Αυτόφωρη Διαδικασία

Γνήσιο αυτόφωρο δεν είναι, όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων οι συνάδελφοι εκδίδουν αναζητήσεις. Εγώ προσωπικά δε θα εξέδιδα...

Η έννοια του αυτοφώρου εγκλήματος αποτυπώνεται στο άρθρο 242 του Κ.Π.Δ., σύμφωνα με το οποίο αυτόφωρο είναι το έγκλημα «την ώρα που γίνεται» ([b]γνήσιο αυτόφωρο[/b]) ή αυτό που διεξήχθη πρόσφατα ([b]οιωνεί αυτόφωρο[/b]). Η αοριστία του όρου "πρόσφατα" στο οιωνεί αυτόφωρο εξαιτίας της ευρύτητας της έννοιας, καλύφθηκε με τη διάταξη της παραγράφου 2 του ίδιου άρθρου, σύμφωνα με την οποία, χρονικό όριο μετά το οποίο το έγκλημα παύει να θεωρείται αυτόφωρο, αποτελεί η παρέλευση ολόκληρης της επομένης ημέρας από την τέλεση της πράξης.
Η πάγια νομολογία θέτει τα όρια του οιωνεί αυτοφώρου στο ανώτατο χρονικό όριο που [b]ρητά[/b] αναφέρεται στην ως άνω αναφερόμενη παράγραφο 2 του άρθρου 242 Κ.Π.Δ. .
Πάντως ο Εισαγγελέας είναι αρμόδιος σε κάθε περίπτωση να κρίνει εάν υφίσταται ή όχι αυτόφωρο έγκλημα, καθόσον όπως προβλέπεται από το άρθρο 275 παρ.3 Κ.Π.Δ. [i]"Στα αυτόφωρα κακουργήματα και πλημμελήματα ο αρμόδιος Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών έχει το δικαίωμα να εκδίδει εναντίον του δράστη που διώκεται ένταλμα σύλληψής του ... " [/i]
Η προανάκριση σε αυτόφωρο έγκλημα διενεργείται βάσει του άρθρου 243 παρ.2 Κ.Π.Δ. και σύμφωνα με αυτό [i]"... αν πρόκειται για αυτόφωρο κακούργημα ή πλημμέλημα, όλοι οι κατά τα αρθρα 33 και 34 ανακριτικοί υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να επιχειρούν όλες τις προανακριτικές πράξεις που είναι αναγκαίες για να βεβαιωθεί η πράξη και να ανακαλυφθεί ο δράστης, έστω και χωρίς προηγούμενη παραγγελία του Εισαγγελέα."[/i]
Εφόσον λοιπόν πρόκειται για αυτόφωρο έγκλημα, πρέπει να κάνεις σήμα αναζητήσεων και εάν ο δράστης βρίσκεται στα εδαφικά όρια της υπηρεσίας σου να ενεργήσεις άμεσα για τον εντοπισμό και την σύλληψή του.

Ο Εισαγγελέας ως έχων την διεύθυνση της προανάκρισης (άρθρα 33 και 243 Κ.Π.Δ.) [u]πρέπει[/u] να ενημερώνεται από μέρους μας, πόσο μάλλον αν έχουμε και αμφιβολίες ως προς τον τύπο (αλλά και την ουσία) του εγκλήματος που μας καταγγέλθηκε. Δεν είναι ούτε μπαμπούλας να μας μαλώσει, ούτε αναρμόδιος να τον ενοχλήσουμε!

Άρθρο 242 Κ.Π.Δ- Αυτόφωρο έγκλημα

Αυτόφωρο είναι το έγκλημα την ώρα που γίνεται ή το έγκλημα που έγινε πρόσφατα. Η πράξη θεωρείται ότι έγινε πρόσφατα ιδίως όταν [color=red]αμέσως [/color]ύστερα από αυτήν ο δράστης καταδιώκεται από τη δημόσια δύναμη ή από τον παθόντα ή με δημόσια κραυγή, όπως και όταν συλλαμβάνεται οπουδήποτε να έχει αντικείμενα ή ίχνη από τα οποία συμπεραίνεται ότι διέπραξε το έγκλημα σε πολύ πρόσφατο χρόνο.

Η λέξη κλειδί στη περίπτωση σου είναι το ''αμέσως''. Ο εγκαλών προσήλθε την επόμενη μέρα για να υποβάλει έγκληση. Επαναλαμβάνω ότι κατ'εμε [color=black]δεν [/color]είναι αυτόφωρο το έγκλημα...

Δεν είναι αυτόφωρο αφού δεν συντρέχει καμία από τις περιπτώσεις του άρθρου 242 Κ.Π.Δ.
Θα πρέπει να ληφθεί η έγκληση κ να αποσταλεί αρμοδίως.
Εκτός αν ο παθών δεν προσήλθε έγκαιρα για να καταγγείλει την αξιόποινη πράξη λόγω ανωτέρας βίας.
Μιλάμε πάντα, για κατ' έγκληση διωκόμενο αδίκημα.
[edit time=1379411022]np2011[/edit]

Συμφωνώ και εγώ ότι το ανωτέρω αδίκημα δεν είναι αυτόφωρο, ούτε γνήσιο ούτε μη γνήσιο΄΄οιονει΄΄. Το θέμα είναι εάν υπάρχει σχετική νομολογία του Αρείου Πάγου ή άλλης δικαστικής αρχής ή γνωμοδότηση, η οποία θα αναφέρει τις προυποθέσεις χαρακτηρισμού ενός αδικήματος ως αυτοφώρου, καθώς το άρθρο 242 Κ.Π.Δ. αναφέρει τη λέξη ιδίως για την πράξη που έγινε πρόσφατα, δηλαδή οι προυποθέσεις που αναφέρει δεν είναι περιοριστικώς αναγραφόμενες.

Να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου.
Ο παθών προσήλθε την επόμενη ημέρα του συμβάντος για την καταγγελία και λίγο αργότερα από την καταγγελία (π.χ. 3 ώρες) και δίχως να αλλάξει η ημέρα, προσέρχεται αυτοβούλως ο φερόμενος ως δράστης του εγκλήματος.
[u]Ερώτηση:[/u] Τον συλλαμβάνεις; Ναι ή όχι;

Όχι, από τη στιγμή που δεν υπάρχει αυτόφωρο, του παίρνεις απολογία και υποβάλεις τη δικογραφία αρμοδίως...

Απολογία θα λάβεις, εάν έχεις διενεργήσει προανάκριση και έχεις σχηματίσει δικογραφία με το 243§2 Κ.Π.Δ. και έχει παρέλθει το αυτόφωρο, χωρίς να συλληφθεί ο κατηγορούμενος εντός των ορίων αυτού.
Εάν δεν έχεις κάνει δικογραφία (προανάκριση), αλλά έχεις λάβει μόνο την έγκληση διότι δέχεσαι ότι δεν είναι αυτόφωρο το αδίκημα, δεν μπορείς να λάβεις απολογία. Μπορείς μόνο να εξακριβώσεις τα πλήρη στοιχεία ταυτότητας του, εάν δεν είναι γνωστά.
Απολογία θα ληφθεί μόνο σε προανάκριση που γίνεται με το 243§2 διότι η πράξη καταγγέλθηκε εντός των ορίων του αυτοφώρου ή υπάρχει κίνδυνος από την αναβολή ή μετά την υποβολή της εγκλήσεως στον Εισαγγελέα εάν αυτός παραγγείλει προανάκριση με το 243§1.
[edit time=1379525435]np2011[/edit]

Σωστός ο φίλος [b]NP2011[/b] ως προς την λήψη απολογίας σύμφωνα με το άρθρο 243 Κ.Π.Δ.

Σε συνέχεια του προηγούμενου ερωτήματός μου, όπου ο φίλος [b]krypteia[/b] απάντησε ότι δεν θα συλλάβουμε τον αυτοβούλως παρουσιασθέντα ενώπιον μας φερόμενο δράστη, εάν το καταγγελλόμενο έγκλημα δεν είναι πλημ/μα, αλλά κακούργημα (π.χ. απόπειρα ανθρωποκτονίας), πάλι δεν θα προβείς στην σύλληψη; (Υπενθυμίζεται ότι δεν έχει παρέλθει το ανώτατο χρονικό όριο του αυτοφώρου που προβλέπεται απο την παράγραφο 2 του άρθρου 242 Κ.Π.Δ.)
[edit time=1379527289]aggelogrc[/edit]

άρθρα 275, 276, 277, 279, 282 και 283 του Κ.Π.Δ

[quote name=maraton date=2013-09-17]Συμφωνώ και εγώ ότι το ανωτέρω αδίκημα δεν είναι αυτόφωρο, ούτε γνήσιο ούτε μη γνήσιο΄΄οιονει΄΄. Το θέμα είναι εάν υπάρχει σχετική νομολογία του Αρείου Πάγου ή άλλης δικαστικής αρχής ή γνωμοδότηση, η οποία θα αναφέρει τις προυποθέσεις χαρακτηρισμού ενός αδικήματος ως αυτοφώρου, καθώς το άρθρο 242 Κ.Π.Δ. αναφέρει τη λέξη ιδίως για την πράξη που έγινε πρόσφατα, δηλαδή οι προυποθέσεις που αναφέρει δεν είναι περιοριστικώς αναγραφόμενες.[/quote]

Πάρα πολύ σωστά τονίζεις ότι καίρια λέξη είναι η λέξη "[b]ιδίως[/b]", η οποία προσδίδει στα επόμενα αναφερόμενα ως βασικές προϋποθέσεις, χαρακτήρα μη περιοριστικό.
Επιπλέον η φράση "[b]αμέσως ύστερα από αυτήν[/b] (πράξη)" ετοιμολογικά έχει την έννοια της [u]αδιάκοπης συνέχειας[/u] μεταξύ της στιγμής που έλαβε χώρα η πράξη (άρθρο 17 Π.Κ.) και του μετέπειτα της πράξης χρόνου και όχι του πολύ μικρού χρονικού διαστήματος.

Παίρνουμε μια-μια τις αναφερόμενες στο άρθρο 242 παρ.1 του Κ.Π.Δ. προϋποθέσεις για την ύπαρξη του οιωνεί αυτοφώρου, μιας και το γνήσιο αυτόφωρο είναι ξεκάθαρο:
α) "[i]ο δράστης καταδιώκεται από τον παθόντα[/i]". Εφόσον ο παθών βρίσκεται ενώπιόν μας προκειμένου καταγγείλει το συμβάν, αυτομάτως τεκμαίρεται ότι έπαυσε να καταδιώκει τον δράστη.
β) "[i]με δημόσια κραυγή[/i]". Η αναστάτωση που προκλήθηκε σε τρίτους (μάρτυρες ή μη) του συμβάντος. Σε ελαφρά πλημ/τα που δεν αποκτούν δημοσιότητα, προφανώς η προϋπόθεση αυτή είναι λίαν περιορισμένη. Και σε αυτή την περίπτωση δεν προσδίδεται επαρκής χρονικός περιορισμός. Θα μπορούσε να είναι σε περίπτωση εγκλήματος που απηχεί έντονα στην κοινωνία για διαφόρους λόγους (π.χ. γνωστό το θύμα), αρκετά μεγάλο και πάντως πέραν των 48 ωρών.
γ) "[i]όταν συλλαμβάνεται οπουδήποτε (ο δράστης) να έχει αντικείμενα ή ίχνη από τα οποία συμπεραίνεται ότι διέπραξε το έγκλημα σε πολύ πρόσφατο χρόνο[/i]". Ξεκάθαρο ετοιμολογικά, πλην όμως δεν προκύπτει ξεκάθαρος χρονικός περιορισμός, αφού δεν επαρκεί ο όρος "σε πολύ πρόσφατο χρόνο". Κοινώς το πολύ πρόαφατα θα μπορούσε να είναι και σε μία εβδομάδα από την ημέρα του συμβάντος.
δ) "[i]ο δράστης καταδιώκεται από τη δημόσια δύναμη[/i]". Σκοπίμως ανέφερα τελευταία την προϋπόθεση αυτή καίτοι αναφέρεται πρώτη από τις παραπάνω. Από την στιγμή που μας καταγγέλλεται γραπτώς ή και προφορικώς έγκλημα υποχρεούμαστε ως ανακριτικοί υπάλληλοι να ενεργήσουμε σύμφωνα με το άρθρο 243 παρ.2 Κ.Π.Δ. κυρίως προς βεβαίωση της πράξης και της ανακάλυψης του δράστη, αφού στην μεγάλη πλειοψηφία των καταγγελλομένων εγκλημάτων υφίσταται κίνδυνος (να χαθούν πειστήρια, να διαφύγει ο υπαίτιος της πράξης κ.λ.π.). Επιπλέον, η αναζήτηση από μέρους μας του δράστη αποτελεί ουσιαστικά καταδίωξη από δημόσια δύναμη, πράγμα που με την σειρά του προσδίδει την έννοια του αυτοφώρου στην αξιόποινη πράξη.

Σε κάθε μια από τις ανωτέρω περιπτώσεις, προκύπτει ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΑΦΗΣ ΚΑΙ ΡΗΤΟΣ ΧΡΟΝΙΚΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ στην έννοια του ορίου του αυτοφώρου. Δεν μπορεί επειδή έχει αναστατωθεί η τοπική κοινωνία από το έγκλημα για ένα μήνα, ή επειδή η αστυνομία ψάχνει τον δράστη με επισταμένες αναζητήσεις για μια εβδομάδα, ή εντοπίζεις τον δράστη με ίχνη που τον συνδέουν με το έγκλημα μετά από 5 μέρες, να τον συλλάβεις στα ανωτέρω χρονικά διαστήματα που ανέφερα ως παράδειγμα.
Γι' αυτό ο νομοθέτης όρισε [u]σαφώς και ρητώς[/u] τα όρια με την επόμενη παράγραφο 2 όπου αναφέρεται ότι "[i]Ποτέ δεν θεωρείται ότι συντρέχει μία από τις παραπάνω περιπτώσεις, αν πέρασε όλη η επόμενη ημέρα από την τέλεση της πράξης[/i]".

ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΔΙΚΗΜΑ ΕΝ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΣΘΑΙ Η ΠΟΥ ΤΕΛΕΣΘΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ Η ΑΥΤΟΦΩΡΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. ΑΛΛΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ Ο ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΑΞΥΠ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΜΜΕΝΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ .

[quote name=STAVROS78 date=2013-09-18]ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΔΙΚΗΜΑ ΕΝ ΤΟ ΠΡΑΤΤΕΣΘΑΙ Η ΠΟΥ ΤΕΛΕΣΘΗΚΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ Η ΑΥΤΟΦΩΡΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. ΑΛΛΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ Ο ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΑΞΥΠ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΜΜΕΝΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ .[/quote]

Μέσα από όλο το κατεβατό που ανέγραψα παραπάνω ήθελα ουσιαστικά να τονίσω την [u]αναγκαιότητα ενημέρωσης του Εισαγγελέα[/u] προτού αποφασίμουμε [u]μόνοι μας και αυθαίρετα[/u] για το μη αυτόφωρο του τελεσθέντος καταγγελλόμενου εγκλήματος!

Θα ήθελα να παραθέσω ένα πραγματικό συμβάν ως παράδειγμα.
Τρεις νεαροί εξυβρίζουν (αρ. 361 Π.Κ.) δυο αστυνομικούς έξω από ένα γήπεδο και πριν αρχίσει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας. Μετά το πέρας του αγώνα και αφού άδειαζε το γήπεδο, ήτοι πάνω από δύο (2) ώρες από την στυγμή της εξύβρισης, οι παθόντες αστυνομικοί εντοπίζουν τους δράστες και επιχειρούν να τους συλλάβουν για την σε βάρος του πράξη (εξύβριση), πλην όμως οι δράστες αντιστέκονται σθεναρά. Τελικώς ακινητοποιούνται και συλλαμβάνονται. Η δικογραφία που σχηματίζεται σε βάρος του είναι για εξύβριση (αρ.361 Π.Κ.) και αντίσταση (αρ.167 Π.Κ.). Εάν δεν είχαν αντισταθεί οι δράστες, σύμφωνα με τις προηγούμενες απόψεις περί της εφαρμογής του άρθρου 242 Κ.Π.Δ., οι αστυνομικοί-παθόντες κακώς προέβησαν στην σύλληψη τους για εξύβριση, αφού είχε παρέλθει το αυτόφωρο (δεν καταδιώκονταν-αναζητούνταν ούτε από τους ίδιους αστυνομικούς, ούτε από άλλους, ούτε δημόσια κραυγή προκλήθηκε, ούτε υπήρχαν πειστήρια ή ίχνη στην κατοχή των δραστών). Ακόμα χειρότερα (για τους αστυνομικούς), εφόσον η σύλληψη για την εξύβριση θα ήταν παράτυπη, η αντίσταση των υπαιτίων σε αυτή θα ήταν σύννομη, καθώς δεν θα αρνούντο νόμιμη σε βάρος τους ενέργεια.

Το σκηνικό αυτό είναι πραγματικό και έλαβε χώρα στην Θεσ/νίκη. Όλοι οι δράστες καταδικάστηκαν και για εξύβριση και για αντίσταση. Η αίτηση αναίρεσης στον Α.Π. που ασκήθηκε από μέρους τους, μεταξύ άλλων, και την μη αυτόφωρη σύλληψη τους για εξύβριση, απερρίφθη καθώς ο Α.Π., όπως προτύτερα και το Τρ.Εφετείο, έκριναν ότι η εξύβριση διωκόταν εντός ορίων του αυτοφώρου.
Σχετική είναι η υπ' αριθ. 916/2010 απόφαση του Ζ' Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου.

Πριν από αρκετά χρόνια γινόντουσαν παρόμοια πράγματα. Ο κάθε αξιωματικός υπηρεσίας έκρινε κατα το δοκουν αν υπάρχει αυτόφωρο ή όχι και συνήθως αποφάσιζε την λιγότερη υπερεργασία. Ο τότε Εισαγγελέας Πλημ/κων Αθηνών είχε διατάξει να μην κρίνει η αστυνομία αν συντρέχουν οι προϋποθεσεις του αυτοφώρου (το περιβόητο ΙΔΙΩΣ) αλλά να εφαρμόζει την αυτόφωρη διαδικασία αν δεν έχουν παρέλθει τα χρονικά όρια. Με λίγα λόγια είχε διατάξει να μετράμε μόνο χρόνο.

Σχετική συζήτηση κ εδώ :

http://www.policenet.gr/portal/eforum/forum-astynomikos-astynomia/2698…

Οπως γίνεται εύκολα φανερό η εφαρμογή της αυτοφωρης διαδικασίας έχει πολλά κενά φυσικα λόγω της καταχρηστικοτητας της .

Οι απαντήσεις δεν προκύπτουν απο την ανάλυση των επίμαχων άρθρων αλλά επισησ κ η νομολογία ειναι περιορισμένη .

Αποτέλεσμα αυτού ειναι η ερμηνεία να ειναι αόριστη κ σίγουρη απάντηση σε ΚΑΘΕ περίπτωση ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ οφείλει να δώσει ο εισαγγελέας .

[quote name=aggelogrc date=2013-09-18]Σωστός ο φίλος [b]NP2011[/b] ως προς την λήψη απολογίας σύμφωνα με το άρθρο 243 Κ.Π.Δ.

Σε συνέχεια του προηγούμενου ερωτήματός μου, όπου ο φίλος [b]krypteia[/b] απάντησε ότι δεν θα συλλάβουμε τον αυτοβούλως παρουσιασθέντα ενώπιον μας φερόμενο δράστη, εάν το καταγγελλόμενο έγκλημα δεν είναι πλημ/μα, αλλά κακούργημα (π.χ. απόπειρα ανθρωποκτονίας), πάλι δεν θα προβείς στην σύλληψη; (Υπενθυμίζεται ότι δεν έχει παρέλθει το ανώτατο χρονικό όριο του αυτοφώρου που προβλέπεται απο την παράγραφο 2 του άρθρου 242 Κ.Π.Δ.)
[/quote]

Ας μη Συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.[color=red] Στην απόπειρα ανθρωποκτονίας υπάρχει ο κίνδυνος της αναβολής[/color], θα ενεργήσουμε προανάκριση και γι'αυτο θα συλλάβουμε τον δράστη. Όσον αφορά το παράδειγμα του γηπέδου οι αστυνομικοί [color=black]δεν μπορούσαν να συλλάβουν κατευθείαν τους δράστες λόγω του κινδύνου εξέγερσης του πλήθους, δηλαδή λόγω ανωτέρας βίας. Δεν έπαψαν ποτέ όμως να καταδιώκουν τους δράστες και τη κατάλληλη στιγμή, αφού έκριναν ότι εξέλειπε ο κίνδυνος της εξέγερσης, τους συνέλαβαν..[/color]. Τέλος όσον αφορά τη σύλληψη ή όχι του δράστη του 1ου παραδείγματος αν παρουσιαστει αυτοβούλως στην αστυνομία, επαναλαμβάνω ότι δεν θα τον συλλάβουμε, απολογία όμως θα λάβουμε γιατί εφ'όσον δεν έχουμε αποστείλει ακόμα τη μήνυση στον εισαγγελέα, με αυτό το τρόπο βοηθάμε τη ποινική διαδικασία. Αν θέλει ο εισαγγελέας ας ακυρώσει την απολογία και ας διατάξει προκαταρκτική εξέταση...

[edit time=1379591025]krypteia[/edit]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, στην περίπτωση που παρέθεσα το ορθό κατά τη γνώμη μου είναι να εκδοθούν αναζητήσεις και σε περίπτωση κατά την οποία ανευρεθεί ο δράστης και συλληφθεί, τότε να επικοινωνήσουμε με τον κ.εισαγγελέα και όπως μας διατάξει για τα περαιτέρω. Η ενημέρωση του κ.εισαγγελέα είναι υποχρέωση για εμάς, βάσει του άρθρου 243 παρ.2, οπότε δε νομίζω ότι πρέπει έμεις, ως αξιωματικοί υπηρεσίας που λαμβάνουμε τις εγκλήσεις, να μπαίνουμε σε διαδικασία ανάλυσης του Κ.Π.Δ. και να πράττουμε ανάλογα με τις απόψεις μας περί ποινικής διαδικασίας ή τις θέσεις διαφόρων θεωρητικών και καθηγητών του ποινικού δικαίου.

Το ερώτημα αποσκοπούσε στο να τονίσει ότι το άρθρο 242 Κ.Π.Δ. δεν διαχωρίζει το πλημ/μα από το κακούργημα. Όπως σωστά αναφέρεις στο κακούργημα ενεργούμε σύμφωνα με το άρθρο 243 παρ.2. Το παράδειγμα-πραγματική υπόθεση αποσκοπούσε στο να τονίσει ότι, ασχέτως αν είναι κατ' έγκληση αδίκημα ή και όλως ελαφρό πλημ/μα (όπως η εξύβριση), το σωστό είναι να μην διαχωρίζουμε αυθαίρετα την σημαντικότητα της καταγγελλόμενης πράξης και κατ' επέκταση την εφαρμογή ή όχι της αυτόφωρης διαδικασίας. Από την συγκεκριμμένη υπόθεση δεν προκύπτει δημόσια καταδίωξη των δραστών υπό των παθόντων-αστυνομικών, καθώς αυτοί τελούσαν σε υπηρεσία μέτρων τάξης και η παρούσια τους στο σημείο εντοπισμού-σύλληψης των δραστών με το πέρας της αναμέτρησης ήταν συμπτωματική. Δεν τους αναζήτησαν σε κανένα σημείο μετά την πράξη, μέχρι και τον εντοπισμό τους μετά παρέλευσης διώρου. Δεν νοείται φυσικά η απλή γνώση ότι ο δράστης βρίσκεται σε ένα σημείο (εν προκειμένω το γήπεδο) να ρυθμίζει την αυτόφωρη διαδικασία, ούτε φυσικά η περίπτωση της ιδιαίτερης σπουδής σε μία παράβαση από το γεγονός ότι ο παθών είναι ένστολος και όχι απλός πολίτης.

Πάντως και αυτό όπως και άλλα πολλά θέματα στο Forum του Policenet καταδεικνύουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον και την "αγωνία" πολλών συναδέλφων να λειτουργούν με τον βέλτιστο τρόπο σε μη συνήθη θέματα και προβληματισμούς. Τέτοια θέματα με επαρκή αιτιολόγηση και με "ανοικτούς κώδικες" θα έπρεπε να αποτελούν τον βασικό τρόπο εξέτασης αστυνομικών στις Σχολές και στις προαγωγικές εξετάσεις.
Επίσης καταδεικνύουν ότι πολλές φορές υπάρχουν περισσότερες από μία σωστές απαντήσεις-επιλογές και απλά πρέπει να επιλέξεις την καλύτερη για την δική σου, ξεχωριστή περίπτωση που αντιμετωπίζεις, όπως ορθά ανέφερε και ο φίλος SREK. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι "Δυοίν κακοίν προκειμένοιν, το μη χείρον βέλτιστον".