Κατάληψη πεζοδρομίου

<p>ΑΝ.1539/1938 ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΜ/ΜΑ ΑΥΤΟΦΩΡΟ&nbsp;</p>

<p>Είσαι σίγουρος; Μήπως έχει γίνει πταίσμα; Και πέραν αυτού σε ποιές περιπτώσεις βεβαιώνεται πλημ/μα ή πταίσμα και σε ποιές το διοικητικό των 400€;</p>

<p style="margin-left:21.0pt;">&nbsp; &nbsp;Το άρθρο 23 του Α.Ν. 1539 του 1938 (στο οποίο προφανώς αναφέρεται ο συνάδερφος) μιλά για δημόσια κτήματα και όχι για κοινόχρηστους χώρους (πεζοδρόμια, πλατείες, πεζόδρομοι και λοιποί κοινόχρηστοι χώροι..) οπότε για την κατάληψη αυτών δες το άρθρο 3 του ν. 1080/1980 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει &nbsp;,καθώς και του οικείου κανονισμού παραχώρησης κοινοχρήστων χώρων έκαστου Δήμου.</p>

<p>&nbsp;Γνωρίζει κάποιος αν η κατάληψη πεζοδρομίου είναι θέ<span style="line-height: 1.5;">μα τμήματος τάξης ή τροχαίας;Γιατί ο κ.ο.κ έχει άρθρο για πεζόδρομο (400 ευρώ πρόστιμο) αλλά για πεζοδρόμιο μου κάνει περισσότερο θέμα τάξης.</span></p>

<p>άρθρο 23 παρ. 1 του α.ν. 1539/1938, όπως αντικ. με το άρθρο 1 παρ.2 του ν. 263/1968,</p>
<p>"ο αυτογνωμόνως επιλαμβανόμενος οιουδήποτε δημοσίου κτήματος, ευρισκομένου αναμφισβητήτως υπό την κατοχή του Δημοσίου, [b]τιμωρείται διωκόμενος αυτεπαγγέλτως[/b] δια φυλακίσεως τουλάχιστον εξ (6) μηνών και χρηματικής ποινής τουλάχιστον 100.000 δρχ.", κατά δε το άρθρο 1 παρ. 1 του ν.δ. 31/1968 "Αι διατάξεις των άρθρων 1 έως 24 του α.ν.1539/1938, ως αύται ισχύουν εκάστοτε και αι συναφείς προς αυτάς υπέρ του Δημοσίου διατάξεις, εφαρμόζονται αναλόγως και επί των οργανισμών τοπικής αυτοδιοικήσεως, δια την προστασία των κτημάτων αυτών...".</p>
<p>&nbsp;</p>
<p>====================================================</p>
<p>&nbsp;</p>
<p>Άρθρο 13 του β.δ/τος της 24/9-20/10/58, όπως αντικαταστάθηκε από άρθο 3 του ν. 1080/1980</p>
<div>Άρθρον 3</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>Τέλος χρήσεως πεζοδρομίων, πλατειών και λοιπών κοινοχρήστων χώρων.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>1. Επιτρέπεται, η, υπέρ δήμου ή κοινότητος, επιβολή τέλους εις βάρος των χρησιμοποιούντων διαρκώς ή προσκαίρως πεζοδρόμια, οδούς, πλατείας και εν γένει κοινοχρήστους χώρους και το υπέδαφος αυτών. Ως κοινόχρηστος χώρος δια την εφαρμογήν των διατάξεων του παρόντος νοείται και το δάπεδον χώρων μεταξύ της θέσεως των προσόψεων των ισογείων των οικοδομών και των εγκεκριμένων οικοδομικών γραμμών (στοαί και το υπέδαφος αυτών ως και αποτμήσεις γωνιών οικοδομικών τετραγώνων), αποτελούντων των χώρων τούτων προεκτάσεις πεζοδρομίων και αφεθέντων εις κοινήν χρήσιν.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>2. Τα τμήματα των κοινοχρήστων χώρων, των οποίων επιτρέπεται η παραχώρησις της χρήσεως, καθορίζονται δι’ αποφάσεως του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου. Εις δήμους πληθυσμού άνω των δέκα χιλιάδων (10.000) η απόφασις του συμβουλίου δημοσιεύεται άπαξ εις μίαν ή δυο εφημερίδας της πόλεως ή του νομού. Προκειμένου περί των λοιπών δήμων και των κοινοτήτων η απόφασις δημοσιεύεται δια τοιχοκολλήσεως εις την είσοδον του δημοτικού ή κοινοτικού καταστήματος.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>3. α. Το κατά την παράγραφον 1 τέλος ορίζεται ετήσιον δι’ αποφάσεως του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου κατά τετραγωνικόν μέτρον, ανεξαρτήτως χρόνου χρήσεως και αναλόγως της περιοχής της πόλεως ή χωρίου εις την οποίαν κείται η χρησιμοποιούμενος χώρος. Επί χρησιμοποιήσεως των ανωτέρω χώρων ως προσθήκης καταστήματος, το τέλος ορίζεται εις το διπλάσιον.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>β. Επί καταλήψεως πεζοδρομίου ή οδού υπό ανοικοδομούντος, το τέλος ορίζεται κατά ζώνας, δι’ αποφάσεως του συμβουλίου, από δραχμάς 10 έως 200 κατά τετραγωνικόν μέτρον μηνιαίως. Δια την καταβολήν του τέλους τούτου ευθύνονται εις ολόκληρον &nbsp;ο λαβών την αδείαν, ως και ο ιδιοκτήτης του ακινήτου.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>γ. Επί πάσης άλλης περιπτώσεως, το τέλος ορίζεται δι’ αποφάσεως του οικείου συμβουλίου.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>Εις πάσαν περίπτωσιν το αναλογούν τέλος καταβάλλεται εξ ολοκλήρου προ της παραδόσεως της αδείας χρήσεως, εις το οικείον δημοτικόν ή κοινοτικόν ταμείον, αναγραφομένου επ’ αυτής του αριθμού του γραμματίου εισπράξεως. Η είσπραξις ενεργείται κατόπιν σχετικού σημειώματος του δικαιούχου δήμου ή κοινότητος.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>4. Η χρήσις των πλατειών διατίθεται εις τους εκμεταλλευομένους τα περί αυτάς καφενεία, ζαχαροπλαστεία, εστιατόρια, παρεμφερείς επιχειρήσεις και καταστήματα, κατά τα δι’ αποφάσεως της δημοτικής ή κοινοτικής αρχής ειδικώτερον οριζόμενα. Επιτρέπεται η παραχώρησις της χρήσεως συνεχομένου κοινοχρήστου χώρου, εφ’ όσον δεν θίγονται δικαιώματα ετέρου δικαιουμένου της χρήσεως τούτου, εάν όμως οι δικαιουμένοι χρήσεως αυτού είναι πλείονες του ενός, η χρήσις του συνεχομένου τούτου χώρου παραχωρείται αναλόγως των προσόψεων των καταστημάτων αυτών ή αναλόγως άλλων κριτηρίων (τοπικών, τουριστικών, κυκλοφοριακών, πρασίνου κλπ). Εν ουδεμιά περιπτώσει ο κατά χρήσιν παραχωρούμενος χώρος επιτρέπεται να επεκτείνεται και εις πεζοδρόμιον παρακειμένου καταστήματος ή κατοικίας, ειμή μόνον τη εγγράφω συγκαταθέσει του χρησιμοποιούντος ή κατέχοντος τα ακίνητα ταύτα.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>5. Προκειμένου περί πλατειών ένθα προβάλλονται καταστήματα χρησιμοποιούμενα ως καφενεία, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία ή παρεμφερείς επιχειρήσεις, εις έκαστον εκμεταλλευτήν τούτων παραχωρείται αναλόγως της προσόψεως του καταστήματος αυτού η χρήσις του εβδομήκοντα τοις εκατόν (70%) του αντιστοιχούντος εις την προβολήν του χώρου, το υπόλοιπον δε τριάκοντα τοις εκατόν (30%) του χώρου, διατίθεται υπό του δημάρχου ή προέδρου της κοινότητος εις τους αυτούς εκμεταλλευτάς εφ’ όσον κατά την κρίσιν αυτού δεν παρακωλύεται ουσιωδώς η ελευθέρα χρήσις αυτού. Εν περιπτώσει μη χρησιμοποιήσεως υπό δικαιουμένου του αναλογούντος αυτώ κοινοχρήστου χώρου της πλατείας, η χρήσις του χώρου τούτου δύναται να παραχωρηθή υπό του δήμου ή της κοινότητος εις εκμεταλλευτάς συνερχομένων μετ’ αυτού καταστημάτων, αναλόγως της προσόψεώς των.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>6. Ο προστιθέμενος να χρησιμοποιήση τους κατά τας προηγουμένας παραγράφους κοινοχρήστους χώρους ή το υπέδαφος αυτών υποβάλλει, προς της χρήσεως, σχετικήν αίτησιν εις το οικείον δήμον ή κοινότητα. Εις την αίτησιν αναγράφονται: α) το ονοματεπώνυμον ή η επωνυμία του αιτούντος, το είδος και η διεύθυνσις της ασκουμένης επιχειρήσεως και β) η θέσις, η έκτασις και το είδος του αιτουμένου προς χρήσιν χώρου, ως και η χρονική διάρκεια δι’ ην αιτείται η παραχώρησις της χρήσεως αυτού. Προκειμένης χορηγήσεως της αδείας χρήσεως η αστυνομική αρχή εντός προθεσμίας δέκα πέντε (15) ημερών από της παραλαβής του σχετικού ερωτήματος του δήμου ή της κοινότητος, γνωματεύει εάν υφίσταται λόγοι ασφαλείας της κυκλοφορίας πεζών ή τροχοφόρων επιβάλλοντες την μη χορήγησιν της αιτουμένης άδειας, οπότε δεν χορηγείται αύτη. Παρεχομένης απράκτου της προθεσμίας ταύτης, η άδεια χορηγείται και άνευ γνωματεύσεως της αστυνομικής αρχής.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>7. Χορηγηθείσα άδεια χρήσεως των κατά τας προηγουμένας παραγράφους χώρων ανακαλείται υποχρεωτικώς υπό του δημάρχου ή προέδρου της κοινότητος εντός δεκαημέρου από της εγγράφου ειδοποιήσεως του υπό της αστυνομικής αρχής, ότι συντρέχουν λόγοι ασφαλείας της κυκλοφορίας πεζών ή οχημάτων ή ένεκα ληφθέντων μέτρων παρά δημοσίας, δημοτικής ή κοινοτικής αρχής. Η τοιαύτη ανάκλησις συνεπάγεται επιστροφήν μόνον του καταβληθέντος ποσού τέλους του αντιστοιχούντος εις την χρονικήν περίοδον &nbsp;δια την οποίαν ανακλήθη η χορηγηθείσα άδεια, καθοριζομένου δι’ αποφάσεως του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>8. Επί αυθαιρέτου χρήσεως κοινοχρήστων χώρων των οποίων έχει επιτραπεί η παραχώρησις της χρήσεως, καταλογίζεται εις βάρος του υπόχρεου δι’ αποφάσεως του δημάρχου ή προέδρου της κοινότητος, πλήν του αναλογούντος τέλους, και χρηματικόν πρόστιμον ίσον προς το αναλογούν τέλος δια το διάστημα της αυθαιρέτου χρήσεως. Δι’ ομοίας αποφάσεως επιβάλλεται πρόστιμον εις βάρος του αυθαιρέτως ποιουμένου χρήσιν χώρου, του οποίου η παραχώρησις της χρήσεως δεν επιτρέπεται, ίσον προς το διπλάσιον του μεγαλυτέρου κατά μ2 ποσού του καθορισθέντος δια της αποφάσεως του οικείου συμβουλίου, προκειμένου περί χώρων των οποίων επιτρέπεται η παραχώρησις της χρήσεως. Η διαπίστωσις του αυθαιρέτου χρήσεως ενεργείται υπό του δήμου ή της κοινότητος ή της αστυνομικής αρχής.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>9. Δεν υπόκεινται εις το τέλος του παρόντος άρθρου, οι χρησιμοποιούντες κοινοχρήστους χώρους δήμων και κοινοτήτων ή το υπέδαφος αυτών δυνάμει ειδικής διατάξεως νόμου ή συμβάσεως μετά του δημοσίου κυρωθείσης δια νόμου, εις εκτέλεσιν των οποίων γίνεται χρήσις των ως άνω δημοτικών και &nbsp;κοινοτικών χώρων, εφ’ όσον υπό των διατάξεων τούτων προβλέπεται απαλλαγή εκ του τέλους τούτου.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>10. Επί κοινοχρήστων χώρων μη ευρισκομένων προ καταστημάτων ή εις την προβολήν αυτών,η χρήσις αυτών επιτρέπεται εφ’ όσον δεν αναιρείται εξ ολοκλήρου η ιδιότης του κοινοχρήστου, απαιτείται δε πάντοτε δια την εκμετάλλευσιν αυτών η διενέργεια δημοπρασίας, τηρουμένων των εκάστοτε διατάξεων περί όρων διενεργείας δημοπρασίας δι’ εκμίσθωσιν δημοτικών ή κοινοτικών ακινήτων.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>11. Ο δήμαρχος ή ο πρόεδρος της κοινότητος χορηγεί την άδειαν χρήσεως κοινοχρήστου δημοτικού ή κοινοτικού χώρου, μη δυναμένην &nbsp;να εξικνείται πέραν του ημερολογιακού έτους δια τας περ. α΄ και γ΄ της παραγ. 3 εις την οποίαν ορίζεται η τοποθεσία και η έκτασις του παραχωρουμένου κατά χρήσιν χώρου, το είδος και η διάρκεια της χρήσεως, ως και το τέλος, εφαρμοζομένων κατά τα λοιπά αναλόγως των διατάξεων της παραγράφου 3.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>12. Η χορηγηθείσα άδεια χρήσεως κοινοχρήστου χώρου δύναται να ανανεούται τη αιτήσει του ενδιαφερομένου υπό του δημάρχου ή προέδρου της κοινότητος, μη απαιτουμένης εκ νέου γνώμης της αστυνομικής αρχής.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>13. Υπό τας προϋποθέσεις της παρ. 6 του παρόντος άρθρου, άδεια του δημάρχου ή προέδρου της κοινότητος απαιτείται και δια την χρήσιν κοινοχρήστων χώρων εν γένει παρά στασίμων υπαιθρίων μικροπωλητών. Εις την άδειαν η οποία κοινοποιείται υπό του δήμου ή κοινότητος εις την οικείαν αστυνομικήν αρχήν, ορίζεται η θέσις, το είδος χρήσεως, ο χρόνος διαρκείας, το καταβληθέν τέλος και γίνεται εν αυτή μνεία πάσης υποδείξεως εξυπηρετούσης αισθητικώς και τουριστικώς την πόλιν. Η αστυνομική αρχή ελέγχει την άνευ αδείας ή καθ’ υπέρβασιν της χορηγηθείσης τοιαύτης εγκατάστασιν των πάσης φύσεως μικροπωλητών.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>14. Ουδεμία άλλη αρχή ή νομικόν πρόσωπον ή ίδρυμα έχει αρμοδιότητα να εκδίδη χρήσεως πεζοδρομίων, οδών, πλατειών αλσών ανηκόντων εις δήμους ή κοινότητας ή παραχωρηθέντων εις αυτούς προς εκμετάλλευσιν στοών και κοινοχρήστων χώρων εν γένει, πλήν του δήμου ή της κοινότητος.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>15. Ο άνευ αδείας ποιούμενος χρήσιν των περί ων το παρόν άρθρον κοινοχρήστων χώρων, τιμωρείται δια των ποινών του άρθρου 458 του Ποινικού Κώδικος. Δια των αυτών ποινών τιμωρείται και ο καθ’ υπέρβασιν της χορηγηθείσης αυτώ αδείας ποιούμενος χρήσιν των αυτών χωρών, ως και ο χορηγών άδειαν χρήσεως των χώρων τούτων, κατά παράβασιν των διατάξεων του παρόντος άρθρου. Η αστυνομική αρχή, είτε αυτεπαγγέλτως επιλαμβανομένη είτε κατόπιν αιτήσεως του δημάρχου ή προέδρου της κοινότητος, υποχρεούται να απαγορεύη την άνευ αδείας χρήσιν των περί ων πρόκειται χώρων. Η απομάκρυνσις των αυθαιρέτως τοποθετουμένων αντικειμένων ενεργείται υπό των υποχρέων προς τούτο, κατόπιν εντολής προς αυτούς της αστυνομικής αρχής και εν αρνήσει αυτών υπό οργάνων του δήμου ή της κοινότητος τη συνδρομή της τελευταίας ταύτης.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>16. Εάν ο τυχόν αδείας χρήσεως πεζοδρομίων, πλατειών και εν γένει κοινοχρήστων χώρων ή του υπεδάφους αυτών, κατά τας διατάξεις του παρόντος άρθρου, στερηθή της χρήσεως ταύτης εν όλω ή εν μέρει ένεκα μέτρων ληφθέντων παρά δημοσίων, δημοτικών ή κοινοτικών αρχών, δικαιούται εις επιστροφήν μόνον του αναλογούντος τέλους.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>17. Του τέλους του παρόντος άρθρου απαλλάσσονται οι ανάπηροι και θύματα πολέμου, εις τους οποίους εχορηγήθη ή ήθελε χορηγηθή άδεια ιδρύσεως περιπτέρου, κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του ν. δ/τος 1044/1971 “περί τροποποιήσεως, συμπληρώσεως και αντικαταστάσεως διατάξεων του Α.Ν. 1324/1949 “περί προστασίας και αποκαταστάσεως των Αναπήρων Πολέμου Οπλιτών και Θυμάτων Πολέμου”, κυρωθέντος δια του Ν. 1487/1950, ως ισχύει.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>18. Δι’ αποφάσεων του Υπουργού Εσωτερικών ρυθμίζονται αι λεπτομέρειαι της εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος άρθρου”.<br>
<br>
<br>
ΚΟΚ</div>
<div>ΑΡΘΡΟ 48 Κατάληψη τμήματος οδού και πεζόδρομου<br>
1. Η προσωρινή ή διαρκής κατάληψη τμήματος του οδοστρώματος με εγκαταστάσεις ή εμπόδια απαγορεύεται, ιδιαίτερα αν με αυτά παρεμποδίζεται η κυκλοφορία, η επιτρεπόμενη στάση ή στάθμευση οχημάτων ή περιορίζεται η ορατότητα αυτών που χρησιμοποιούν τις οδούς.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>2. Κατ' εξαίρεση της διάταξης της προηγούμενης παραγράφου, μπορεί να επιτραπεί σε έκτακτες περιπτώσεις ή ζώνες μικρής κυκλοφορίας εντός κατοικημένων περιοχών, αν υπάρχει αρκετός χώρος γι' αυτά, η κατάληψή τμήματος οδού με προσωρινές εγκαταστάσεις ή εμπόδια ύστερα από άδεια των Δημοτικών ή Κοινοτικών Αρχών μετά γνώμη των αρμόδιων Αστυνομικών Αρχών.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>3. Αυτοί που ανεγείρουν οικοδομές μέσα σε κατοικημένες περιοχές ή εκτελούν άλλα έργα και καταλαμβάνουν ολόκληρο το πεζοδρόμιο μπροστά από την οικοδομή ή το έργο, υποχρεούνται να κατασκευάσουν πρόσθετο πεζοδρόμιο ή να πάρουν άλλα κατάλληλα μέτρα για την ασφαλή διέλευση των πεζών. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Εργων καθορίζονται οι λεπτομέρειες για την εφαρμογή της διάταξης αυτής.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>4. Οταν επιτρέπεται, όπως πιο πάνω, η κατάληψή τμήματος οδού πρέπει αυτά να επισημαίνεται υποχρεωτικά από αυτόν που το κατέλαβε κατά τις διατάξεις του άρθρου 9 του παρόντος Κώδικα.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>5. Η κατάληψη επιφάνειας πεζόδρομου για οποιαδήποτε άλλη χρήση εκτός γι' αυτήν που έχει κατασκευαστεί, απαγορεύεται, εφόοον παρεμποδίζεται η κυκλοφορία των πεζών, ως και η είσοδος – έξοδος οχημάτων άμεσης ανάγκης ή εξυπηρέτησης των παροδίων.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>6. Αυτός που παραβαίνει τις διατάξεις του άρθρου αυτού τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο τετρακοσίων (400,00) ευρώ.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>=====================================================</div>