσε ή αντίκρισε αναλυτικότατα και στον Κο Εισαγγελέα. Τώρα όσων αφορά την σύλληψη του δράστη γράφεις ότι δεν μας επέτρεψε την είσοδο στην οικία και τέλος.

Για τα αυτεπαγγέλτως διωκόμενα αδικήματα είμαστε υποχρεωμένοι να σχηματίζουμε δικογραφία και να ενεργούμε όλα τα παρεπόμενα αυτής (σύλληψη, έρευνες κλπ), υπάρχουν, όμως, κάποια αδικήματα για τα οποία η κατάθεση του παθόντα είναι απαραίτητη ιδίως όταν αυτός είναι και μοναδικός μάρτυρας. Στην προκειμένη περίπτωση, αν ο αστυνομικός που θα μεταβεί στο σημείο έφτασε μετά το επεισόδιο δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα εφόσον αρνείται να καταθέσει η παθούσα. Αυτό που μπορείς να κάνεις, αν η παθούσα έχει εμφανή τραύματα είναι α λάβεις κατάθεση του αστυνομικού με αυτά που είδε και οπωσδήποτε κατάθεση της "παθούσας" έστω και αν αρνείται τις πράξεις. Από την εμπειρία μου, τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας ακόμα και αν αρνούνται την υποβολή μηνύσεως κατά την κατάθεσή τους αναφέρουν τα περιστατικά όπως πραγματικά έγιναν, άρα είσαι καλυμμένος να κάνεις και την σύλληψη. Επιπλέον, όταν εξηγούμε σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας τις διαδικασίες που προβλέπονται από τον νέο νόμο (3500/2006) συνήθως δέχονται και συνεργάζονται μαζί μας. Το πρόβλημα που ανέφερες προκύπτει στις περιπτώσεις που [u]εμείς[/u] βιαζόμαστε να ξεμπερδέψουμε με το θέμα και αρκούμαστε στην πρώτη άρνηση του θύματος ενδοοικογενειακής βίας. Ακόμα πιο άσχημο είναι όταν αυτό γίνεται μπροστά στον δράστη, οπότε το θύμα νιώθει ότι δεν έχει από πουθενά προστασία και η άρνησή του είναι μονόδρομος. Ένα τελευταίο που έχω διαπιστώσει από την πείρα μου είναι ότι τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας δεν τελειώνουν με παραινέσεις του είδους "έλα μωρέ, έχετε οικογένεια και κάνε υπομονή" και θα συνεχίζει να σε απασχολεί ο ίδιο περιστατικό μέχρι να σχηματίσεις δικογραφία και να συλλάβεις τον δράστη. Τέλος, η διαταγή - εγχειρίδιο που έχει εκδώσει το Αρχηγείο μας είναι πάρα πολύ κατατοπιστικό. Συγνώμη αν σε κούρασα...

Plastiras,

Δεν συζητάμε για την περίπτωση της άρνησης έγκλησης (διότι, ούτως ή άλλως, δεν προβλέπεται η κατάθεση μήνυσης από το θύμα), αλλά για την περίπτωση που οι εμπλεκόμενοι αρνούνται να καταθέσουν γενικώς (ακόμα δηλαδή και κάνοντας απλή αναφορά στα πραγματικά περιστατικά χωρίς να ζητούν τη δίωξη κάποιου).

Παρεμπιπτόντως, μιας και το ανέφερα πιο πάνω, έχω πάρει κατάθεση από παθούσα ενδοοικογενειακής βίας, στην οποία έκανε απλή αναφορά του περιστατικού, χωρίς να επιζητεί τη δίωξη του συζύγου και η δικογραφία επεστράφη για να δηλωθεί συμπληρωματικά εάν τελικά επιζητεί τη δίωξη ή όχι...

[quote name=Plastiras date=2014-06-21]Για τα αυτεπαγγέλτως διωκόμενα αδικήματα είμαστε υποχρεωμένοι να σχηματίζουμε δικογραφία και να ενεργούμε όλα τα παρεπόμενα αυτής (σύλληψη, έρευνες κλπ), υπάρχουν, όμως, κάποια αδικήματα για τα οποία η κατάθεση του παθόντα είναι απαραίτητη ιδίως όταν αυτός είναι και μοναδικός μάρτυρας. Στην προκειμένη περίπτωση, αν ο αστυνομικός που θα μεταβεί στο σημείο έφτασε μετά το επεισόδιο δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα εφόσον αρνείται να καταθέσει η παθούσα. Αυτό που μπορείς να κάνεις, αν η παθούσα έχει εμφανή τραύματα είναι α λάβεις κατάθεση του αστυνομικού με αυτά που είδε και οπωσδήποτε κατάθεση της "παθούσας" έστω και αν αρνείται τις πράξεις. Από την εμπειρία μου, τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας ακόμα και αν αρνούνται την υποβολή μηνύσεως κατά την κατάθεσή τους αναφέρουν τα περιστατικά όπως πραγματικά έγιναν, άρα είσαι καλυμμένος να κάνεις και την σύλληψη. Επιπλέον, όταν εξηγούμε σε θύματα ενδοοικογενειακής βίας τις διαδικασίες που προβλέπονται από τον νέο νόμο (3500/2006) συνήθως δέχονται και συνεργάζονται μαζί μας. Το πρόβλημα που ανέφερες προκύπτει στις περιπτώσεις που [u]εμείς[/u] βιαζόμαστε να ξεμπερδέψουμε με το θέμα και αρκούμαστε στην πρώτη άρνηση του θύματος ενδοοικογενειακής βίας. Ακόμα πιο άσχημο είναι όταν αυτό γίνεται μπροστά στον δράστη, οπότε το θύμα νιώθει ότι δεν έχει από πουθενά προστασία και η άρνησή του είναι μονόδρομος. Ένα τελευταίο που έχω διαπιστώσει από την πείρα μου είναι ότι τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας δεν τελειώνουν με παραινέσεις του είδους "έλα μωρέ, έχετε οικογένεια και κάνε υπομονή" και θα συνεχίζει να σε απασχολεί ο ίδιο περιστατικό μέχρι να σχηματίσεις δικογραφία και να συλλάβεις τον δράστη. Τέλος, η διαταγή - εγχειρίδιο που έχει εκδώσει το Αρχηγείο μας είναι πάρα πολύ κατατοπιστικό. Συγνώμη αν σε κούρασα...[/quote]