ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Το άρθρο 1 του Ν.3068/2002 αναφέρει: ΄΄Το Δημόσιο, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα λοιπά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου έχουν υποχρέωση να συμμορφώνονται χωρίς καθυστέρηση προς τις δικαστικές αποφάσεις και να προβαίνουν σε όλες τις ενέργειες που επιβάλλονται για την εκπλήρωση της υποχρέωσης αυτής και για την εκτέλεση των αποφάσεων. Δικαστικές αποφάσεις κατά την έννοια του προηγούμενου εδαφίου είναι όλες οι αποφάσεις των διοικητικών, πολιτικών, ποινικών και ειδικών δικαστηρίων που παράγουν υποχρέωση συμμόρφωσης ή είναι εκτελεστές κατά τις οικείες δικονομικές διατάξεις και τους όρους που κάθε απόφαση τάσσει ΄΄. Από την ανάγνωση του άρθρου πουθενά δεν αναφέρεται δυνατότητα στην Διοίκηση να μην εκτελέσει δικαστική απόφαση.

Επιπλέον, η μη συμμόρφωση της Διοίκησης στα διατασσόμενα των δικαστικών αποφάσεων επισύρει τις ποινές του άρθρου 232Α του Ποινικού Κώδικα (σχετ. 2/2010 και 7/2010 ΓνωμΕισΑΠ).

Χίλια ευχαριστώ sakis .Αλλη μια ερωτηση. Για να "κοψεις" μια μετακινηση προσφευγεις στα διοικητικα δικαστηρια,σωστα (ως διαφορα διοικησης διοικουμενου). Επικαλεισαι οτι ειναι αδικη ή ανευ λογου ?

Μία υπηρεσιακή μετακίνηση (απόσπαση, μετάθεση κλπ) περιβάλλεται τον τύπο της εκτελεστής διοικητικής πράξης. Ο νόμος (εν προκειμένω το π.δ. 100/2003), ορίζει τη διαδικασία ακύρωσης ή τροποποίησης τους (υπηρεσιακώς εννοείται). Όταν αυτής της μορφής η προστασία δεν καλύψει το διοικούμενο, ο οποίος συνεχίζει να θεωρεί την πράξη βλαπτική για τα συμφέροντά του, τότε προβλέπεται η προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια μέσω αίτησης ακύρωσης και αίτησης αναστολής εκτέλεσης της πράξης έως την εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης.

Τόσο η αίτηση ακύρωσης, όσο και η αίτηση αναστολής οφείλουν να εδράζονται σε λόγους που δικαιολογούν την υποβολή τους, άλλως απορρίπτονται.

Το ερώτημα είναι αν μέχρι να εκδικαστεί η προσφυγή, εφαρμόζεται από την διοίκηση το δυσμενές διοικητικό μέτρo, ή η διοίκηση αναμένει την απόφαση του δικαστηρίου;

Εάν μαζί με την αίτηση ακύρωσης κατατεθεί και αίτηση αναστολής εκτέλεσης, ο δικαστής μπορεί (δεν υποχρεούται) να εκδώσει επιτόπου προσωρινή διαταγή ρύθμισης της κατάστασης έως την οριστική εκδίκαση της υπόθεσης, αν κρίνει ότι από εκτέλεση της πράξης θα θιγεί ανεπανόρθωτα ο προσφεύγων.