Εισιτήριο ΟΑΣΘ

Το αν έχει πληρώσει εισιτήριο, αποδεικνύεται πολύ εύκολα. Ας το επιδείξει και όλα καλά. Αν ισχυριστεί ότι πλήρωσε και το έχασε, δικό της πρόβλημα, αφού είναι υποχρεωμένη να το έχει καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής μαζί της.

Οι ελεγκτές δεν μπορούν να την αναγκάσουν να μείνει στο σημείο και να αναμένει την άφιξη της αστυνομίας, όπως επίσης δεν μπορούν να την αναγκάσουν να τους ακολουθήσει στο τμήμα, παρά τη θέλησή της. Σε διαφορετική περίπτωση διαπράττουν παράνομη βία ή/και παράνομη κατακράτηση.

Η ελεγχόμενη δεν υποχρεούται να δώσει στους ελεγκτές τα στοιχεία της. Όμως αν τα ζητήσει αστυνομικός είναι υποχρεωμένη να τα δώσει αμέσως, αλλιώς διαπράττει απείθεια. Επίσης, οι ελεγκτές μπορούν να υποβάλλουν σε βάρος της έγκληση για τη μη πληρωμή εισιτηρίου (άρθρο 391 ΠΚ - πταίσμα).

Σημείωση : Αν και στο άρθρο 2 παρ. β΄ του ν. 1214/1981 (Α΄ 286) όπως τροπ. με το άρθρο 6 παρ. 2 ν 2669/1998 (Α΄ 283) και ακολούθως με το άρθρο 22 ν. 3446/2006 (Α΄ 49), ορίζεται ότι ο ελεγχόμενος οφείλει να δώσει τα στοιχεία του στον ελεγκτή, δεν ορίζονται κυρώσεις σε περίπτωση άρνησης.

[edit time=1411227628]sakis01[/edit]

Ευχαριστώ Σάκη.Αυτό που είπε για προσωπικά δεδομένα ισχυεί;

Σύμφωνα με το άρθρο 2 ν. 2472/1997
"Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου νοούνται ως:
α) “Δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα”, κάθε πληροφορία που αναφέρεται στο υποκείμενο των δεδομένων. Δεν λογίζονται ως δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα τα στατιστικής φύσεως συγκεντρωτικά στοιχεία, από τα οποία δεν μπορούν πλέον να προσδιορισθούν τα υποκείμενα των δεδομένων.
β) “Ευαίσθητα δεδομένα”, τα δεδομένα που αφορούν στη φυλετική ή εθνική προέλευση, στα πολιτικά φρονήματα, στις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις, στη συμμετοχή σε συνδικαλιστική οργάνωση, στην υγεία, στην κοινωνική πρόνοια και στην ερωτική ζωή, στα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες, καθώς και στη συμμετοχή σε συναφείς με τα ανωτέρω ενώσεις προσώπων.
Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β' της παραγράφου 2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέα Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων.*
γ) “Υποκείμενο των δεδομένων”, το φυσικό πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται τα δεδομένα, και του οποίου η ταυτότητα είναι γνωστή ή μπορεί να εξακριβωθεί, δηλαδή μπορεί να προσδιορισθεί αμέσως ή εμμέσως, ιδίως βάσει αριθμού ταυτότητας ή βάσει ενός η περισσότερων συγκεκριμένων στοιχείων που χαρακτηρίζουν την υπόστασή του από άποψη φυσική, βιολογική, ψυχική, οικονομική, πολιτιστική, πολιτική ή κοινωνική."

Σύμφωνα δε με το άρθρο 3§2 του ίδιου νόμου
2. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου [b]δεν εφαρμόζονται[/b] στην επεξεργασία δεδομένων η οποία πραγματοποιείται:
α) από φυσικό πρόσωπο για την άσκηση δραστηριοτήτων αποκλειστικά προσωπικών ή οικιακών,
β) από τις δικαστικές – εισαγγελικές αρχές και τις υπηρεσίες που ενεργούν υπό την άμεση εποπτεία τους στο πλαίσιο της απονομής της δικαιοσύνης ή για την εξυπηρέτηση των αναγκών της λειτουργίας τους με σκοπό τη βεβαίωση εγκλημάτων, που τιμωρούνται ως κακουργήματα ή πλημμελήματα με δόλο και ιδίως εγκλημάτων κατά της ζωής, κατά της γενετήσιας ελευθερίας, της οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, κατά της προσωπικής ελευθερίας, κατά της ιδιοκτησίας, κατά των περιουσιακών δικαιωμάτων, παραβάσεων της νομοθεσίας περί ναρκωτικών, επιβουλής της δημόσιας τάξης, ως και τελουμένων σε βάρος ανηλίκων θυμάτων.
Ως προς τα ανωτέρω εφαρμόζονται οι ισχύουσες ουσιαστικές και δικονομικές ποινικές διατάξεις.

Συνεπώς, το όνομα, το επάγγελμα και η κατοικία του ατόμου είναι προσωπικά δεδομένα (όχι ευαίσθητα πάντως), τα οποία όταν ζητούνται από την αρμόδια αστυνομική αρχή στα πλαίσια της δίωξης του εγκλήματος δεν εμπίπτουν στην προστασία του ν. 2472.

Ως προς την άρνηση της δήλωσης των στοιχείων ταυτότητας, παρά το ότι έχει επικρατήσει η δίωξη των παραβατών για απείθεια, θεωρώ ορθότερο το σχηματισμό δικογραφίας για παράβαση του άρθρου 157 (ποιναί δι' άρνησιν ή ψευδή δήλωσιν ταυτότητας) του από 31.12.1957 β.δ. "Περί Κωδικοποιήσεως διατάξεων αφορωσών το Σώμα της Αστυνομίας Πόλεων" (Α' 11/20.1.1958).

[url=https://drive.google.com/file/d/0B8n6aRXzMkUVR1VJMHFDUks0N3M/edit?usp=s…]Περί Κωδικοποιήσεως διατάξεων αφορωσών το Σώμα της Αστυνομίας Πόλεων[/url] (Α' 11/20.1.1958)

ΕΙΣΑΙ ΑΣΤΕΡΙ!!!!

Ειμαι της άποψης οτι ο ν.2458/1953 ''οργανισμός ΑΠ'' και ο ν.3365/1955 ''οργανισμός Χωροφυλακής'' έχουν καταργηθεί βάσει του αρ.54 του ν.1481/1984 , βέβαια κατα μέρος που δεν τηρουνται ρητά κάποιες διατάξεις τους σε ισχύη.

[b]Ορθότερος νομικος χαραητηρισμός για την άρνηση παροχής στοιχείων ταυτότητας σε αστυνομικό θεωρώ οτι είναι το 225 ΠΚ.
[/b]
Επίσης σύμφωνα με το με το άρθρο 6 παρ. 2 ν 2669/1998 «ο καταλαμβανόμενος ως παραβάτης είναι υποχρεωμένος, αν δεν καταβάλλει αμέσως το πρόστιμο στον συντάκτη της πράξης επιβολής του, να επιδείξει στον αρμόδιο για τον έλεγχο και την καταβολή του προστίμου υπάλληλο την αστυνομική του ταυτότητα ή άλλο έγγραφο από το οποίο αποδεικνύονται τα στοιχεία της ταυτότητάς του. Σε περίπτωση άρνησης ο υπάλληλος μπορεί να ζητήσει την συνδρομή αστυνομικού οργάνου.»

Μέχρι την άφιξη του αστυνομικου ώστε να συνδράμει είναι φυσικό να παρέλθει κάποιο χρονικό διάστημα.
Εφόσον λοιπόν η άφιξη του αστυνομικού γίνει εντός εύλογου χρονικού διαστήματος φρονώ οτι δεν υφίσταται παράνομη κατακράτηση.

Σε παρόμοια περίπτωση η κράτηση οδηγού, ο οποίος αρνείται να πληρώσει διόδια, απο υπάλληλο των διοδιων, έως την άφιξη της αστυνομίας ΔΕΝ στοιχειοθετεί παράνομη κατακράτηση (325ΠΚ)

148/2010 ΔΙΑΤ ΕΙΣΠΡ ΚΑΤΕΡ

Έγκληση κατά του επόπτη σταθμού διοδίων για παράνομη απαγόρευση της ελεύθερης μετακίνησης και χρήσης της εθνικής οδού από τον εγκαλούντα-οδηγό και χρήστη της εθνικής οδού, ο οποίος (εγκαλών) αρνήθηκε να πληρώσει το τέλος των διοδίων. Νομίμως ο εγκαλούμενος επιλήφθηκε του περιστατικού, καλώντας τα αρμόδια όργανα και τηρώντας το γράμμα του νόμου. Εξάλλου, εγκαλών διέπραξε το αδίκημα της δόλιας αποδοχής παροχών. Απορρίπτει έγκληση ως νόμω αβάσιμη.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο εγκαλών Γ.Κ. την 15.1. 2010 και περί ώρα 10:47, οδηγώντας το με
στοιχεία κυκλοφορίας... ΙΧΕ αυτοκίνητο του με κατεύθυνση από Πλαταμώνα προς Κατερίνη,
έφθασε στο σταθμό διοδίων Λεπτοκαρυάς, όπου αρνήθηκε να καταβάλει το προβλεπόμενο από το
Ν 3605/2007 διόδιο τέλος. Ο εγκαλούμενος Τ.Β. εργάζεται στην «...» ως επόπτης στο σταθμό
διοδίων Λεπτοκαρυάς με αρμοδιότητα την εποπτεία και έλεγχο των διαδικασιών είσπραξης από
πλευράς εισπρακτόρων, την εν γένει ομαλή λειτουργία του σταθμού διοδίων, την αντιμετώπιση
προβλημάτων που ανακύπτουν με χρήστες και τον εξοπλισμό του σταθμού, αναφερόμενος
περαιτέρω στη διεύθυνση του σταθμού και στη διεύθυνση λειτουργίας της εταιρίας. Ο ανωτέρω
εγκαλούμενος λόγω της ιδιότητας του επιλήφθηκε του περιστατικού κατόπιν της άρνησης του
εγκαλούντος να καταβάλει το αναλογούν στο όχημα του τέλος και να συμπληρώσει το
προβλεπόμενο έντυπο αδυναμίας καταβολής του διοδίου τέλους και ειδοποίησε τηλεφωνικά το
Κέντρο Διαχείρισης Αυτοκινητοδρόμου, το οποίο με τη σειρά του κάλεσε αμέσως το αρμόδιο
τμήμα της Τροχαίας Αυτοκινητοδρόμων. Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε με την άφιξη των
αστυνομικών οργάνων στο χώρο, τα οποία κατέγραψαν τα στοιχεία του εγκαλούντος. Είναι,
λοιπόν, προφανές ότι ο εγκαλούμενος στην κρινόμενη περίπτωση απλώς τήρησε κατά γράμμα την
προβλεπόμενη για τις περιπτώσεις άρνησης καταβολής διοδίων διαδικασία, που μνημονεύεται και
ρυθμίζεται στα συνοδά έγγραφα της Σύμβασης Παραχώρησης, η οποία μάλιστα συνιστά και νομική
υποχρέωση της Παραχωρησιούχου εταιρίας. Συνεπώς, οι αιτιάσεις του Γ.Κ. περί δήθεν παράνομης
απαγόρευσης της ελεύθερης μετακίνησης του και της χρήσης της Εθνικής Οδού είναι παντελώς
αβάσιμες επισημαίνεται δε ότι ο ανωτέρω εγκαλών με την άρνηση του να καταβάλει το διόδιο
τέλος τέλεσε το κατ` έγκληση διωκόμενο αδίκημα της δόλιας αποδοχής παροχών του άρθρου 392
ΠΚ. Είναι αυτονόητο ότι, εάν ο εν λόγω κύριος δεν επιθυμεί να πληρώνει διόδια, μπορεί κάλλιστα
να κάνει χρήση του παράπλευρου οδικού δικτύου, το οποίο παρακάμπτει το σταθμό διοδίων
Λεπτοκαρυάς και το οποίο παραμένει άνευ διοδίων τελών

[b]Κάθε αντίθετη άποψη συντηρέι κλίμα ανομίας και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό η παραβατική συμπεριφορά να επικροτείται βασιζόμενη στην όποια ασάφεια του νόμου ως προς τα δικαιώματα των ελεγκτών σε αντιπαράθεση με τα δικαιώματα του παρανομούντα επιβάτη τα οποία φυσικά κάμπτονται [/b]

[edit time=1411243439]srek[/edit]

Κι όμως SREK δεν έχουν καταργηθεί στο σύνολό τους οι κανονισμοί των δύο Σωμάτων. Έχουν καταργηθεί οι διατάξεις που αντικαταστάθηκαν από το ν. 1481 και το μετέπειτα π.δ. 141/1991. Ιδίως το συγκεκριμένο άρθρο ισχύει ακόμη και σήμερα και ούτως ή άλλως στο άρθρο 225 ΠΚ παραπέμπει.

Όσο για την άποψη σου σχετικά με την τέλεση του αδικήματος της παράνομης κατακράτησης είτε από ελεγκτές κομίστρου, είτε από τους υπαλλήλους των διοδίων, οι απόψεις των εισαγγελικών λειτουργών διίστανται. Αναφορικά για τους υπαλλήλους των διοδίων δε, έχουν ασκηθεί δεκάδες ποινικές διώξεις και άλλες τόσες εκδικάσεις κατά την αυτόφωρη διαδικασία (αθωωτικές στη συντριπτική τους πλειοψηφία). Επισυνάπτω και σχετική διαταγή ΑΕΑ, η οποία αναφέρεται και στην προσαγωγή και σύλληψη των υπαλλήλων των διοδίων ([url]https://drive.google.com/file/d/0B8n6aRXzMkUVVFNiS3dxUm9DdFU/edit?usp=s…]).

Όσο για το συμπέρασμα σου περί συντήρησης κλίματος ανομίας, συμφωνώ απολύτως, αλλά η νομοθεσία μας είναι ιδιαιτέρως εύθικτη...

Φυσικά και θα ενεργήσουμε τα νόμιμα, ήτοι σύλληψη του φερόμενου ως δράστη παράνομης κατακράτησης κατόπιν σχετικής έγκλησης.

Αλλωστε εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι επ'ουδενι να κρίνουμε αν υφίστανται λόγοι άρσης του αδίκου ή ικανότητας για καταλογισμό.

ΜΟΝΟΣ αρμόδιος είναι φυσικά ο Εισαγγελέας ο οποίος διευθύνει την προανάκριση.

Απλά αναφέρεται η σχετικη διάταξη αρχειοθέτησης της έγκλησης προκείμενου να ενημερωθούν σχετικά οι ανακριτικοί υπάλληλοι κ να ''ενημερώσουν'' τον εγκαλόντα για την πιθανή κατάληξη της έγκλησης του.

Και για του λόγου το αληθές, παραθέτω απόσπασμα της [url=http://www.areiospagos.gr/nomologia/apofaseis_DISPLAY.asp?cd=QJHYG4RB0U…]υπ΄ αριθμ. 466/2010 απόφασης ΑΠ[/url] :

"...Από τη διάταξη [b]του άρθρου 325 ΠΚ[/b] προκύπτει ότι, για τον απαρτισμό της εννοίας του προβλεπόμενου από αυτήν διαρκούς εγκλήματος της κοινής παράνομης κατακρατήσεως, [b]απαιτείται, αντικειμενικώς, παράνομη αποστέρηση της ελευθερίας κινήσεως του παθόντος, έστω και για ελάχιστο χρόνο, χωρίς τη συναίνεσή του,[/b] η οποία πραγματώνεται, είτε με την κατακράτηση του παθόντος σε περίκλειστο χώρο, από τον οποίο εμποδίζεται ή άλλως πως αδυνατεί να εξέλθει, είτε με την καθ' οιονδήποτε τρόπο στέρηση της ελευθερίας κινήσεως αυτού στο χώρο, υποκειμενικώς δε δόλος, ο οποίος περιλαμβάνει τη γνώση, έστω και με την έννοια της αμφιβολίας, των περιστατικών που πραγματώνουν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και τη θέληση ή αποδοχή της παράνομης αποστέρησης της ελευθερίας κινήσεως του παθόντος.

Εξάλλου, το έγκλημα της παράνομης κατακράτησης μπορεί να τελεσθεί και από περισσότερους του ενός κατά συναυτουργία, σύμφωνα με το άρθρο 45 ΠΚ. Όρος της συναυτουργίας, κατά την έννοια του νόμου, είναι η γνώση του συναυτουργού για την πρόθεση του άλλου να τελέσει την πράξη και η θέληση να συμπράξει με αυτόν (κοινός δόλος). Αρκεί δε στην καταδικαστική απόφαση να αναφέρεται ότι οι δράστες της παράνομης κατακράτησης ενήργησαν με κοινό δόλο, χωρίς να απαιτείται να αναφέρονται και να εξειδικεύονται οι επί μέρους υλικές ενέργειες του καθενός από αυτούς για την από κοινού πραγμάτωση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος, αρκεί δηλαδή να αναφέρεται ότι από κοινού περιόρισαν καθοιονδήποτε τρόπο κάποιον σε περίκλειστο χώρο αποστερώντας του την ελευθερία κινήσεων, χωρίς ειδικότερη εξειδίκευση για τον κάθε ένα συναυτουργό, των ενεργειών του για την πραγμάτωση της πράξεως και δεν δημιουργείται έλλειψη νόμιμης βάσης από τη μη εξειδίκευση αυτή..."

Συνάγεται, δηλαδή, ότι ο ελεγκτής προσπαθώντας να κάνει το καθήκον που του ανατέθηκε (έλεγχο εισιτηρίων) κινδυνεύει να βρεθεί κατηγορούμενος για παράνομη κατακράτηση, κατά συναυτουργία μάλιστα και ο οδηγός του ΜΜΜ αν δεν επιτρέπει την έξοδο στους επιβάτες αρνούμενος να ανοίξει την πόρτα έως άφίξεως της αστυνομίας.

Διαβάζοντας προσεκτικά την το'αριθμ 1016/11/68 απο 10/6/2010 διαταγη ΑΕΑ στην παρ 3 εδ ε θα διαπιστώσεις ότι δίνονται εντολές να ενεργούμε τις προσγωγες υπαλλήλων ΜΟΝΟ οταν κρίνεται βάσιμη η καταγγελία και ΜΕΤΑ απο συνεννόηση με τον εισαγγελέα ώστε να μην ταλαιπωρείται άδικα ο υπάλληλος των διοδίων μετα απο εγκληση που υποβάλουν οι χρήστες της οδού για παρανομη κατακράτηση .

Θεωρώ ότι η εγκληση του αυτη ενώ γνωρίζουν την τύχη της κ ενώ ξέρουν καλα ότι προηγούμενα παρανομούν στοιχειοθετεί το αδίκημα της ψεύδους καταμηνυσης κ της συκοφαντικής δυσφήμισης .

Δεν μπορεί να προσαγαγεται ο υπάλληλος επειδή απλά κάνει την δουλειά του επειδή κάποιοι δεν θέλουν να πληρώνουν ζητώντας να εξαιρεθούν αυθερετα απο τις υποχρεώσεις του κάθε πολίτη .

Εδώ βλέπεις εχουν δημιουργηθεί κ κινήματα "δεν πληρώνω" !!!!

Βέβαια η αστυνομια οφείλει να κάνει την δουλειά της χωρις προσωπικές κρίσεις κ φυσικα καλείται να βγάλει το φίδι απο την τρύπα ερχόμενη αντιμέτωπη τόσο με τον πολίτη όσο κ με τον υπάλληλο...
[edit time=1411291946]Srek[/edit]

Η διαταγη του Αρχηγειου προσπαθει ανεπιτυχως να ισορροπησει μεταξυ των συμφεροντων του εκαστοτε εργολαβου και του κωδικα ποινικης δικονομιας.

Ο ΚΠΔ δεν καταλειπει καμια ευχερεια στον ανακριτικο υπαλληλο να κρινει αν τελεστηκε η ενωπιον του καταγγελομενη πραξη. Αντιθετως, υποχρεωνει τον ανακριτικο υπαλληλο να διενεργησει προανακριση, κατα το αρθρο 243 παρ. 2.

Η κριση για το αν τελεστηκε το καταγγελομενο αδικημα ανηκει αρχικα στον εισαγγελεα που θα κρινει αν και που θα ασκηθει διωξη και τελικα στο δικαζον δικαστηριο.

Συμπερασματικα, θεωρω αστοχο νομικα το εδαφιο που αναφερεις, το οποιο εισαγει περιεργες και επικινδυνες τακτικες... Συμφωνω, βεβαια, με αυτο που λες, οτι και παλι η αστυνομια καλειται να παιξει το ρολο του διαιτητη... Οπως, επισης, θεωρω αισχρο το να μην πληρωνει καποιος με το ετσι θελω και να μην τιμωρειται.
[edit time=1411293576]sakis01[/edit]

Δεν καταλαβαίνω αυτή τη διαταγή του Αρχηγείου. Τι καλείται να κάνει ο αστυνομικός; Το δικαστή μεταξύ τηλεφώνου και μπαρών των διοδίων; Η διαταγή δεν συμβαδίζει σε καμία έννοια με το πνεύμα της ποινικής δικονομίας. Αν δεν ήταν τα διόδια και είχαμε μια καταγγελία με παρόμοια δεδομένα με αυτή των διοδίων και δρούσαμε με το πνεύμα της διαταγής, νομίζετε ότι δεν θα πηγαίναμε κατηγορούμενοι , εάν ο καταγγέλων ήθελε να το τραβήξει το ζήτημα; Το αδίκημα στοιχειοθετείται , έστω και αν εμποδίζεις τον άλλο για ελάχιστο χρόνο. Το αν αυτό θα του είναι αρκετό προκειμένου να επιτύχει καταδίκη της εταιρείας στο δικαστήριο μας είναι αδιάφορο. Δεν είμαστε συνήγοροι του πολίτη, ούτε των εταιρειών, είμαστε όργανα που εφαρμόζουμε το νόμο και η διαταγή αυτή , έμμεσα προσπαθεί να σε κάνει διαμεσολαβητή, προσπαθώντας με ένα έντεχνο και πονηρό τρόπο να συνδυάσει βουνό και θάλασσα, κάνοντας τον αστυνομικό, μέρος και λύτη του προβλήματος ταυτόχρονα. Θα σχηματίσουμε κανονικά δικογραφία και ύστερα θα ενημερώσουμε τον εισαγγελέα για τα περαιτέρω .

Θα σχηματίσουμε κανονικά δικογραφία, γιατί αν δεν το κάνουμε το πιθανότερο είναι ο πολίτης να στραφεί και εναντίον του επιληφθέντα αστυνομικού μηνύοντάς τον για κατάχρηση εξουσίας. Αυτά πάνε πακέτο.

Προς αποφυγή κάθε παρανόησης όπως και ανέφερα παραπάνω η ορθή αντιμετώπιση του θέματος ειναι ο σχηματισμός δικογραφίας κ η ενημέρωση του εισαγγελέα σύμφωνα πάντα με τον ΚΠΔ .

Η υπόλοιπη συζήτηση αφορά τα κενά της υπάρχουσας νομοθεσίας κ τα τεχνάσματα που βρίσκονται προς αντιμετώπιση του θέματος

Η απλή κ ενδεδειγμένη λυση θα ήταν να όριζε ο νομος την υποχρέωση του παραβάτη να αναμένει την άφιξη της αστυνομίας ...