ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ ΔΙΑΜΟΝΗΣ

Το άρθρο 182 Π.Κ. "Παραβίαση περιορισμών διαμονής", αλλά και το νέο άρθρο 182Α Π.Κ. όπου εξιδανικεύει και τιμωρεί αυστηρότερα περιπτώσεις παράβασης του άρθρου 182, δεν έχει την έννοια των περιοριστικών όρων που τίθονται σε άτομο που εμφανίζεται στην Αστυνομία ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο περιορισμός της διαμονής αναφέρεται στο άρθρο 73 Π.Κ. "Απαγόρευση διαμονής" και ουσιαστικά πρόκειται για την [u]μη διαμονή[/u] σε συγκεκριμένα σημεία (πόλεις, νομοί κ.λ.π.) της Επικράτειας.
Οι περιοριστικοί όροι περιγράφονται αναλυτικά στο άρθρο 282 Κ.Π.Δ. (εγγυοδοσία, αυτοπρόσωπη παρουσία σε Ανακριτή ή άλλη αρχή, απαγόρευση μετάβασης ή διαμονής σε ορισμένους τόπους ή το εξωτερικό, καθώς και απαγόρευση συνάντησης με ορισμένα άτομα), ενώ σχετικά είναι και τα άρθρα 298 και 299 Κ.Π.Δ., που αφορούν την αντικατάσταση των περιοριστικών όρων με προσωρινή κράτηση καθώς και τις υποχρεώσεις του απολυομένου.
Η αστυνομία ενημερώνει την αρμόδια δικαστική αρχή (Εισαγγελία ή Ανακριτή) που επέβαλε τους όρους, για την μη τήρηση από μέρους του υπόχρεου των επιβληθέντων περιοριστικών όρων, καθώς είναι η αρμόδια να αποφανθεί για την άρση τους.
Στις πλείστες των περιπτώσεων οι περιοριστικοί όροι δεν αφορούν τον περιορισμό διαμονής του κατηγορούμενου-απολυομένου με εξαίρεση την απαγόρευση εξόδου από την Χώρα. Ακόμα και να έχει επιβληθεί η μη απομάκρυνσή του από τον Νομό στον οποίο ανήκει η κατοικία του, τυχόν παράβαση του όρου αυτού δεν αποτελεί παραβίαση των περιορισμών διαμονής του άρθρου 182 Π.Κ.

Οπως πολύ ορθά αναφέρει ο συναδερφος aggelogrc το εν λόγω άρθρο δεν αναφέρεται επακριβώς στην μή εμφάνιση του κατηγορουμένου ενώπιον μας ,ως οφείλει ,σε συγκεκριμένη ημερομηνία ή εντός προκαθορισμένης προθεσμίας ΑΛΛΑ αποκλειστικά και ΜΟΝΟ στον ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΤΟΥ .

Προφανώς έχει παρερμηνευθεί απο πολλούς καθώς παλαιοτερα , εως την κατάργηση του το άρθρο 294ΚΠΔ με τον Ν 1128/1981 παρέπεμπε ως ποινική κύρωση στο άρθρο 182 ΠΚ ΑΛΛΑ και ΠΑΛΙ ΜΟΝΟ ως προς τον περιορισμό διαμόνης και όχι ως προς την παραβίαση του όρου της εμφάνισης.

Αλλωστε σε κάθε περίπτωση εκ της διατυπώσεως του άρθρου 182ΠΚ αυτό θα ήταν [b]στιγμιαίο [/b]αδίκημα αφού το αυτόφωρο της μή εμφάνισης του εντός της προθεσμίας που ήταν υποχρεωμένος να δώσει παρών θα έληγε την 24:00 της επόμενης της λήξης αυτής της προθεσμίας, αφού πλέον θα ξεκίναγε διαδοχικά ΝΕΑ αυτοτελής υποχρέωση για παρουσία τον επόμενο μήνα (βλέπε ανάλογη διάκριση οπου η ΟλΑΠ 856/1978 έκρινε ότι η μη εμπρόθεσμη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών (άρθρο μόνο Α.Ν. 690/1945) συνιστά στιγμιαίο και όχι διαρκές έγκλημα.).
Ετσι τα αποτελέσματα που πολλοι απο εμάς θα επιδίωκαν, ήτοι την σύλληψη του δράστη που διέφευγε και δεν εμφανιζόταν ώστε να αποτραπεί μια ΝΕΑ εξαφάνιση του , δεν θα ήτο δυνατό να επιτευχθουν[b] ουτε φυσικά και με την κατάφωρη παρερμηνεία[/b] του 182 ΠΚ.

Μονη νόμιμη διαδικασία είναι η ανάκληση των περιοριστικών όρων, απο την δικαστική αρχή που τους είχε επιβάλλει και αντικατάσταση τους με προσωρινή κράτηση κατα 298ΚΠΔ με έκδοση εντάλματος προσωρινής κράτησης κατόπιν αναφοράς μη εμφάνισης απο την αρμόδια αστ/κη αρχή.

[b]Σχετικό ΒουλΣυμβΠλημΘεσ 794/1986
[/b]
Ποινικό αδίκημα. `Εγκλημα παραβίασης περιορισμών διαμονής. Περιπτώσεις κυρίως περιορισμών διαμονής και αυτών που προβλέπονται από ειδικούς ποινικούς νόμους. Μή αξιόποινο διακοπής εμφανίσεως κατηγορουμένου στην αστυνομική αρχή κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο περιοριστικός όμως αυτός όρος είχε τεθεί απο τον παραπάνω ανακριτή αυτοτελώς και χωρίς να έχει τεθεί συγχρόνως και άλλος, που να αναφέρεται σε συγκεκριμένο περιορισμόν διαμονής απύ αυτούς που προβλέπονται ενδεικτικά στην παρ. 2 του άρθρου 282 ΚΠοινΔ.Αρα, σύμφωνα με τα παραπάνω, επειδή δεν υπάρχει στη συγκεκριμένη περίπτωση άλλος περιορισμός του κατηγορουμένου που να έχει τεθεί παράλληλα και με περιεχόμενο περιοριστικό της ελευθερίας διαμονής του σχετικά με κάποιο τόπο, το γεγονός της διακοπής της εμφανίσεώς του κατά τους παραπάνω χρόνους στην αστυνομική αρχή δεν πληροί την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος του άρθρου 182 ΠΚ (με μόνη ενδεχομένως δυνατότητα δικονομικά εφαρμογής σε βάρος του του άρθρου 298 περ. γ ΚΠΔ) και επομένως μη περιέχοντας αξιόποινη πράξη δεν πρέπει να γίνει
κατηγορία κατ αυτού σύμφωνα με τα άρθρα 309 παρ. 1αύ και 310 παρ. 1 εδ. αύ ΚΠΔ.

[b]και 864/1994 ΔΙΑΤ ΕΙΣΠΡ ΛΑΡ
[/b]
Αναστολή εκτέλεσης ποινικής απόφασης και επιβολή περιοριστικών όρων. Στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της παραβιάσεως περιορισμών διαμονής κατά το άρθρο 182 του ΠΚ. Ο περιοριστικός όρος της υποχρεώσεως εμφανίσεως του καταδικασθέντος περιοδικά στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας αυτού, εφόσον δεν έχει τεθεί παράλληλα άλλος περιορισμός και με περιεχόμενο περιοριστικό της ελευθερίας διαμονής του σε κάποιον τόπο, δεν στοιχειοθετεί την αντικειμενική υπόσταση του ανωτέρω εγκλήματος. Νομικά αβάσιμη η κατηγορία

[b]Μελέτη Σταμάτη Γ. Δασκαλόπουλου, Αντ/λέα Πρωτοδικών.
[/b] Δημοσιευμένη στο ΠοινΧρ 1988:345.
Σε περίπτωση που ο περιοριστικός όρος της υποχρεώσεως εμφανίσεως του κατηγορουμένου περιοδικά ενώπιον αρχής (άρθρο 282 παρ. 2 ΚΠΔ) επιβάλλεται και ισχύει παράλληλα με τον περιοριστικό όρο της απαγορεύσεως μεταβάσεως ή διαμονής (ή και της υποχρεώσεως διαμονής) αυτού σε ορισμένο τόπο, η παραβίαση με την παράλειψη εμφανίσεως στην αρμόδια αρχή την προκαθορισμένη ημέρα και ώρα αποτελεί παραβίαση "σχετικής υποχρεώσεως" με την έννοια του άρθρου 182 ΠΚ και στοιχειοθετεί την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της παραβιάσεως περιορισμών διαμονής, έστω και αν ο παραπάνω δεύτερος περιοριστικός όρος με τον οποίο συνυπάρχει τηρείται κανονικά. Βέβαια το ίδιο θα ισχύει και με μόνη την παραβίαση του τελευταίου, αφού αυτός αποτελεί αυτοτελώς ουσιαστικό περιορισμό στην ελευθερία διαμονής. Αντίθετα εφόσον η υποχρέωση εμφανίσεως περιοδικά ενώπιον αρχής έχει τεθεί (εννοείται πάντα νόμιμα) μόνη, χωρίς δηλαδή να συνοδεύει κάποιον ουσιαστικό περιορισμό στην ελευθερία διαμονής, η παραβίαση της δεν αρκεί για την κατάφαση του παραπάνω εγκλήματος.

[edit time=1384021030]srek[/edit]