Καλησπέρα συνάδελφοι. Έχω μία ερώτηση.
Μας καλούν πολίτες και μας ενημερώνουν για συναγερμό σε οικία ο οποίος χτυπάει κατά τις νυχτερινές ώρες κοινής ησυχίας και προκαλεί όχληση.
Σύμφωνα με την Α.Δ. 3/96 , άρθρο 1 παρ.3 περ. στ, απαγορεύεται :
"Η χρήση σειρήνων ή άλλων ηχητικών οργάνων ή συστημάτων ασφαλείας, χωρίς να συντρέχει λόγος έκτακτης ανάγκης, καθώς και η δοκιμαστική λειτουργία αυτών".
Οπότε υποβάλλεται από το αστυνομικό όργανο μήνυση (πλημμέλημα) στον ιδιοκτήτη.
Πως αποδεικνύεται όμως ότι δεν υπήρχε κάποιος άλλος λόγος για να χτυπήσει ο συναγερμός και πως αποφεύγεται το ενδεχόμενο να βρεθούμε εκτεθιμένοι; Ποια είναι η πλέον νόμιμη αντιμετώπιση του συμβάντος; Υπάρχει ίσως κάποια άλλη νομική πρόβλεψη πέραν της Α.Δ. 3/96;
Ευχαριστώ πολύ.
ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ ΑΠΟ ΧΡΗΣΗ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ ΣΕ ΟΙΚΙΑ
<p style="text-align: justify;">- Σε συνέχεια ανωτέρω εγγραφής (21-06-2016) αναφορικά με το αντικείμενο του θέματος, η απάντηση αναφέρετε σε διατάραξη από χρήση συναγερμού σε οικία και όχι σε χρήση συναγερμού αυτοκινήτου όπως εκ παραδρομής αναφέρθηκε. Είναι αυτόδηλο ότι, σε περιπτώσεις διατάραξης από χρήση συναγερμού σε οικία και αυτοκινήτου τυγχάνουν εφαρμογής όμοιες διατάξεις. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι, σε περίπτωση που τα περιστατικά της πράξης στηρίζονται σε διατάξεις που επιβάλονται κυρώσεις σε βαθμό Πταίσματος (π.χ. Α.Δ. 3/1996, άρθρο 417 Π.Κ.), τα Πταίσματα τιμωρούνται πάντοτε και όταν τελέστηκαν από αμέλεια, εκτός από τις περιπτώσεις για τις οποίες ο νόμος απαιτεί ρητά δόλο (άρθρο 26 παρ. 2 Π.Κ.).</p>
<p style="text-align: justify;">- Σύμφωνα με την υπ΄ αριθ. 17 από 01-11-1999 Γνωμοδότηση Κου Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (μεταγενέστερη της υπ΄ αριθ. 3/1996 Αστυνομικής Διάταξης όπως τροπ. και ισχύει) προβλέπεται ότι: ως προς τους θορύβους, τις οχλήσεις κάθε φύσεως, τη διατάραξη ησυχίας κ.λ.π. που προέρχεται από κάθε άλλη πηγή εκτός Κέντρων Διασκεδάσεως και άλλων καταστημάτων που παρέχουν μουσική, εφαρμόζεται κατά περίπτωση το άρθρο 22 παρ. 5β του Υγειονομικού Κανονισμού η ισχύς του οποίου επεκτάθηκε σε όλη την επικράτεια (Φ.Ε.Κ. 275 τ.Β΄ 19-08-1950) όπως η παρ. 5 προσετέθη με την υπ΄ αριθ. 6001/1967 Υγειονομική Διάταξη και όταν δεν στηρίζονται τα περιστατικά της πράξης στην παράβαση αυτή, τότε και μόνον, όλως επικουρικώς θα ασκούνται διώξεις για πταισματικές παραβάσεις (άρθρο 417 Π.Κ.) αφού κατά γενικό κανόνα, οι ελαφρότερες ποινές επιβάλλονται, όταν δεν υπάρχει διάταξη που τιμωρεί βαρύτερα την πράξη (Αιτιολογική έκθεση 419). Σε περίπτωση παραβίασης των διατάξεων του Υγειονομικού Κανονισμού και των Υγειονομικών Διατάξεων που εκδίδονται κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 1 του Α.Ν. 2520/1940, η πράξη τιμωρείται σε βαθμό Πλημμελήματος σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 12 του άρθρου 43 του Ν.4025/2011 (Φ.Ε.Κ. 228 τ.Α΄ 02-11-2011) όπως προστέθηκε με το άρθρο 58 παρ. 12 του Ν.4075/2012 (Φ.Ε.Κ. 89 τ.Α΄ 11-04-2012 ).</p>