επανεκδοση παραβασης

[quote name=lalakis date=2014-08-29]προσερχεται πολιτης και υποβαλει ενσταση για καποια παραβαση και η οποια γινεται αρχικα δεκτη απο την διοικηση λογω καποιου λαθους αναγραφης στοιχειου.μπορει ο διοικητης να επανεκδοσει νεα πραξη για την ιδια παραβαση και να κληθει ο πολιτης να την παραλαβει εκ νεου?προβλεπεται καπου σχετικα?[/quote]

Σύμφωνα με τις διατάξεις :

(α) των άρθρων 4, 10 και 104 του ν. 2696/1999 (Α’ 57)

(β) της υπ’ αριθμ. 2515/5/64 από 11-7-2007 ΚΥΑ «Καθορισμός του τύπου και του περιεχομένου της πράξης βεβαίωσης των παραβάσεων που προβλέπονται από το ν. 2696/1999 και από την περί αυτοκινήτων νομοθεσία» (Β΄ 1306)

(γ) του από 10-3-2014 Πορίσματος του Συνηγόρου του Πολίτη με θέμα «Διαγραφή προστίμων από παράνομη στάθμευση, στις περιπτώσεις εσφαλμένου ή ελλιπούς περιεχομένου των κλήσεων»

(δ) της υπ’ αριθμ. 65171/9.11.2009 Εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών (απευθυνόμενη προς ενέργειες, μεταξύ άλλων, και στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) και

(ε) της υπ’ αριθμ. 33531/4047/14.7.2009 Εγκυκλίου του Υπουργείου Μεταφορών & Επικοινωνιών (απευθυνόμενη προς ενέργειες σε Υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας), ορίζεται ότι :

- Οι πράξεις βεβαίωσης παραβάσεων και επιβολής διοικητικών προστίμων (κλήσεις) που προβλέπονται στον ΚΟΚ, πρέπει να συμφωνούν ως προς τον τύπο και το περιεχόμενό τους με τις διατάξεις της υπ’ αριθμ. 2515/64/2007 (ΦΕΚ Β΄ 1306/26-7-2007) κοινής υπουργικής απόφασης.

- Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες το αρμόδιο κατά περίπτωση διοικητικό όργανο αναγράφει στο έντυπο πράξης βεβαίωσης της παράβασης λανθασμένα τα, εκ του νόμου προβλεπόμενα, στοιχεία που αφορούν στον προσδιορισμό του οχήματος (αριθμός κυκλοφορίας, είδος, μάρκα, χρώμα), του παραβάτη οδηγού, της διαπραχθείσας παράβασης ή του ύψους του προστίμου, η εν λόγω πράξη καθίσταται ακυρωτέα.

- Ειδικά στην περίπτωση που το επιβληθέν διοικητικό πρόστιμο είναι άλλο από αυτό που προβλέπεται στο νόμο για την οικεία παράβαση (ανεξαρτήτως εάν πρόκειται για επαχθέστερη ή ηπιότερη κύρωση), η πράξη επιβολής της κύρωσης αντίκειται ευθέως σε ουσιαστική διάταξη νόμου και, κατά τούτο, πρόκειται για επαχθή πράξη, προδήλως παράνομη.

- Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, στο πλαίσιο της χρηστής διοίκησης, η αστυνομική αρχή οφείλει να ανακαλέσει τη σχετική πράξη βεβαίωσης της παράβασης (άρθρο 21 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, ν. 2690/1999) και να ακυρώσει την Πράξη Βεβαίωσης Παράβασης, θεωρώντα της ως μηδέποτε εκδοθείσα.

πολυ σωστα ολα αυτα saki αλλα π.χ καποιος οδηγος εμπλεκεται σε ατυχημα και διαπιστωνεται οτι τελει υπο την επιρρεια μεθης,συμληρωνονται τα σχετικα εντυπα,εκθεση προσδιορισμου κ.λ.π κια στην πραξη παραβασης διαπιστωνεται καποια παραλειψη που την καθιστα ακυρωτεα.ο δ/της ακουω οτι εχει το δικαιωμα επανεκδοσης της πραξης καθοσον απο τα υπολοιπα εγγραφα προκυπτει η τυχον παραλειψη,π.χ ημερομηνια.σε μας εχει τυχει να την ακυρωσει και να την επανεκδοσει.ειναι νομιμο αυτο?το ιδιο μπορει να συμβει και σε ανασφαλιστο επι ατυχηματος?μπορει να ακυρωθει το προστιμο λογο λαθους και να μην επανεκδοθει?και φυσικα να μην εκτελεστει και η διοικητική ποινη?

και ψάχνοντας βρηκα κι αυτο:
Aρθρο του κ. Θεόδωρου Γ. Ψυχογυιού
Nομικού Συμβούλου του Kράτους
H Διοίκηση, ως γνωστόν, μετά την ως άνω ακύρωση, διατηρεί, κατά κανόνα, το δικαίωμα επανέκδοσης της ακυρωθείσης πράξης, «θεραπεύοντας» τη διαδικαστική πλημμέλεια, που αποτέλεσε την αιτία της ακυρωτικής δικαστικής κρίσης, κατά συμμόρφωση προς τα οριζόμενα στη ακυρωτική απόφαση (βλ. ΣτE 283/10, 274/10, 1376/09, 1298/09, 187/03, 5133/95 κ.λπ.). H επανέκδοση, όμως, της διοικητικής πράξης έχει ως αναπόφευκτη συνέπεια να επιβαρύνει την ήδη “ασθμαίνουσα” δημόσια διοίκηση με νέες διαδικασίες, ενώ, στη συνέχεια, ανοίγει ένα νέο κύκλο δικαστικών αγώνων, με αποτέλεσμα την περαιτέρω διόγκωση του ήδη διογκωμένου αριθμού των εκκρεμών διοικητικών δικών (τόσο ακυρωτικών όσο και ουσιαστικών)(2).

Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Αν θυμάμαι από τα παλαιότερα χρόνια που ήμουν στην τροχαία, στις περιπτώσεις αυτές εκδιδόταν Απόφαση για την επιβολή του προστίμου από το Διοικητή. Ακυρώνεται η παλιά πράξη επιβολής και με αναφορά του Αστυνομικού, εκδίδεται Απόφαση.
Με κάθε επιφύλαξη πάντως...

Σύμφωνα με τις των άρθρ. 95 παρ. 5 του Συντάγματος και 50 παρ. 4 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8 ), η ακύρωση διοικητικής πράξης για τυπικούς λόγους συνεπάγεται την επαναφορά των πραγμάτων στη νομική και πραγματική κατάσταση που υπήρχε κατά το χρόνο εκδόσεως της ακυρωθείσας πράξης.

Το πώς αντιλαμβάνεται ο κάθε υπάλληλος τις παραπάνω διατάξεις, είναι καθαρά προσωπικό θέμα, το οποίο κρίνεται από τα ακυρωτικά δικαστήρια...

το ιδιο συμβαινει και σε μας!ακυρωση και επανεκδοση.τωρα το αν ο πολιτης μπει στην διαδικασια να προσφυγει σε διοικητικο πρωτοδικειο κατα της νεας παραβασης ( ορθης ) ειναι αλλο θεμα & δικαιωμα του,αν και δεν μπαινουν σε αυτην την διαδικασια καθοτι εχει κοστος και ειναι χρονοβορα διαδικασια.σε μας μια μονο φορα ανεσταλλει παραβαση-ποινη και αφορουσε πλαστα ασφαλιστηρια τα οποια την προηγουμενη του πρωτοδικειου ειχε βγει το θεμα στις ειδησεις ( le vins βουλγαρικα) οπου οδηγοι ταξι ειχαν πεσει θυμα πλανης.φυσικα σε αυτην την περιπτωση η διοικηση συμμορφωνεται με την αποφαση.ομως το ερωτημα ειναι κατα ποσο ο δ/της δεσμευεται απο καπου εξαρχης να μην επανεκδοσει την παραβαση?

[b]Απόσπασμα από την υπ΄ αριθμ. 1941/2013 Απόφαση ΣΤΕ[/b]

Επειδή με το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος αναγνωρίζεται το δικαίωμα δικαστικής προστασίας και με το άρθρο 95 παρ. 1 αυτού κατοχυρώνεται το ένδικο βοήθημα της αιτήσεως ακυρώσεως, με το οποίο αφενός παρέχεται η δυνατότητα δικαστικής προστασίας έναντι παράνομων διοικητικών πράξεων και αφετέρου διασφαλίζεται ο έλεγχος της τήρησης της επίσης συνταγματικώς κατοχυρωμένης αρχής της νομιμότητας της δράσης της Διοίκησης. Κατά συνέπεια, παραβίαση του νόμου είτε ως προς το περιεχόμενο είτε ως προς τη διαδικασία εκδόσεως διοικητικής πράξεως που έχει προσβληθεί παραδεκτώς με το ανωτέρω ένδικο βοήθημα συνεπάγεται κατά κανόνα την ακύρωση της πράξεως.

Από τον κανόνα, όμως αυτόν έχουν αναγνωριστεί νομολογιακώς εξαιρέσεις προκειμένου να εναρμονιστεί η εφαρμογή της αρχής της νομιμότητας και των παραπάνω συνταγματικών διατάξεων προς τις αρχές της ασφαλείας του δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης που επίσης κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα καθώς και προς τις αρχές της οικονομίας της δίκης και της αποτελεσματικής δράσης της Διοίκησης. Ειδικότερα, κατά πάγια αρχή του διοικητικού δικαίου που έχει διαμορφωθεί νομολογιακά [b]δεν συνεπάγεται την ακύρωση διοικητικής πράξεως η παράβαση οποιουδήποτε τύπου της διαδικασίας που έχει θεσπισθεί για την έκδοση της, αλλά μόνον η παράβαση τύπου που κρίνεται ουσιώδης[/b].

Εξάλλου, έχει επίσης κριθεί (ΣτΕ 530/2003 ολομ., 3984/2004, 3989/2004) ότι σε περίπτωση προσβολής με αίτηση ακυρώσεως υποστατής διοικητικής πράξεως που έχει εκδοθεί κατά δεσμία αρμοδιότητα, αν δεν αμφισβητούνται τα κρίσιμα πραγματικά περιστατικά και το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν ήταν κατά νόμο επιτρεπτή η έκδοση της πράξεως με το αξιούμενο από τον αιτούντα περιεχόμενο, [b]είναι αλυσιτελής η έρευνα λόγων ακυρώσεως[/b] αναγομένων στην αρμοδιότητα του οργάνου που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη ή στη νόμιμη συγκρότηση ή σύνθεση του συλλογικού οργάνου που εξέδωσε την πράξη αυτή ή γνωμοδότησε για την έκδοσή της, δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή, μετά την ακύρωση της πράξεως για τους ως άνω τυπικούς λόγους, δεν καταλείπεται στη Διοίκηση οποιαδήποτε νομική ευχέρεια να εκδώσει νέα πράξη με το περιεχόμενο που επιδιώκει ο αιτών.

Περαιτέρω, οι παραπάνω διατάξεις του άρθρου 20 παρ. 1 και 95 παρ. 1 του Συντάγματος και η αρχή της νομιμότητας, ερμηνευόμενες και εφαρμοζόμενες σε πρακτική αρμονία προς τις επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές της ασφαλείας του δικαίου και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και προς την αρχή της αποτελεσματικής δράσης της Διοικήσεως, η οποία είναι απαραίτητη για την εκπλήρωση της αποστολής που της έχει αναθέσει ο συνταγματικός νομοθέτης και συνδέεται με τη λειτουργία του Κράτους δικαίου, [b]δεν επιβάλλουν την εξαρχής ακύρωση διοικητικής πράξης που έχει προσβληθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας ή σε διοικητικό δικαστήριο για νομική πλημμέλεια, η οποία μπορεί να αποκατασταθεί από τη Διοίκηση[/b], αλλά στην περίπτωση αυτή, προκειμένου να τηρηθεί η υποχρέωση τήρησης της νομιμότητας χωρίς να διαταραχθεί η αποτελεσματική δράση της Διοικήσεως και η σταθερότητα των διοικητικών καταστάσεων, το δικαστήριο έχει την εξουσία να αναβάλει την οριστική κρίση [b]και να χορηγήσει προθεσμία στη Διοίκηση προκειμένου να άρει την πλημμέλεια με την έκδοση νέας πράξης, με την οποία συμπληρώνεται ή τροποποιείται η προσβαλλομένη, με την προϋπόθεση ότι με τη συμπλήρωση ή την τροποποίηση της προσβαλλομένης αποκαθίσταται η επιδιωκόμενη από τον αιτούντα νομιμότητα[/b] και δεν θίγεται με οποιοδήποτε τρόπο το δικαίωμα δικαστικής προστασίας του ιδίου και των λοιπών διαδίκων (πρβλ. τις ΣτΕ 4357 και 4358/2011).

Κοινώς, αναφέρεται ότι επανέκδοση δικαιολογείται μόνο για τη διόρθωση πλημμελειών και την αποκατάσταση της επιδιωκόμενης από τον αιτούντα νομιμότητας και όχι για την επανάληψη διορθωμένων δυσμενών διοικητικών πράξεων. Πάντως, κάθε περίπτωση κρίνεται ξεχωριστά και κυρίως ανάλογα με το μέγεθος της παρανομίας/ελαττώματος (πχ. λανθασμένη ημερομηνία από τυπογραφικό λάθος που προκύπτει όμως από άλλα στοιχεία έχω την άποψη ότι μπορεί να διορθωθεί, σε αντίθεση με λανθασμένη δ/νση παράβασης ή λάθος σε άρθρο νόμου ή λάθος πρόστιμο, τα οποία δεν διορθώνονται σε καμία περίπτωση διότι αποτελούν ουσιώδη στοιχεία της παράβασης).

Μια παράβαση για παράνομη στάθμευση, μπορεί να ακυρωθεί από τον Διοικητή μιας Υπηρεσίας διότι στο στερεότυπο του εντύπου της παράβασης αναγράφεται ότι πληρώνεται το μισό ποσό μέσα σε δέκα μέρες ενώ αυτό έχει καταργηθεί?