Παραποιηση συμβολου ΕΛ.ΑΣ

Η εξύβριση (361ΠΚ) ως ποινικό αδίκημα μπορεί να φαίνεται απλό λόγω της συχνότητας που συναντιέται πλήν όμως είναι ένα από τα δυσκολότερα στο να στοιχειοθετηθεί τόσο η αντικειμενική αλλά περισσότερο η υποκειμενική του υπόσταση . Αυτό συμβαίνει αφού συγκρούονται ευθέως δυο συνταγματικά δικαιώματα και συγκεκριμένα αυτό του άρθρου 14Σ όπου προστατεύεται η ελευθερία λόγου με αυτό του άρθρου 5Σ όπου προστατεύεται η προσωπικότητα του κάθε ατόμου. Εφόσον σε μία Δημοκρατική πολιτεία ισχύει ότι ‘’τα δικαιώματα του ενός τελειώνουν εκεί που αρχίζουν να προσβάλλονται τα δικαιώματα του έτερου ατόμου’’ πρέπει λοιπόν να βρεθεί ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ όπου αίρεται η σύγκρουση και αυτό θα επιτευχθεί με την στάθμιση των συγκρουόμενων συμφερόντων και με την εφαρμογής της αρχής της ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ , δηλαδή την επιδίωξη της μεγαλύτερης δυνατής άσκησης όλων των συγκρουόμενων δικαιωμάτων με ανάλογους περιορισμούς.

Έτσι λοιπόν πρέπει να τεθεί ο περιορισμός στην έκφραση του πολίτη ο οποίος μπορεί να εκφράζεται με λόγο , με πράξεις αλλά και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο (ρούχα-σταμπες) αρκεί να μην προσβάλει ευθέως και άμεσα την δική μας τιμή και υπόληψη , δηλαδή στην κοινωνική και εν γένει ηθική μας αξία ως φυσικού προσώπου (34ΑΚ).

Όταν υπάρχει εξύβριση με ομαδικό προσβλητικό χαρακτηρισμό, δηλαδή όταν με την καταφρονητική εκδήλωση ομαδικού χαρακτηρισμού του δράστη προσβάλλεται μια κατηγορία ατόμων έχουμε την ‘’ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΞΥΒΡΙΣΗ’’ όπου παθητικά υποκείμενα είναι όσα ανήκουν στην αυτή κατηγορία προσώπων που περιλαμβάνει εκτός των παρόντων και τους λοιπούς της αυτής κατηγορίας.

Εδώ τίθεται όμως ένα μεγάλο θέμα όπου η ‘’πρακτική’’ εφαρμογή της αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος συγκρούεται με αυτήν της ‘θεωρητικής’’.
Πολλοί καθηγητές έχουν υποστηρίξει ότι η συλλογική εξύβριση δεν πληροί την αντικειμενική υπόσταση της εξύβρισης, ενόσω ο εγκαλών δεν είναι εξατομικεύσιμος, διότι δεν αντανακλά στο συγκεκριμένο και προσωπικό του στάτους τιμής (πρόχειρα βλ. Σπινέλλη, Εγκλήματα κατά της τιμής, 1982, σελ. 38, Λίβο, ΠοινΧρ ΜΑ/1217). Ενω το status τιμής είναι η αναγνώριση της αξίας του ατόμου αλλά και της προσφοράς του στην κοινωνία. Ας μην ξεχνάμε και το σημαντικό δικονομικό στοιχείο ότι μόνο ο θιγόμενος μπορεί να υποβάλει έγκληση σε κατ’ έγκληση διωκόμενο Έγκλημα. Ενώ ζήτημα τίθεται στο ερώτημα ποιος νομιμοποιείτε να παραστεί ως πολιτικώς ενάγων αφού ως γνωστό δικαίωμα παράστασης έχει ο αποκλειστικά ο ΑΜΕΣΑ ΠΑΘΩΝ.

Η πρακτική εφαρμογή του νόμου όμως παρουσιάζει μια αντίθετη άποψη για την εκπλήρωση της αντικειμενική υπόστασης του αδικήματος της εξύβρισης όταν υπάρχει συλλογική εξύβριση.

Οι αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού τάσσονται λοιπόν υπέρ αυτής και συγκεκριμένα :

‘’Τα αδικήματα των άρθρων 361, 362 και 363 ΠΚ Τελούνται και εναντίον περισσοτέρων του ενός ατόμου, που ανήκουν σε συγκεκριμένη κατηγορία. Ορθώς καταδικάσθηκε για εξύβριση κατηγορούμενος, που προσέβαλε την τιμή δικηγόρου με τη φράση "τα μ…νιά οι δικηγόροι της Αμαλιάδας". (ΑΠ 1427/1990-καταδικαστικη).

‘’Είναι νοητή και συλλογική εξύβριση, αν με ομαδικό χαρακτηρισμό προσβάλλονται τα κατ' ιδίαν μέλη ολότητας και ο κύκλος των προσώπων, κατά τις περιστάσεις, οριοθετείται σαφώς και η ένταξή τους είναι αναμφίβολη.’’ (ΑΠ 916/2010-καταδικαστικη)

‘’ . Συλλογική εξύβριση. Κατά την εξύβριση με ομαδικό χαρακτηρισμό δεν μπορεί να προσβληθεί η τιμή της ομάδας, που δεν μπορεί να είναι παθούσα ούτε να εγκαλέσει, αλλά τα κατ’ ιδίαν πρόσωπα που είναι μέλη της ομάδας, ως τέτοια’’ (70044/20011 Τ.Εφ.Π.Α-παραπομπη)

‘’ Ο κατηγορούμενος ως εκδότης περιοδικούμε πρόθεση προσέβαλε την τιμή άλλου με οποιονδήποτε άλλο τρόπο και πιο συγκεκριμένα δημοσίευσε στο εξώφυλλο του περιοδικού φωτογραφία που απεικόνιζε το αρχαιοελληνικό άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου να έχει υψωμένο το μεσαίο δάκτυλο του δεξιού χεριού, χειρονομία, η οποία σε συνδυασμό με τη φράση «Απατεώνες στην ευρω-οικογένεια» παραπλεύρως αριστερά της φωτογραφίας, προσβάλλει την τιμή των Ελλήνων στους οποίους απευθύνεται (συλλογική εξύβριση), μεταξύ δε αυτών και τους εγκαλούντες, οι οποίοι εντάσσονται στον κύκλο των προσβεβλημένων Ελλήνων, αφού τους παρουσιάζει ως απατεώνες.’’ (ΤρΠλημ(Αυτοφ)Αθ 22610/2012 – παραγραφή αδικήματος υφ΄ορον)

Σύμφωνα λοιπών με τα ανωτέρω -αν και αμφισβητείται θεωρητικά- στοιχειοθετείται η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΞΥΒΡΙΣΗ .Εφόσον λοιπόν υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις ή έστω ασκούνται ποινικές διώξεις για παραβάσεις Συλλογικής εξύβρισης εμείς νομιμοποιούμαστε ΑΠΟΛΥΤΑ να συλλαμβάνουμε και να οδηγούμε ενώπιον της δικαιοσύνης άτομα τα οποία προσβάλλουν την προσωπικότητα και την τιμή μας ως μέλη της ομάδας ατόμων που συλλογικά προσβάλλονται (Ελληνική Αστυνομία) αν φυσικά κατά την προσβολή ήμασταν παρών και μας αφορούσε .

[b]Προσοχή όμως πρέπει να δοθεί ότι η προσβολή πρέπει να αφορά απόλυτα το ΠΡΟΣΩΠΟ μας ως φυσικό πρόσωπο (34 ΑΚ) και όχι να προσβάλει απλά τον ‘’εργοδότη μας’’ δηλαδη να αφορά μόνο το σώμα της ΕΛ.ΑΣ με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς διότι τότε ΔΕΝ στοιχειοθετείται εξύβριση.[/b]

Ετσι λοιπόν το κάθε περιστατικό θα πρέπει να εκτιμηθεί ξεχωριστά εξετάζοντας κάθε φορά τα πραγματικά περιστατικά . Μην ξεχνάμε άλλωστε στον Ποινικό Κώδικα δεν ισχύει η αρχή της αναλογικότητας .

Στην προκειμένη περίπτωση τώρα : Αν καποιος φοραει μπλουζα στην οποια παραποιειται το σημα της ΕΛ.ΑΣ και αντι για σταυρο βαζει τη φατσα ενος γουρουνιου - κατ’εμε δεν μπορεις να τον στειλεις κατηγορουμενο εφόσον ΔΕΝ σε εξυβρίζει προσωπικά από την ενέργεια αυτή αλλά έχει σκοπό να εξυβρίσει και να προσβάλει το σώμα της ΕΛ.ΑΣ μειώνοντας την αξία της και όχι άμεσα τα μέλη της.
Αν παλι στη μπλουζα υπαρχει ενα γουρουνι π φυραει το πηλικιο της ΕΛ.ΑΣ ?- μπορεις να τον στειλεις κατηγορουμενο ?- Εφόσον το πηλίκιο φέρει το εθνόσημό μπορείς να του στηρίξεις κατηγορία για 181 ΠΚ αλλά μετα απόλυτης βεβαιότητας η κατηγορία αυτή θα καταπέσει στο δικαστήριο αφού για την συγκρότηση της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του αδικήματος απαιτείται προσβολή του σώματος της σημαίας ή του εμβλήματος (δηλαδή πραγματικη σημαία ή εθνόσημο κ όχι αντιγραφή της ή αναπαράσαση της )[ΤρΠλημ(Αυτοφ)Αθ 22610/2012 , ΤρΠλημ(Αυτοφ)Αθ 103718/2001 - αθωωτικές ] Για εξύβριση πάλι τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα στο να ‘’σταθει΄΄ η κατηγορία αφού αμφισβητείται κατά πόσο ο δράστης είχε δόλο να προσβάλει άμεσα κάθε μέλος ξεχωριστά της Αστυνομίας (υποκειμενική υπόσταση).

Σε κάθε περίπτωση συζητάμε για την εκδίκαση της υπόθεσης ως εξύβρισης και όχι για την σύλληψη . Αν εσυ ως άτομο προσβάλλεσαι από την πράξη έχεις κάθε δικαίωμα να υποβάλλεις έγκληση για εξύβριση ώστε να οδηγηθεί ο δράστης ενώπιον της δικαιοσύνης. Τώρα αν θα καταδικαστεί είναι θέμα πώς θα προβάλεις εσυ την προσβολή της τιμής που υπέστεις από την άδική πράξη .

Η όλη ανάλυση που ακολούθησε δεν θα χρειαζόταν αν δεν είχε τροποποιηθεί το 181 ΠΚ με τον νόμο 2172/1993 οπού πραγματικά ‘’μας έλυνε’’ τα χέρια σε περιπτώσεις συλλογικής εξύβρισης ΑΛΛΑ και προσβολής εν γένει του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας αφού στο άρθρο ως προ-ισχυε ‘’για να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα της περιύβρισης Αρχής, απαιτούνται, σαφείς εκδηλώσεις καταφρόνησης, ονειδισμού ή διασυρμού της ίδιας της αρχής, ως πολιτικού θεσμού ή των φυσικών προσώπων που είναι φορείς αυτής και την εκπροσωπούν, που μειώνουν το κύρος της και βρίσκονται έξω από κάθε έννοια ελέγχου ή έντονης ή δριμείας έστω κριτικής, που προστατεύεται από το άρθρο 14παρ.1 του Συντάγματος, να τελείται δε οποιαδήποτε απ τις παραπάνω εκδηλώσεις δημόσια δηλ. κατά τρόπο που να μπορεί να υποπέσει στην αντίληψη αορίστου αριθμού προσώπων, άλλων εκτός από εκείνα προς τα οποία απευθύνεται’’

Και η 991/1985 ΑΠ καταδικαστική απόφαση για 181 ΠΚ

‘’Σωστά καταδικάστηκε για περϊύβριση αρχής ( 181 παρ. 1 ) κατηγορούμενος, που, λαμβάνοντας μέρος σε συνάθροιση πλήθους και φωνάζοντας, ώστε να ακούγεται παντού, απηύθηνε στα αστυνομικά όργανα τις φράσεις " μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις ", " οι μπάτσοι πουλάνε ηρωίνη'' με πρόθεση να προσβάλλει και περιφρονήσει την παραπάνω Δημοσίαν Αρχήν και όχι προσωπικά εκείνους που υπηρετούν σ'αυτήν "

Τέλος στην εισηγητική έκθεση του ανωτέρου νόμου (Ν2172/93) αναφέρεται σχετικά με την τροποποίηση του 181 ΠΚ ‘’όταν συγχρόνως με την Αρχή προσβάλλονται τα πρόσωπα των φορέων της , η διαθέσιμη ποινική προστασία του άρθρου 361 ΠΚ είναι επαρκης. Όταν αντιθέτως προσβάλλονται οι αρχές αφηρημένα η υποτίμηση τους είτε είναι ακίνδυνη είτε αποτελεί αντικειμενική δυσμενή κριτική. [b]Σε κάθε περίπτωση το κύρος των αρχών στην εποχή μας διασφαλίζεται με την ουσιαστική αναγνώριση των έργων τους και όχι με την ποινική καταστολή[/b]’’

[edit time=1367013722]srek[/edit]