Κλοπή ή Αποδοχή & διάθεσης προϊόντων εγκλήματος- Ορισμός Αυτοφώρου

[b]ΑΠ 1788/2009[/b]
[i]Από την διάταξη του άρθρου 394 παρ. 1 ΠΚ προκύπτει ότι στοιχείο του εγκλήματος αποδοχής προϊόντος εγκλήματος, το οποίο είναι υπαλλακτικώς μικτό, δυνάμενο να τελεσθεί με έναν από τους ανωτέρω αναφερόμενους τρόπους, [b]και προϋποθέτει προηγουμένη τέλεση αξιόποινης πράξεως, από την οποία προήλθε το πράγμα που μεταβιβάσθηκε σε τρίτον[/b], είναι, εκτός άλλων, ο δόλος του αποδεχόμενου το προϊόν του εγκλήματος, ο οποίος συνίσταται στη γνώση αυτού ότι το πράγμα προέρχεται από αξιόποινη πράξη και τη θέληση αποδοχής αυτού. Ο δόλος αυτός διακριβώνεται από συγκεκριμένα περιστατικά που καταδεικνύουν αμέσως ή και εμμέσως την ύπαρξή του και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο αποδεχόμενος έχει γνώση του ότι το πράγμα προέρχεται από αξιόποινη πράξη και βούληση αποδοχής τούτου, μολονότι γνωρίζει την προέλευσή του αυτή.[/i]

[b]ΑΠ 447/2008[/b]
[i]Ο δόλος αυτός διακριβώνεται από συγκεκριμένα περιστατικά, που καταδεικνύουν αμέσως ή εμμέσως και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο αποδεχόμενος έχει γνώση ότι το πράγμα προέρχεται από αξιόποινη πράξη και βούληση αποδοχής του. [b]Δηλαδή ο αποδέκτης δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει από ποια ακριβώς αξιόποινη πράξη προέρχεται το πράγμα, ούτε το πρόσωπο του δράστη, αρκεί να γνωρίζει την παράνομη προέλευσή του[/b]. Από τα παραπάνω παρέπεται ότι για να είναι κατά τα προεκτεθέντα, ειδική και εμπεριστατωμένη η αιτιολογία της καταδικαστικής αποφάσεως για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος, πρέπει να αναφέρει με πληρότητα και σαφήνεια τις συνθήκες υπό τις οποίες περιήλθε στην κατοχή του δράστη το πράγμα, όπως και τα πραγματικά περιστατικά από τα οποία το δικαστήριο της ουσίας συνήγαγε την κρίση του, ότι εκείνος τελούσε σε γνώση της αξιόποινης προέλευσης του πράγματος. Ο υπαίτιος τέλεσης του εγκλήματος του άρθρου 394 του ΠΚ τιμωρείται και αν ακόμη ο δράστης του βασικού εγκλήματος, από το οποίο το πράγμα προέρχεται δεν είναι τιμωρητέος, όχι μόνο όταν υφίσταται προσωπικός λόγος απαλλαγής εκ της ποινής, αλλά και οσάκις ελλείπει ή καταλύεται συστατικός όρος του εγκλήματος, από το οποίο το πράγμα προέρχεται.[/i]
---------------------------------------------------------------------------

Η αποδοχή ακολουθεί χρονικά την αξιόποινη πράξη, άλλως η κτήση της κατοχής πριν από την τελείωση της πράξης είναι συμμετοχική δράση. [b]Κατά συνέπεια δεν στοιχειοθετείται αποδοχή όταν το πράγμα προέρχεται από αξιόποινη πράξη στην παραγωγή της οποίας συνέβαλλε και ο φερόμενος ως αποδοχέας.[/b] Πχ, η παράνομη ιδιοποίηση ενός ξένου πράγματος τελείται με πώληση αυτού σε άλλον, συνεπώς η αγορά του συνιστά συνέργεια στην κλοπή/υπεξαίρεση διότι με αυτή δημιουργείται προϊόν εγκλήματος. Πρέπει δηλαδή να έπεται χρονικώς ενός ήδη τετελεσμένου αδικήματος και όχι το έγκλημα να συνίσταται με τη διάθεση αυτού στον αποδοχέα.

Με αυτές τις παραδοχές, ο (Α) θα πρέπει να διωχθεί μόνο για κλοπή.

[edit time=1412576846]sakis01[/edit]

Συμφωνώ με την άποψη του sakis01.
Συμπληρωματικά παραθέτω το 6/1992 Βουλ. Αεροδικείου Λάρισας που ασχολήθηκε με όμοια περίπτωση

Περίληψη
Κλοπή ,Αποδοχή (και διάθεση) προιόντων εγκλήματος -. Παραπέμπεται για κλοπή (372 § 1 ΠΚ) και αποδοχή (και διάθεση) προιόντων εγκλήματος (394 ΠΚ), τελούμενες εν πραγματική φαινομενική συρροή, κατηγορούμενος σμηνίτης, που αφαίρεσε απ'την κατοχή αγνώστων ιδιοκτητών δύο μοτοποδήλατα και τα πούλησε, στη συνέχεια, σε τρίτους. Πρόταση του επιτρόπου να μη γίνει κατηγορία και για τη δεύτερη πράξη, γιατί το αδίκημα της αποδοχής προιόντων εγκλήματος, υλοποιεί το σκοπό παράνομης ιδιοποίησης της κλοπής, θεμελιώνοντας, έτσι, την ουσιαστική της αποπεράτωση. Ως φαινομενικά με την τελευταία συρρέον, το έγκλημα του άρθρου 394 ΠΚ αποτελεί συντιμωρητή μεταγενέστερη πράξη της κλοπής και σύμφωνα με την αρχή της απορρόφησης, ο κατηγορούμενος θα πρέπει να τιμωρηθεί μόνο με βάση το άρθρο 372 Π.Κ..
________________________________________
Κείμενο Απόφασης

1. Ο κατηγορούμενος, ενώ υπηρετούσε ως σμηνίτης στην 124 ΠΒΕ και στη συνέχεια στην 113 ΠΜ, σε τόπο που δεν εξακριβώθηκε και σε ημερομηνία που δεν κατέστη δυνατό να προσδιοριστεί επακριβώς αλλά
πάντως κειμένη στο χρονικό διάστημα από 3.5.1990 μέχρι αρχές Ιουνίου 1990 αφαίρεσε από την κατοχή αγνώστου ατόμου ένα μοτοποδήλατο, αγνώστου ιδιοκτήτη, τύπου YAMAXA, κόκκινου χρώματος και με άγνωστα τα λοιπά του στοιχεία το οποίο και ιδιοποιήθηκε παράνομα. Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος κατά τις αρχές Ιουνίου 1990 μεταβίβασε την κατοχή του παραπάνω μοτοποδηλάτου στον ανήλικο Θ.Θ., κάτοικο Δραβήσκου - Σερρών και κατέβαλε σ' αυτόν το ποσόν των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) δραχμών. Την 5.10.1990, όργανα του Τμήματος Ασφαλείας Σερρών, ύστερα από πληροφορίες που είχαν ότι το παραπάνω περιγραφέν μοτοποδήλατο ήτο προϊόν κλοπής κατάσχεσαν αυτό, στα χέρια του Θ. και συνέταξαν την οικεία έκθεση κατάσχεσης. Επίσης ο ίδιος κατηγορούμενος, σε τόπο που δεν εξακριβώθηκε και σε ημερομηνία που δεν κατέστη δυνατό να προσδιοριστεί επακριβώς αλλά πάντως κείμενη στο χρονικό διάστημα από 3.5.1990 μέχρι 6.8.1990 αφαίρεσε από την κατοχή αγνώστου ατόμου ένα μοτοποδήλατο, αγνώστου ιδιοκτήτη, τύπου YAMAXA,κόκκινου χρώματος, με αριθμό πλαισίου .......... και άγνωστα τα λοιπά του στοιχεία το οποίο και ιδιοποιήθηκε παράνομα. Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος την 6.8.1990 μεταβίβασε την κατοχή του τελευταίου μοτοποδηλάτου στον ιδιώτη Μ.Ν., κάτοικο Δραβήσκου - Σερρών, στα χέρια του οποίου τελικά την 5.10.90 κατασχέθηκε από όργανα του Τμήματος Ασφαλείας Σερρών. Τέλος πρέπει να αναφερθεί ότι ο κατηγορούμενος κατατάχθηκε στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας και συγκεκριμένα στην 124 ΠΒΕ την 3.5.1990.
ΙΙ. Κατά το άρθρο 372 παρ. 1 ΠΚ, τιμωρείται (για κλοπή) αυτός που, από την κατοχή άλλου, αφαιρεί ξένο κινητό πράγμα, με σκοπό να το ιδιοποιηθεί παράνομα. Ως αφαίρεση νοείται η απομάκρυνση του πράγματος από την κατοχή άλλου και η θέση του στην κατοχή του δράστη, ενώ κατοχή είναι η φυσική -πραγματική εξουσία του προσώπου πάνω σε κάποια ιδιοκτησία (βλ. Ι. Μανωλεδάκη, Εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας (Αρθρα 372-384α ΠΚ, σελ. 27 επ.). Εξάλλου είναι γνωστό ότι για τη συγκρότηση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος της κλοπής δεν είναι απαραίτητο όπως ο ιδιοκτήτης είναι γνωστό πρόσωπο (ΑΠ 1425/1983 Ποιν.Χρον. ΛΔ' (1984) σελ.401, ΑΠ 573/79 Ποιν. Χρον. ΚΘ' (1979) σελ. 680). Στην προκειμένη περίπτωση είναι δεδομένο ότι ο κατηγορούμενος αφαίρεσε από την κατοχή αγνώστων ατόμων τα μοτοποδήλατα που προαναφέρθηκαν, τα οποία δεν κατέστη δυνατόν να διακριβωθεί σε ποιούς ανήκαν. Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος μεταβίβασε την κατοχή των μοτοποδηλάτων αυτών στα παραπάνω πρόσωπα, ενέργεια η οποία συνιστά πράξη ιδιοποίησης αυτών. Κατά συνέπεια ο κατηγορούμενος τέλεσε κατά τα αντικείμενα και κατά τα υποκειμενικά του στοιχεία το έγκλημα του άρθρου 372 ΠΚ.
ΙΙΙ. Κατά του κατηγορουμένου με την Φ. 453.11/2/3647/ΒΥΔ 42/91/17 Οκτ. 91 παραγγελία του ασκούντος την ποινική δίωξη στο Διαρκές Στρατοδικείο Αεροπορίας Λάρισας Αρχηγού Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ/Γρ. Δικ.) κινήθηκε επίσης ποινική δίωξη και στη συνέχεια απαγγέλθηκε από τον Ανακριτή του Β' Τμήματος κατηγορία για διάθεση προϊόντων εγκλήματος κατά συρροή (πράξεις δύο), ήτοι ότι μεταβίβασε την κατοχή των προαναφερθέντων μοτοποδηλάτων στα παραπάνω πρόσωπα. Το πρόβλημα το οποίο ανακύπτει στη συνέχεια είναι, αν η συρροή μεταξύ του εγκλήματος της κλοπής και διάθεσης προϊόντων εγκλήματος είναι αληθινή ή φαινομενική. Κατά την άποψή μας η συρροή μεταξύ των παραπάνω εγκλημάτων είναι φαινομενική πραγματική, αφού η μεταβίβαση του κλοπιμαίου από τον κλέφτη, η οποία συνιστά το έγκλημα του άρθρου 394 ΠΚ είναι πράξη ουσιαστική της αποπεράτωσης (ιδιοποίησης). Ετσι η διάθεση προϊόντων εγκλήματος αποτελεί μεταγενέστερη συντιμωρητή πράξη της κλοπής και με βάση την αρχή της απορρόφησης ο κατηγορούμενος θα τιμωρηθεί μόνο για την τελευταία (βλ. Ι. Μανωλεδάκη, όπ. π., σελ.50, του ίδιου, Ποινικό Δίκαιο, Επιτομή γενικού μέρους,Θεσσαλονίκη 1985 σελ. 194, Σταμάτη Κ. Η συρροή ποινικών νόμων εν γένει και η μη τιμωρητή προτέρα ή υστέρα πράξις, 1967 σελ. 197).Αντίθετα ο ηθικός αυτουργός και οι συνεργοί (άμεσοι - απλοί) της κλοπής που διαπράττουν στη συνέχεια ως φυσικοί αυτουργοί αποδοχή του κλοπιμαίου βρίσκονται σε αληθινή πραγματική συρροή συμμετοχής στην κλοπή και αποδοχής προϊόντων εγκλήματος, αφού η τελευταία πράξη ως φυσική αυτουργία δεν μπορεί να απορροφηθεί (χαρακτηριζόμενη ως μεταγενέστερη πράξη) από τη συμμετοχική (και συνεπώς εξαρτημένη) δράση. (Βλ. Μανωλεδάκη, όπ. π., σελ. 50,Σταμάτη, όπ.π., σελ. 196). Κατόπιν των όσων προαναφέρθηκαν δεν πρέπει να γίνει κατηγορία κατά του κατηγορουμένου για διάθεση προϊόντων εγκλήματος κατά συρροή (πράξεις δύο) γιατί η πράξη αυτή (διάθεση προϊόντων εγκλήματος) συρρέει φαινομενικά με την πράξη της κλοπής και με βάση την αρχή της απορρόφησης, απορροφάται και συντιμωρείται μ' αυτή (κλοπή).

Και εγώ εξαρχής την ίδια άποψη είχα. Το θέμα είναι είναι για το χαρακτηρισμό ή όχι του αυτοφώρου. Υπάρχει θέμα να του απαγγείλω κατηγορία για κλοπή και αποδοχή διάθεση προϊόντων εγκλήματος, προκειμένου να εκμεταλλευτώ το γεγονός ότι το τελευταίο αδίκημα είναι στα όρια του αυτοφώρου προκειμένου να τον συλλάβω; Διότι η φαινομενική πραγματική συρροή ως προς τα δύο αδικήματα και την τελική απορρόφηση της διάθεσης από την κλοπή είναι κάτι που θα το αποφασίσει το δικαστήριο, σωστά; Επομένως δεν κωλύομαι να του απαγγείλω και τις δύο κατηγορίες στο στάδιο της προανάκρισης και της ακόλουθης άσκησης ποινικής δίωξης από τον εισαγγελέα , ή όχι; Καταλαβαίνεται που το πάω το θέμα. Όσον αφορά τα υπόλοιπα θέματα που είχα θέσει για προβληματισμό στην αρχική μου τοποθέτηση και χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν το θέμα της κλοπής ας κάνουμε την παρακάτω υπόθεση εργασίας. Εάν είχαμε τον (Α) που είχε περιέλθει στην κάτοχή του ένα κλοπιμαίο μέσω ενός τρίτου( δίχως να το είχε κλέψει ο ίδιος) και εν συνέχεια [b]την ίδια μέρα[/b] ανήρτησε αγγελία στο διαδίκτυο προκειμένου να το πουλήσει και ακολούθως συλλαμβανόταν 10 μέρες αργότερα κατά την αγοραπωλησία που επιχείρησε με επικείμενο αγοραστή, θα θεωρούσαμε ότι το αδίκημα της αποδοχής και διάθεσης ξεκίνησε [b]από τη στιγμή που ανήρτησε την αγγελία στο διαδίκτυο [/b]και επομένως το αυτόφωρο περατώθηκε το τέλος της επομένης μέρας; Από την άλλη, αν η αγγελία ήταν αναρτημένη μέχρι τη στιγμή της σύλληψης , μπορούμε να εντάξουμε την αποδοχή και διάθεση σε αυτήν την περίπτωση, ως αδίκημα που διαπράχθηκε μέσω του διαδικτύου για να θεωρηθεί ως έγκλημα που τελείται δια του τύπου προκειμένου να αντιμετωπιστεί ως διαρκές αυτόφωρο;

Το αν θα αποφασίσεις εν τέλει να σχηματίσεις δικογραφία για κλοπή και αποδοχή-διάθεση προϊόντων εγκλήματος είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα από την άσκηση της ποινικής δίωξης για τα ίδια αδικήματα από τον εισαγγελέα. Η αστυνομική προανάκριση δεν ισοδυναμεί με άσκηση ποινικής σε καμία περίπτωση και ως εκ τούτου, παρά την ύπαρξη δικογραφίας σε βάρος του συλληφθέντος, ουδεμία κατηγορία τον βαρύνει έως τη στιγμή που θα προσαχθεί ενώπιον του εισαγγελέα ή έως τη στιγμή που θα διαταχθεί τακτική προανάκριση (η οποία ισοδυναμεί με άσκηση ποινικής δίωξης).

Ο σχηματισμός δικογραφίας για αποδοχή-διάθεση προϊόντων εγκλήματος είναι άσκοπος από τη στιγμή που ο δράστης ομολογεί ότι είναι αυτός που αφαίρεσε το πράγμα και όχι κάποιος τρίτος που ενώ γνώριζε την εγκληματική προέλευση αυτού, εντούτοις το αποδέχθηκε, διέθεσε κλπ.

Αναφορικά με τον χαρακτηρισμό του εγκλήματος, θεωρώ πιο σωστή την άποψη ότι είναι στιγμιαίο έγκλημα, παρά το γεγονός ότι οι απόψεις διίστανται. Συνεπώς, αν μπορεί να διαγνωσθεί με ασφάλεια το πότε έλαβαν χώρα οι μερικότερες πράξεις του εγκλήματος (απόκρυψη, αγορά, λήψη ως ενέχυρου ή με άλλο τρόπο αποδοχή, μεταβίβαση κατοχής και συνέργεια στη μεταβίβαση, ασφάλιση κατοχής σε άλλον), τότε κρίνεται αν μπορεί να εφαρμοσθεί η αυτόφωρη διαδικασία.

Περαιτέρω, μία αγγελία στο διαδίκτυο η οποία ανακοινώνει την πώληση ενός κινητού τηλεφώνου δεν αποδεικνύει απαραίτητα ότι το διαφημιζόμενο προς πώληση τηλέφωνο είναι ένα και το αυτό με το εκ της κλοπής προερχόμενο. Συνεπώς, δεν μπορεί να καταστεί ως ασφαλές σημείο εκκίνησης της αυτόφωρης προθεσμίας μία αγγελία στο διαδίκτυο, παρά το γεγονός ότι μπορεί -υπό συνθήκες- να αποδεικνύει την κατοχή του πράγματος κατά τη στιγμή της ανάρτησής της.

Τέλος, η γνώση της προέλευσης του πράγματος από αξιόποινη πράξη αποτελεί στοιχείο του εγκλήματος. Για το λόγο αυτό, πρέπει να προκύπτει από τη δικογραφία το στοιχείο της γνώσης.

[edit time=1412595905]sakis01[/edit]

Συμφωνώ με την άποψη οτι ο σχηματισμός δικογραφίας για αποδοχή-διάθεση προϊόντων εγκλήματος είναι άσκοπος από τη στιγμή που ο δράστης ομολογεί ότι είναι αυτός που αφαίρεσε το πράγμα και όχι κάποιος τρίτος που ενώ γνώριζε την εγκληματική προέλευση αυτού, εντούτοις το αποδέχθηκε, διέθεσε κλπ.

[b]Επιπρόσθετα αιτιολογείται ως εξής :
Ο ισχυρισμός του κατηγορούμενου οτι δεν είναι ο δράστης της κλοπής αλλά απλά το αποδέχθηκε ως προιον εγκληματος είναι αρνητικός της κατηγορίας ισχυρισμός που δεν απαντάται απο το δικαστήριο.
Τι σημαίνει αυτό?
Η κλοπή προβλέπει ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 3 μήνες ενω η αποδοχή τιμωρείται με φυλάκιση.
Κάθε κατηγορούμενος λοιπόν θα ήθελέ να τιμωρηθεί με τη ελαφρύτερη ποινή.
Ετσι λοιπόν ο κατηγορούμενος οφείλει να αποδείξει οτι αποδέχθηκε απο άλλο το προιόν του εγκλήματος κ δεν είναι ο ίδιος δράστης της κλοπής.
Εμείς σχηματίζουμε πάντα δικογραφια για κλοπή εκτός της περίπτωση που αποδεικνύεται με βεβαιότητα οτι ο κατηγορούμενος αποδέχθηκε απο άλλον το προιό του εγκλήματος.[/b]

[b]
Εξάλλου, το από το άρθρο 394 του ΠΚ προβλεπόμενο έγκλημα της αποδοχής ή διαθέσεως προϊόντων εγκλήματος, είναι ιδιώνυμο, αυτοτελές και ανεξάρτητο από το έγκλημα της κλοπής του άρθρου 372 του ιδίου Κώδικος, γιατί σύγκειται από πραγματικά περιστατικά διάφορα του της κλοπής και επομένως εφόσον δεν υπάρχει ταυτότητα μεταξύ τούτων, είναι ανεπίτρεπτη η μεταβολή κατηγορίας από κλοπή σε αποδοχή προϊόντων αυτής.(ΟλΑΠ 1322/1979 )[/b]

[b]Η ''χωροφυλκίστικη'' πράκτικη λοιπόν να αποστέλλεται κατηγορούμενος κάποιος λόγω αμφιβολίας περι του αδικήματος που τέλεσε δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο .
Αν υπάρχει αμφιβολία τότε προκύπτει βάσιμη υπόνοια κλοπής και όχι αποδοχής.
[/b][/b]
[b]Αλλωστε η εφαρμογή της διαδικασίας του αυτοφώρου σε καμία περίπτωση δεν είναι επιβαρυντική για τον δράστη κ δεν είναι στοιχείο ενοχής ενω δυστυχώς την λανθασμένη αυτη εντύπωση έχουν πολλοί αστυνομικοί που πασχίζουν να χαρακτηρίσουν το έγκλημα ως αυτόφωρο .
[/b]

βλ.1584/1986 ΑΠ

1584/1986 ΑΠ

Χειροτέρευση της θέσης του κατηγορουμένου. Μεταβολή κατηγορίας. Μη συγχωρούμενη η μεταβολή κατηγορίας από κλοπή σε αποδοχή προϊόντων εγκλήματος, αλλά δεν επιτρέπεται η αναίρεση της απόφασης για τον λόγο αυτό που εξετάζεται αυτεπάγγελτα, αφού με την παραδοχή του επέρχεται χειροτέρευση της θέσης του κατηγορουμένου. Απόρριψη αίτησης αναίρεσης.
Αντίθετη η μειοψηφία.

βλ. 943/1993 ΑΠ

Εξάλλου, το από το άρθρο 349 του ΠΚ προβλεπόμενο έγκλημα της αποδοχής ή διαθέσεως προϊόντων εγκλήματος, είναι ιδιώνυμο, αυτοτελές και ανεξάρτητο από το έγκλημα της κλοπής του άρθρου 372 του ιδίου Κώδικος, γιατί σύγκειται από πραγματικά περιστατικά διάφορα του της κλοπής και επομένως εφόσον δεν υπάρχει ταυτότητα μεταξύ τούτων, είναι ανεπίτρεπτη η μεταβολή κατηγορίας από κλοπή σε αποδοχή προϊόντων αυτής. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλομένη υπ' αριθμ. 196/1992 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Κακουργημάτων) Πειραιώς, ο αναιρεσείων ενώ, σύμφωνα με την ασκηθείσα εις βάρος του ποινική δίωξη, είχε παραπεμφθεί και εισαχθεί εις δίκης ως συναυτουργός κλοπής των αναφερομένων με αριθμούς 1 έως 42 εμπορευμάτων, κατά μετατροπή της κατηγορίας αυτής (την οποία το Δικαστήριο εθεώρησε συγχωρητή)κηρύχθηκε ένοχος και καταδικάσθηκε σε ποινή φυλακίσεως δέκα πέντε μηνών, για την πράξη της αποδοχής προϊόντων εγκλήματος και δη για το ότι στον Αγιο Ιωάννη Ρέντη, τις νυχτερινές ώρες της 25/26-1-1992 εκ προθέσεως απέκρυψε η άλλως εδέχθη παρ'εαυτώ πράγματα προελθόντα από αξιόποινη πράξη (κλοπή), ήτοι κατά τον παραπάνω τόπο και χρόνο, τελών εν γνώσει της ιδιότητός των ως κλοπιμαίων, εκ προθέσεως απέκρυψε στο "πορτ-μπαγκάζ" του αυτοκινήτου του τα από τον συγκατηγορούμενό του Μ.Ι., προ ολίγων ωρών, κλαπέντα και αναφερόμενα με αριθμούς Α1-42 αντικείμενα (τσιγάρα, καλσόν κ.λπ) από το στην περιοχή Αγίου Ιωάννη Ρέντη κείμενο περίπτερο της Γ.Σ. και στην συνέχεια εδέχθη να μεταφέρει τα κλοπιμαία αυτά σε άγνωστο μέρος αφενός και αφετέρου εδέχθη από τον άνω συγκατηγορούμενό του, ως δώρο, άγνωστο αριθμό από τα άνω κλαπέντα πακέτα τσιγάρων, τα οποία ετοποθέτησε στο χώρο της μηχανής του αυτοκινήτου του, πλην όμως ενώ κατευθύνετο προς Αθήνα,κινούμενος επί της οδού Πειραιώς, έγινε αντιληπτός από τους άνδρες περιπολικού της αμέσως δράσεως, οι οποίοι τον συνέλαβαν, μαζί με τους συνεπιβαίνοντες του αυτοκινήτου συγκατηγορουμένους του. Οπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, αυτή αφενός μεν απαγγέλθηκε και δημοσιεύθηκε δημόσια,αφετέρου δε περιέχει την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού εκτίθενται σε αυτή με πληρότητα σαφήνεια και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά, στα οποια στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου, για την συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος της αποδοχής προϊόντων εγκλήματος, για το οποίο τον εκήρυξε ένοχο,οι αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και οι νομικοί συλλογισμοί με τους οποίου έγινε η υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που αποδείχθηκαν στην ουσιαστική διάταξη που εφαρμόσθηκε και επομένως πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι περί του αντιθέτου, εκ του άρθρου 510 παρ. 1 εδ. Γ' και Δ' λόγοι της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως. Πλην, όμως, με την ως άνω γενόμενη ανεπίτρεπτη μεταβολή της κατηγορίας από κλοπή κατά συναυτοργίαν των αναφερομένων αντικειμένων σε αποδοχή των κλοπιμαίων αυτών, επήλθε απόλυτη ακυρότητα, σύμφωνα με το άρθρο 171 παρ. 1 εδ. Β' του ΚΠΔ, που ιδρύει τον εκ του άρθρου 510 παρ. 1 εδ. Α' του ιδίου Κώδικος λόγον αναιρέσεως. Πρέπει επομένως, κατά αυτεπάγγελτη στην προκειμένη περίπτωση έρευνα του Δικαστηρίου, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση ως προς την ανωτέρω εις βάρος του αναιρεσείοντος καταδικαστική διάταξή της. Στην προκειμένη δε περίπτωση και σύμφωνα με το άρθρο 510 του ΚΠΔ, η ενέργεια του Δικαστηρίου πρέπει να περιορισθεί μόνον στην άνω αναίρεση, χωρίς παραπομπή της δίκης για νέα συζήτηση ως προς τον αναιρεσείοντα, εφόσον, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, αυτός κηρύχθηκε αθώος, με διάταξη του διατακτικού της αποδοθείσας κατά συναυτουργίαν των ιδίων αντικειμένων, για τα οποία κηρύχθηκε ένοχος αποδοχής και, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας, για την τελεύταια αυτή πράξη δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη από τον αρμόδιο Εισαγγελέα.

[edit time=1412604061]srek[/edit]

Ευχαριστώ πολύ για τις απάντησεις σας.