Γιατί τακτική μήνυση και όχι αυτόφωρο;

για τις υγειονομικες διαταξεις υπαρχει γνωμοδοτηση(πρεπει να ειναι του εισαγγελεα του αρειου παγου) συμφωνα με την οποια σε περιπτωση που διαπιστωνεται η παραβιαση υγειονομικων διαταξεων να εφαρμοζεται η αυτοφωρη διαδιακασια. δυστυχως δε θυμαμαι που την εχω βαλει αλλα θα κοιταξω να τη βρω

Κανείς?
Οτιδήποτε?

[quote name=dorkas date=2014-02-08]Κανείς?
Οτιδήποτε?[/quote]

Εάν ο δράστης οποιουδήποτε πλημμελήματος έχει συλληφθεί επ΄αυτοφώρω, ακολουθείται η διαδικασία που αναφέρεται στα επόμενα άρθρα, εκτός αν ο εισαγγελέας κρίνει ότι συντρέχουν λόγοι να μην εφαρμοστεί αυτή η διαδικασία (άρθρο 416 ΚΠΔ). Η διαδικασία αυτή είναι δεσμευτική για τα αστυνομικά όργανα επί αυτοφώρων κακουργημάτων και πλημμελημάτων (άρθρο 275 ΚΠΔ). Έχει δε κριθεί ότι ο εισαγγελέας δεν δικαιούται να αποτρέπει τη σύλληψη, παρόλο ότι διευθύνει την προανάκριση και ελέγχει και εποπτεύει για την τήρηση των νόμων (ΕγκΕισΕφΑθ(Λάμπρος Καράμπελας) ΠοινΧρ 1999/779).

Η ορθή πρακτική αντιμετώπιση επιτάσσει την προσαγωγή και σύλληψη του δράστη αυτόφωρου πλημμελήματος στο αστυνομικό κατάστημα και την ενημέρωση του εισαγγελέα, ο οποίος θα κρίνει κάθε φορά την εφαρμογή είτε των άρθρων 416 και εξής (σχηματισμός δικογραφίας κατά τη συνοπτική διαδικασία), είτε θα αφήσει το δράστη ελεύθερο, αφού σχηματισθεί δικογραφία.

Συνήθως, οι εισαγγελείς ανά την περιφέρεια ορίζουν παγίως τις περιπτώσεις των αδικημάτων που δε συλλαμβάνεται ο δράστης (ήσσονος σημασίας παραβάσεις καθημερινής βάσης) και κατ΄ αυτού υποβάλλεται μήνυση. Βέβαια, σε διάφορους νόμους υπάρχουν δεσμευτικές διατάξεις τήρησης της διαδικασίας της αυτόφωρης εκδίκασης της υπόθεσης [π.χ. άρθρο 10 της ΥΔ Α5/3010/1985 όπως αντικ. με το άρθρο 37§3 του ν. 4055/2012 (ηχορύπανση)]. Το πόσο σύννομη είναι αυτή η "πατέντα" εκ μέρους των εισαγγελέων, δεν γνωρίζω.

[edit time=1402677826]sakis01[/edit]

Οπως πολύ ορθά αναφέρθηκε ακριβής απάντηση στο ερώτημα ΔΕΝ δύναται να δοθεί.

Ακόμα και καταξιωμένοι νομικοί έχουν διαμορφώσει εκ διαμέτρου αντίθετες γνώμες ως προς την εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας ή όχι και το σύννομο της παράκαμψης της.

Οι διαφορετικές γνώμες σχηματίσθηκαν εξαιτίας της ασάφιας του νόμου (ΚΠΔ) ως προς τον όρο αυτόφωρο και τις διαδικασίες ενεργοποίησης του που κρίνονται σε αρκετές περιπτώσεις ως καταχρηστικές και εκδικητικές σε βάρος του επ' αυτοφώρω συλληφθέντα σε σχέση με τον παραπεμπόμενο με την τακτική διαδικασία.

Η διαδικασία του αυτόφωρου περιορίζει σημαντικά τα δικαιώματα του κατηγορουμένου (πχ δεν χωρά προσφυγή κατα του κλητηρίου θεσπίσματος) και λειτουργεί ως επιβαρυντικό και ενοχοποιητικό στοιχείο βαρύνοντας δυσανάλογα την θέση του κατηγορουμένου.

Παραθέτω κάποιους συλλογισμούς απο το αξιόλογο σύγγραμα του Κονταξή Θ. ''Αυτόφωρο: Δικαϊικός Μεσαίωνας ή «βιομηχανία απονομής δικαιοσύνης;»'', ΠοινΔικ 2006, σελ. 221 επ

Ποια, όµως, τα κριτήρια που του επιτρέπουν την µη άµεση παραποµπή; Συνεπώς εντελώς αυθαίρετα ο εκάστοτε κ. εισαγγελεύς κρίνει κατά το δοκούν. Και µόνη αυτή η επισήµανση αναιρεί και ακυρώνει την, όποια, νοµοθετική στόχευση για την εισαγωγή της αυτόφωρης διαδικασίας. Είναι δηλ., τελικά, «αυτόφωρα» όσα ο εκάστοτε κ. εισαγγελεύς κρίνει ως
τέτοια, σε αντίθεση µε το προϊσχύσαν καθεστώς].
-. «∆εν έχουµε ούτε ερµηνευτικά βοηθήµατα ούτε νοµολογιακές κατευθύνσεις, για να µπορούµε να πούµε ότι µε ειδικές σταθερές της ποινικής πρακτικής ο εισαγγελέας σωστά και χωρίς παραβίαση της αρχής της ισότητας δίχως κίνδυνο µεροληψίας και υποκειµενισµού, προνοµιακά µεταχειρίζεται το δράστη ενός αυτόφωρου εγκλήµατος µε την µη άµεση
παραποµπή του στο αυτόφωρο πληµµελειοδικείο» (Βλ. έτσι Ε. Αποστολόπουλος «Αυτόφωρο…», σελ. 21.)

Άλλο πρόβληµα είναι το σύννοµο ή µη της τηλεφωνικής εντολής του εισαγγελέως προς τους αστυνοµικούς να αφεθεί ελεύθερος ο συλληφθείς, προς πάσης προσαγωγής ενώπιον του. Ο Γ. Πεπόνης θεωρεί ότι δεν συνιστά ενέργεια αντίθετη προς το σκοπό των σχετικών διατάξεων.(«Το σύννοµο…», σελ. 924)
Ποια, όµως, τα κριτήρια βάσει των οποίων ανάλογη εντολή είναι νόµιµη, [αφού η ως άνω τακτική έχει καθιερωθεί ατύπως στην πρακτική, µη προβλεπόµενη ρητά]; Και αφού ο εισαγγελεύς έχει δικαίωµα 24ωρου κρατήσεως από της προσαγωγής του υπόπτου ενώπιον του, µπορεί να παρέµβει στο, ρητά καταγεγραµµένο, έργο-καθήκον-υποχρέωση των αστυνοµικών για σύλληψη και προσαγωγή, ήτοι σε στάδιο προ της δικής του «ζώνης ευθύνης»; Ο εισαγγελεύς Κ. Ηρακλείδης σε σχετική εγκύκλιο του διαφωνεί µε τη θέση Γ. Πεπόνη και επισηµαίνει τις παρενέργειες αυτής της τακτικής, η οποία δηµιουργεί
δυσµενείς εντυπώσεις για προνοµιακή µεταχείριση κάποιων κατηγορουµένων. Την αυτή θέση διατυπώνει και ο τότε προϊστάµενος της εισαγγελίας Εφετών Αθηνών Λ. Καράµπελας. (Στην υπ΄αριθµ. 2/1999 εγκύκλιο του, Ποινική ∆ικαιοσύνη 1999, σελ. 843. )
Τι ισχύει τελικώς;
Επιτρέπεται, όµως, για µια εξαιρετική διαδικασία να υφίστανται ανάλογα κενά και τόσες αµφισβητήσεις και, µάλιστα, επί καίριων θεµάτων;

Ήταν μεγάλη ευκαιρία αυτά τα ζητήματα με την τροποποίηση της ποινικής δικονομίας να λυθούν. Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά άλλοι καλούνται να εφαρμόσουν τους νόμους και άλλοι νομοθετούν. Ειδικά την ποινική δικονομία καθημερινά σαν Σώμα καλούμαστε σε χιλιάδες περιπτώσεις να εφαρμόσουμε τις αναχρονιστικές και αντιφατικές διατάξεις της , χωρίς θεσμικά να μπορούμε να παρέμβουμε. Ο ρόλος του ανακριτικού υπαλλήλου ενώ υποθετικά στην ποινική διαδικασία σε πολλές περιπτώσεις εξισώνεται με τον Εισαγγελέα, Ανακριτή ή Πταισματοδίκη στην πράξη υποβαθμίζεται σε βαθμό που καταντά τα ανακριτικά καθήκοντα τυπικά διεκπεραιωτικά. Με την ευκαιρία θα ήθελα να ρωτήσω αν η συνοπτική διαδικασία (417 κ.ε. Κ.Π.Δ.) εφαρμόζεται σε ορισμένα μόνο εγκλήματα ή αν μπορούμε να την εφαρμόσουμε στο σύνολο των εγκλημάτων που καταλαμβάνονται επ'αυτοφόρω από αστυνομικούς.

[quote name=fallenangel date=2014-06-15]Ήταν μεγάλη ευκαιρία αυτά τα ζητήματα με την τροποποίηση της ποινικής δικονομίας να λυθούν. Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά άλλοι καλούνται να εφαρμόσουν τους νόμους και άλλοι νομοθετούν. Ειδικά την ποινική δικονομία καθημερινά σαν Σώμα καλούμαστε σε χιλιάδες περιπτώσεις να εφαρμόσουμε τις αναχρονιστικές και αντιφατικές διατάξεις της , χωρίς θεσμικά να μπορούμε να παρέμβουμε. Ο ρόλος του ανακριτικού υπαλλήλου ενώ υποθετικά στην ποινική διαδικασία σε πολλές περιπτώσεις εξισώνεται με τον Εισαγγελέα, Ανακριτή ή Πταισματοδίκη στην πράξη υποβαθμίζεται σε βαθμό που καταντά τα ανακριτικά καθήκοντα τυπικά διεκπεραιωτικά. Με την ευκαιρία θα ήθελα να ρωτήσω αν η συνοπτική διαδικασία (417 κ.ε. Κ.Π.Δ.) εφαρμόζεται σε ορισμένα μόνο εγκλήματα ή αν μπορούμε να την εφαρμόσουμε στο σύνολο των εγκλημάτων που καταλαμβάνονται επ'αυτοφόρω από αστυνομικούς.[/quote]

Το νέο Σχέδιο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, αν και το ετοίμαζαν τουλάχιστον 3 χρόνια, είναι μια ανούσια επανάληψη των ήδη ισχυουσών διατάξεων. Μόνη εξαίρεση αποτελεί η εισαγωγή του θεσμού της ποινικής συνδιαλλαγής (plea bargaining), η οποία στην ουσία είναι η εκ προοιμίου αποδοχή της ενοχής του κατηγορούμενου άνευ δίκης και επιβολή ποινής από τον Εισαγγελέα. Οι ίδιοι οι Εισαγγελείς βέβαια αντιδρούν και θεωρούν τη διάταξη αντισυνταγματική, διότι εκ του συντάγματος, η δικαστική εξουσία απονέμεται από τα δικαστήρια και όχι από την Αρχή που ασκεί τη δίωξη.

Ως προς τους ανακριτικούς υπαλλήλους.
Αν δει κανείς τη νέα διατύπωση του άρθρου 33 θα γελάει μέχρι δακρύων. Αναγράφει αυτολεξεί η παρ. 1 :
"Η προανάκριση και η προκαταρκτική εξέταση διενεργείται ύστερα από παραγγελία του εισαγγελέα πλημμελειοδικών και υπό τη διεύθυνσή του : α) από τους πταισματοδίκες και ειρηνοδίκες [b]β) από τους αρμόδιους, κατά τους αντίστοιχους Οργανισμούς, βαθμοφόρους της Ελληνικής Αστυνομίας και του Λιμενικού Σώματος[/b]."

Προφανώς, η θεοφώτιστη επιτροπή σύνταξης αγνοεί ότι η ιδιότητα του ανακριτικού υπάλληλου έχει αποδοθεί με τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 2 του ν. 2226/1994 (Α΄ 122) σε όλους τους Αστυφύλακες, απόφοιτους της Σχολής Αστυφυλάκων.
Ομοίως, αγνοούν την παρ. 2 του άρθρου 27 του ν. 4033/2011 (Α΄ 264), δυνάμει της οποίας οι Αξιωματικοί, Ανθυπασπιστές και λοιποί βαθμοφόροι από το βαθμό του Κελευστή και άνω του ΛΣ, ασκούν καθήκοντα γενικού ανακριτικού υπαλλήλου, [b]στην περιοχή δικαιοδοσίας τους και μόνον[/b].

Εν συνεχεία, [b]στο άρθρο 34[/b], επαναλαμβάνεται η ίδια -λανθασμένη- διατύπωση για τους ειδικούς ανακριτικούς υπαλλήλους, η οποία ισχύει και σήμερα :
"Η προκαταρκτική εξέταση και η προανάκριση ορισμένων εγκλημάτων ενεργείται[b] και [/b]από δημόσιους υπαλλήλους, όπου αυτό προβλέπεται σε ειδικούς νόμους, πάντοτε υπό τη διεύθυνση και την εποπτεία του εισαγγελέα πλημμελειοδικών."

Από τη μία δηλαδή αναγνωρίζεται ως αναγκαιότητα η ύπαρξη ειδικών ανακριτικών υπαλλήλων, των οποίων οι γνώσεις και η εμπειρία απαιτούνται για την ορθή προανακριτική αντιμετώπιση ενός εγκλήματος που απαιτεί τη γνώση ειδικού αντικειμένου (πχ φοροδιαφυγή, εμπρησμός κ.α.), από την άλλη η αρμοδιότητα τους είναι συντρέχουσα και όχι αποκλειστική. Δηλαδή η ύπαρξη τους δεν αναιρεί την αρμοδιότητα των γενικών ανακριτικών υπαλλήλων επί των αδικημάτων που αυτοί (οι ειδικοί) είναι αρμόδιοι (βλ. περισσότερα και αναλυτικότερα στην υπ' αριθμ. 13/2009 ΓνωμΕισΑΠ).

Συμπέρασμα : Όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, αλλά αντιθέτως βαδίζουμε με την όπισθεν..

[quote name=sakrunner date=2014-02-06] για τις υγειονομικες διαταξεις υπαρχει γνωμοδοτηση(πρεπει να ειναι του εισαγγελεα του αρειου παγου) συμφωνα με την οποια σε περιπτωση που διαπιστωνεται η παραβιαση υγειονομικων διαταξεων να εφαρμοζεται η αυτοφωρη διαδιακασια. δυστυχως δε θυμαμαι που την εχω βαλει αλλα θα κοιταξω να τη βρω[/quote]

Είναι η υπ΄ αριθμ. 3951/Εγκ. 3/2006 Εγκύκλιος της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου.

Για το αν η συνοπτική διαδικασία (417 κ.ε. Κ.Π.Δ.) εφαρμόζεται σε ορισμένα μόνο εγκλήματα ή αν μπορούμε να την εφαρμόσουμε στο σύνολο των εγκλημάτων που καταλαμβάνονται επ'αυτοφώρω από αστυνομικούς, μήπως γνωρίζει κάποιος?

[quote name=fallenangel date=2014-06-16]Για το αν η συνοπτική διαδικασία (417 κ.ε. Κ.Π.Δ.) εφαρμόζεται σε ορισμένα μόνο εγκλήματα ή αν μπορούμε να την εφαρμόσουμε στο σύνολο των εγκλημάτων που καταλαμβάνονται επ'αυτοφώρω από αστυνομικούς, μήπως γνωρίζει κάποιος?[/quote]

Αν και το άρθρο 417 ΚΠΔ αναφέρεται στο δράστη "οποιουδήποτε πλημμελήματος", με ειδικές ποινικές διατάξεις σε νόμους εισάγονται εξαιρέσεις.

Πχ. άρθρο 41ΣΤ§9 ν. 2725/1999 (εξυβρίσεις που τελούνται κατά τη διάρκεια αθλητικών αγώνων), άρθρο 19 ν. 4058/2012 (κατ΄ έγκληση αδικήματα διαπραττόμενα από αστυνομικούς), άρθρο 242§4 ΚΠΔ (αδικήματα ανηλίκων), άρθρο 39 ν. 4194/2013 (δικονομική αντιμετώπιση δικηγόρων) κ.α.

Και μια σχετική εγκύκλιος του ΑΠ :
[url]http://eisap.gr/sites/default/files/circulars/%CE%95%CE%93%CE%9A.%2013-…]

[edit time=1402986751]sakis01[/edit]

Ευχαριστώ και συγχαρητήρια για το αρχείο σου. Για τις υγειονομικές παραβάσεις και για την παραβίαση σφράγισης που συνήθως μας απασχολεί συχνά , μήπως γνωρίζεται αν υπάρχει κάποια εξαίρεση. Ρωτάω γιατί εκτός του ότι γλιτώνουμε άσκοπο γράψιμο , με την συνοπτική αποφεύγεται συνήθως απο την εμπειρία μου η κλήση του αστυνομικού σαν μαρτυρα στο δικαστήριο.

Για τις υγειονομικές παραβάσεις, σύμφωνα με την εγκύκλιο που έχω αναρτήσει δυο-τρία post πιο πάνω, είναι υποχρεωτική η τήρηση της συνοπτικής διαδικασίας των άρθρων 417 και επ. του ΚΠΔ.

[quote name=fallenangel date=2014-06-17]Ευχαριστώ και συγχαρητήρια για το αρχείο σου. Για τις υγειονομικές παραβάσεις και για την παραβίαση σφράγισης που συνήθως μας απασχολεί συχνά , μήπως γνωρίζεται αν υπάρχει κάποια εξαίρεση. Ρωτάω γιατί εκτός του ότι γλιτώνουμε άσκοπο γράψιμο , με την συνοπτική αποφεύγεται συνήθως απο την εμπειρία μου η κλήση του αστυνομικού σαν μαρτυρα στο δικαστήριο.[/quote]

Φιλε srek το πιανεις το θεμα πολυ ευστοχα! Αυτο θα πει ιση μεταχειριση των ανθρωπων απο τις δικαστικες αρχες! Οπου δεν υπαρχει δικαιοσυνη δεν υπαρχουν και πολιτες που θα υπακοουν το ιδιο το κρατος. Καταλαβαινω τον τροπο σκεψης σου!