ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΓΚΛΗΣΗΣ ΑΠΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ

εισαι υποχρεωμενος να την παραλαβεις και να την υποβαλλεις στην εισαγγελια και ας τη βγαλει αυτος απαραδεκτη

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος μπορεί να [b]υπογράψει [/b]και να [b]υποβάλλει [/b]την έγκληση αν έχει προς τουτο σχετική εξουσιοδότηση.

Ο ΑΠ στην 802/2007 απόφαση του ασχολήθηκε με τέτοια αίτηση αναίρεσης για μη νομότυπη υποβολή έγκλησης , αίτημα το οποίο απορρίφθηκε.

Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα της ανωτέρω απόφασης:

''... Κατά τη διάταξη του άρθρου 117 παρ. 1 ΠΚ, όταν ο νόμος απαιτεί έγκληση για την ποινική δίωξη κάποιας αξιόποινης πράξης, το αξιόποινο εξαλείφεται αν ο δικαιούχος δεν υποβάλει την έγκληση μέσα σε τρεις μήνες από την ημέρα που έλαβε γνώση για την πράξη που τελέστηκε και για το πρόσωπο που την τέλεσε ή για ένα από τους συμμετόχους της. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 46 του ΚΠΔ, αν ο παθών θέλει να ζητήσει τη δίωξη αξιόποινης πράξης υποβάλλει την έγκληση σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 42 παρ. 2 και 3, δηλαδή με εγχείριση της εγκλήσεως στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ή σε άλλον ανακριτικό υπάλληλο από τον ίδιο τον παθόντα ή από ειδικό πληρεξούσιο, το έγγραφο δε της πληρεξουσιότητας, προσαρτάται στη συντασσόμενη σχετικώς έκθεση και πρέπει με αυτό να παρέχεται η ειδική εντολή στον πληρεξούσιο, για την υποβολή μηνύσεως για το συγκεκριμένο έγκλημα. Η πληρεξουσιότητα δε αυτή μπορεί να δοθεί και με απλή έγγραφη δήλωση, και η γνησιότητα της υπογραφής του εντολέα πρέπει να βεβαιώνεται από οποιαδήποτε δημόσια, δημοτική ή κοινοτική Αρχή ή δικηγόρο. Για το έγκυρο της έγκλησης δεν είναι αναγκαίο να είναι αυτή ρητή και να διατυπώνεται πανηγυρικά, αλλά αρκεί να προκύπτει από αυτή, ακόμη και έμμεσα, η αναμφισβήτητη θέληση του δικαιούχου για δίωξη του δράστη. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και από τα λοιπά έγγραφα της δικογραφίας, τα οποία παραδεκτώς επισκοπούνται, οι εγκαλούντες ΧΧΧ1 και η σύζυγός του ΧΧΧΑ, με τις από ΧΧΧ δύο "εξουσιοδοτήσεις" τους, με ταυτόσημο περιεχόμενο, εξουσιοδότησαν τον Δικηγόρο Σερρών ΧΧΧ "να καταθέσει στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Σερρών έγκληση κατά του ΧΧΧ1, ιδιοκτήτη, εκδότη και διευθυντή της καθημερινής εφημερίδας του Νομού Σερρών με τον διακριτικό τίτλο "ΧΧΧ", με το ακόλουθο περιεχόμενο....". Ακολούθως στις εξουσιοδοτήσεις αυτές καταχωρείται το πλήρες, τετρασέλιδο σχεδόν, κείμενο των εγκλήσεων των πιο πάνω παθόντων, που εξουσιοδοτούν τον πιο πάνω πληρεξούσιο δικηγόρο τους να καταθέσει, υπογράφουν δε οι ίδιοι το κείμενο αυτό ([u]δηλαδή την εξουσιοδότηση και το ενσωματωμένο σε αυτή περιεχόμενο της εγκλήσεως[/u]), ενώ το γνήσιο της υπογραφής τους βεβαιώνεται από την δικηγόρο Σερρών ΧΧΧ. Την επομένη ημέρα (19-10-2004), ο δικηγόρος Σερρών ΧΧΧ, ως έχων ειδική εντολή και εξουσιοδότηση, υπέβαλε τις δύο εγκλήσεις των πιο πάνω παθόντων, (όπως ακριβώς αυτές είχαν διατυπωθεί στις προαναφερόμενες εξουσιοδοτήσεις), στο τέλος των οποίων συντάχθηκαν οι σχετικές εκθέσεις καταθέσεως, οι οποίες υπογράφηκαν από τον αρμόδιο Εισαγγελέα και από τον πληρεξούσιο των εγκαλούντων. Οι εγκλήσεις αυτές δεν έχουν υπογραφεί από τους εγκαλούντες, δεν είναι όμως ανυπόγραφες, αφού φέρουν την υπογραφή του πληρεξουσίου των εγκαλούντων στην έκθεση εγχειρίσεως που συντάχθηκε στο τέλος της κάθε εγκλήσεως και στην οποία γίνεται ειδική αναφορά ότι ο καταθέσας δικηγόρος "βεβαίωσε και προφορικά το περιεχόμενό της". Κατ' αυτόν το τρόπο οι εγκαλούντες άσκησαν συννόμως διά του πληρεξουσίου των τις πιο πάνω εγκλήσεις τους. Είχε δε προς τούτο ο πληρεξούσιος των εγκαλούντων την σχετική ειδική εξουσιοδότηση, αφού, με τις πιο πάνω εξουσιοδοτήσεις, όπως προαναφέρθηκε, [b]δεν δόθηκε σε αυτόν απλώς η εντολή να καταθέσει τις εγκλήσεις, αλλά να καταθέσει εγκλήσεις με το πιο πάνω επακριβώς προσδιοριζόμενο περιεχόμενο, δηλαδή να συντάξει - και συνεπώς και να υπογράψει - εγκλήσεις με το συγκεκριμένο αυτό περιεχόμενο και στη συνέχεια να τις καταθέσει στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Σερρών, όπως ακριβώς και έγινε στην προκειμένη περίπτωση[/b]. Ορθώς, επομένως, το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, απέρριψε, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, τους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου - αναιρεσείοντος, ότι η για την πράξη της συκοφαντικής δυσφήμησης δια του τύπου, για την οποία είχε ασκηθεί κατ' αυτού ποινική δίωξη και είχε καταδικασθεί από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δεν είχε υποβληθεί νομοτύπως από τους παθόντες η απαιτούμενη από τη διάταξη του άρθρου 368 παρ.1 ΠΚ έγκληση, καθόσον οι κατ’ αυτού εγκλήσεις των παθόντων ήταν ανυπόγραφες και δεν αναπληρώνεται η έλλειψη αυτή από την υπογραφή του πληρεξουσίου των δικηγόρου στις πιο πάνω εκθέσεις εγχειρίσεως. Κατ' ακολουθία, ο από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Η ΚΠΔ πρώτος λόγος αναιρέσεως, για υπέρβαση εξουσίας, λόγω του ότι ο αναιρεσείων καταδικάστηκε για έγκλημα που διώκεται κατ' έγκληση, χωρίς να έχει υποβληθεί η απαιτούμενη προς τούτο έγκληση, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί''

[edit time=1365790164]SREK[/edit]

ΑΠ'ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΦΑΣΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΑΛΟΥΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΜΗΝΥΣΗΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΑΚΡΙΒΗ ΠΕΡΙΣΤΤΙΚΑ. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ Η ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ "ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΩ ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ Χ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΕΓΚΛΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ Ψ" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΚΑΙ Η ΜΗΝΥΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟ ΔΙΚΗΓΟΡΟ?

Στην περίπτωση αυτη [u] θα λάβουμε κανονικα την έγκληση, καθως ΔΕΝ ειμαστε αρμόδιοι να κρίνουμε αν αυτη υποβλήθηκε νομότυπα[/u] (42ΚΠΔ). Εν συνεχεία αυτή θα απορριφθεί απο τον Εσαγγελέα Πλημ/κων (47ΚΠΔ) με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί το αξόποινο αν παρέλθει το τρίμηνο (117ΠΚ) και δεν προλάβει ο παθών να υποβάλλει ΝΕΑ έγκληση (58ΚΠΔ)

[b]Προσοχή όμως η όλη διαδικασία αφορά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ εγκλήματα που διώκονται κατ'εγκληση (50ΚΠΔ) και ΟΧΙ στα αυτεπαγγέλτως διωκόμενα στα οποία δεν υπάρχει περίπτωση αρχειοθέτησης της υπόθεσης ακόμα και αν υποβλήθει απο πρόσωπο που δεν δικαιούται ως άμεσα παθών, καθώς το αρ.118ΠΚ δεν έχει εφαρμογή στα αυτεπάγγελτα αδικήματα.
[/b]
Βλέπε σχετικά 216/1989 ΤΠΧαλκίδας κ ειδικά την πρόταση του Εισαγγελέα που έγινε αποδεκτή απο το δικαστήριο :

'' ...Κατ άρθρον 42παρ.2 ΚΠΔ , όπως το άρθρο αυτό ισχύει μετά τον νόμο 1653/86, η μήνυση γίνεται αμέσως προς τον παρά Πλημμελειοδίκαις Εισαγγελέα, αλλ' επίσης και στους λοιπούς επί της ανακρίσεως υπαλλήλους, είτε προσωπικώς από τον ίδιο τον μηνύοντα είτε δι'ειδικού πληρεξουσίου. Το έγγραφο της πληρεξουσιότητας μπορεί να δοθεί και με απλή έγγραφη δήλωση. Η γνησιότητα της υπογραφής του εντολέα πρέπει να βεβαιώνεται από οποιαδήποτε δημόσια, δημοτική ή κοινοτική αρχή ή δικηγόρο. Το έγγραφο της πληρεξουσιότητας προσαρτάται στην έκθεση (που συντάσσεται) για την κατάθεση της μήνυσης. Μπορεί επίσης η μήνυση να γίνει και προφορικά, οπότε συντάσσεται έκθεση, σύμφωνα με το άρθρο 148 επ. Βεβαίως, εν αντιθέσει προς τα αυτεπαγγέλτως διωκόμενα εγκλήματα, ως προς την δίωξη των οποίων ουδεμία συνέπεια έχει η κατά την κατάθεση της μηνύσεως μη τήρηση των διατυπώσεων του άρθρου, 42παρ.2 ΚΠΔ, [b]επί των αποκλειστικώς κατ'έγκληση διωκομένων εγκλημάτων[/b], μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και το τοιούτον της αυτοδικίας, η μη τήρηση των ειρημένων διατυπώσεων κατά την υποβολήν της εγκλήσεως, συνεπάγεται καταλυτικάς συνεπείας ως προς την πιθανώς ασκηθείσαν ποινική δίωξη. Τούτο δε καθ ' όσον, δια των περί ων πρόκειται διατυπώσεων και μόνον, διασφαλίζεται η διαπίστωση του γεγονότος ότι η έγκληση υπεβλήθη πράγματι υπό του προς τούτο δικαιουμένου κατ ' άρθρον 118 ΠΚ, δηλαδή υπό του φορέως της δια της καταγγελομένης πράξεως προσβληθέντος εννόμου αγαθού...
...Θα πρέπει κατά συνέπειαν και σύμφωνα με τα άρθρα 309 παρ. 1 περ. β και 310παρ.1 ΚΠΔ, να παύσει οριστικώς η κατά τω εν προοιμίω κατηγορουμένων ασκηθείσα ποινική δίωξη για την αξιόποινη πράξη της αυτοδικίας. Προσέτι και ενόψει του ενδεχομένου υπάρξεως προβληματισμού περί του εάν η περί ης πρόκειται ποινική δίωξη θα πρέπει να παύσει οριστικώς ή να κηρυχθεί απαράδεκτη ελλείψει της κατά νόμον απαιτουμένης εγκλήσεως, παρατηρητέα τυγχάνουν τα κάτωθι: Σύμφωνα με το άρθρ. 310παρ.1 ΚΠΔ, μεταξύ άλλων περιπτώσεων, παύει οριστικώς η ποινική δίωξη, και οσάκις εγένετο παραίτηση από του δικαιώματος της εγκλήσεως. Η παραίτηση αυτή, κατ άρθρον 117παρ.2 Π Κ, γίνεται δια ρητής δηλώσεως του δικαιούχου της εγκλήσεως ενώπιον της αρμοδίας αρχής, κατά τα ειδικώτερον επί του άρθρου 51 του ΚΠΔ διαγορευόμενα. Πέραν όμως της ρητής παραιτήσεως από του δικαιώματος της εγκλήσεως, περί της οποίας ομιλεί το άρθρον 51 ΚΠΔ και η οποία θα πρέπει να γίνει εντός της τριμήνου προθεσμίας υποβολής της εγκλήσεως υφίσταται και η σιωπηρά παραίτηση από του αυτού δικαιώματος, πραγματοποιουμένη δια παρελεύσεως και μόνον απράκτου της προθεσμίας του άρθρου 117παρ.1 ΠΚ Είτε λοιπόν πρόκειται περί ρητής είτε περί σιωπηράς παραιτήσεως από του δικαιώματος υποβολής της εγκλήσεως, γεγονός τυγχάνει ότι ευρισκόμεθα προπαραιτήσεως από του ειρημμένου δικαιώματος και κατά την νομολογίαν αλλά και την θεωρία, θα πρέπει να τύχει εφαρμογής η περί οριστικής παύσεως της ποινικής διώξεως διάταξη του άρθρου 310παρ.1 ΚΠΔ Και ναι μεν κατά την διάταξη ωσαύτως του άρθρου 310παρ.1 ΚΠΔ "εαν δεν υπάρχει η προς δίωξιν απαιτουμένη έγκλησις" το δικαστικό συμβούλιο "κηρύσσει ταύτην απαράδεκτον", ουχ ήττον όμως, το τοιούτον προϋποθέτει υφιστάμενον εισέτι και δη ενεργόν δικαίωμα του παθόντος προς υποβολήν εγκλήσεως, σαφώς δε εν προκειμένω, το ως άνω δικαίωμα του παθόντος έχει καταστεί ανενεργόν, δεδομένου ότι, από της 25.1.1988, ότε και έλαβε γνώση της υπ' αυτού καταγγελομένης αξιοποίνου πράξεως, έχει παρέλθει πλέον του τριμήνου χρονικό διάστημα και δεν δύναται πλέον ούτος (παθών) να προβεί σε μιαν υπέρ αυτού επαναδραστηριοποίηση της ποινικής διαδικασίας, κατ άρθρον 58 ΚΠΔ...