ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΛΗΨΗΣ ΟΥΡΩΝ & ΑΙΜΑΤΟΣ

Φίλε [b]gothamm[/b] μας έβαλες πολλά μαζί, αλλά θα προσπαθήσω να σε καλύψω όσο μπορώ.
Καταρχάς να σχολιάσω την μ....ία που έχει ο μέσος νεοέλληνας-θύμα νυκτερινής κλοπής στην με ανασφάλιστη θύρα οικία του, ο οποίος δεν μπορεί να χωνέψει ότι κοιμόταν σαν ζώο και ο "αετονύχης" όχι μόνο τον ξάφρισε, αλλά πιθανόν να του έκανε και γκριμάτσες ενώ εκείνος ροχάλιζε! Ήμαρτον με το "πρέπει να είχε υπνωτικό σπρέι γιατί εγώ θα τον καταλάβαινα"!!!
Κατά δεύτερο να σχολιάσω ότι πιο σύνηθες είναι το "χάπι του βιασμού" και όχι υπνωτική ουσία σε ποτό με σκοπό την ληστεία, αλλά και στις δυο περιπτώσεις (ακόμα και στην προαναφερόμενη με το σπρέι) οι δικονομικές ενέργειες είναι πανομοιότυπες.
Επί της ουσίας:
Καταγράφεις την καταγγελία του παθόντα λαμβάνοντας ένορκη κατάθεσή του. Στη συνέχεια ενεργείς προανάκριση κατ' άρθρο 243 παρ.2 του Κ.Π.Δ.
Συντάσεις έγγραφο-παραγγελία για λήψη αίματος και ούρων προς αρμόδιο ιατρό του εφημερεύοντος νοσοκομείου όπου θα μεταβείς με τον παθόντα. Κατόπιν θα συντάξεις αντίστοιχα πρωτόκολλα αιμοληψίας και ουροληψίας [b]προς ανίχνευση οινοπνεύματος (αλκοόλ) [u]και[/u] τοξικών ουσιών[/b]. Η λήψη γίνεται παρουσία αστυνομικού και του ιατρού που θα κάνει την λήψη (στο εφημερεύον νοσοκομείο). Τα πρωτόκολλα συντάσσονται εις τριπλούν με ένα αντίγραφο να κρατά ο ιατρός, ένα ο εξεταζόμενος και ένα για την δικογραφία (τρεις υπογράφουν, ο αστυνομικός, ο ιατρός και ο εξεταζόμενος).[u] Δεν μπορεί ο παθών να προσκομίσει δείγματα μόνος του, γιατί δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ότι θα είναι τα δικά του (σίγουρη ακυρότητα στο δικαστήριο)[/u].
Τα δείγματα τα παραλαμβάνεις επί τόπου και αφού φροντίσεις να μην καταστραφούν (π.χ. λόγω ζέστης), τα αποστέλλεις για διενέργεια τοξικολογικών εξετάσεων σε αρμόδιο εργαστήριο. Μέχρι και πριν λειτουργήσει η Δ.Ε.Ε. στο νέο της κτίριο στον Κηφισσό, τέτοιες εξετάσεις γίνονταν από τα Εργαστήρια Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας των Πανεπιστημίων. Έχω την εντύπωση όμως, δίχως να είμαι σίγουρος 100%, ότι στο νέο της κτίριο η Δ.Ε.Ε. ενεργεί πλέον αυτού του είδους τις εργαστηριακές εξετάσεις (ένα τηλέφωνο στην Δ.Ε.Ε. για σιγουριά).
Όσον αφορά τον Ιατροδικαστή, ως ιατρός, σαφώς και μπορεί να δεχθεί να προβεί στην αιμοληψία-ουροληψία (εφόσον του το παραγγείλεις), περαν της ιατροδικαστικής του εξέτασης, αλλά θα πρέπει (όπως προείπα) να είναι παρών και ο αστυνομικός, οπότε μάλλον το εφημερεύον νοσοκομείο είναι και ταχύτερη και καλύτερη επιλογή για την περίπτωσή σου.
Η ταχύτητα στην λήψη των δειγμάτων είναι η ουσία στην υπόθεσή σου, αφού η επήρρεια κάθε ουσία μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, μέσω του μεταβολισμού του ανθρώπινου οργανισμού.

[edit time=1369952852]aggelogrc[/edit]

Ευχαριστώ πολύ aggelogrc

Πολύ σωστή η διαδικασία που αναφέρει ο συνάδερφος aggelogrc , η οποία και τηρείται στα τροχαία ατυχήματα, πλήν όμως διατηρώ μια αμφιβολία ως προς την παραγγελία προς λήψη αίματος προς τον ιατρό του εφημερεύοντος νοσοκομείου . Αυτό διότι σε περίπτωση άρνησης του ιατρού να συνδράμει στο έργο μας ,είναι πολύ πιθανό να μην στοιχειοθετηθεί ούτε απείθεια σε βάρος του, με αποτέλεσμα να μην εκτελεστεί η παραγγελία ,αφού ο ιατρός δεν υποχρεώνεται ουτε δεσμεύεται απο καμία διάταξη νόμου.

Άλλωστε απλά η λήψη αίματος ΔΕΝ πρόκειται για πραγματογνωμοσύνη . Οπότε καλύτερα θα ήταν να συγχωνεύουμε την παραγγελία προς λήψη αίματος μαζί με την παραγγελία πραγματογνωμοσύνης που θα υποβάλλουμε στην ιατροδικαστική υπηρεσία . Ο ιατροδικαστής ως γνωστόν δεν δύναται να αρνηθεί διότι τότε στοιχειοθετείται μετά βεβαιότητας απείθεια.
Επίσης κατα την διαρκεια της πραγματογνωμοσύνης ΔΕΝ απαιτείται αλλά ούτε και προβλέπεται απο καμία διαταξη νόμου να παρίσταται αστυνομικός.

Προς επίρρωση των ισχυρισμών μου , (αλλα και για να μας …μπερδέψω περισσότερο…) παραθέτω περίληψη του υπ’αρ 13/1999 βουλεύματος του Συμβ.Πλημ/κων Αγρινίου σύμφωνα με το οποίο [b]ΔΕΝ απαγγέλλεται κατηγορία σε γιατρό εφημερεύοντος νοσοκομείου ο οποίος αρνήθηκε να εκτελέσει την παραγγελία της αστυνομικής αρχής καθώς ΔΕΝ στοιχειοθετείται αντικειμενικώς το έγκλημα της απείθειας (169ΠΚ), επειδή δεν υφίσταται συγκεκριμένη διάταξη νόμου που να υποχρεώνει τον εφημερεύοντα ιατρό νοσοκομείου να συμμορφωθεί με την παραγγελία της αστυνομικής αρχής για λήψη δειγμάτων αίματος τραυματίου, προκειμένου να διαγνωστεί εργαστηριακώς, εάν υπήρχε ποσότητα αλκοόλ στο αίμα αυτού.[/b]

Σημειωτέον στην προκειμένη χρονική περίοδο που εκδόθηκε το ανωτέρω βούλευμα ίσχυε η υπ’αριθμ. 13782 Φ. 705.11/46/26.11.1977 κοινή απόφαση των Υπουργών Συγκοινωνιών και Δημοσίας Τάξεως, όπως τροποποιήθηκε με την όμοια 1330Φ. 705.11-/4ΞΘ/15.2/1.4.1985 . Πλέον ισχύει η υπ’αριθμ 43500/5691/12-8-2002 Υ.Α(πλεον 2500/15/135−ι΄/2011 Υ.Α ) η οποία εχει εκδοθεί κατ’εξουσιοδότηση του άρ 42 του ν. 2696/1999 . Ομως οι εν λόγω καταργηθείσες υπουργικές αποφάσεις, ως κανονιστικές διοικητικές πράξεις, έχουν ίδια ισχύ αφού ο ν. 2696/1999 καταργώντας τον Ν. 2094/1992 που τις είχε διατηρήσει σε ισχύ, δεν περιέλαβε ως προς τον τρόπο ανίχνευσης του οινοπνεύµατος στον οργανισµό των οδηγών, διατάξεις και τρόπο ανίχνευσης (αιμοληψια) ,αντίθετες προς εκείνες των άνω αποφάσεων. [ΑΠ 1553/2008]

[edit time=1370026328]SREK[/edit]

[quote name=SREK date=2013-05-31]
Άλλωστε απλά η λήψη αίματος ΔΕΝ πρόκειται για πραγματογνωμοσύνη . Οπότε καλύτερα θα ήταν να συγχωνεύουμε την παραγγελία προς λήψη αίματος μαζί με την παραγγελία πραγματογνωμοσύνης που θα υποβάλλουμε στην ιατροδικαστική υπηρεσία . Ο ιατροδικαστής ως γνωστόν δεν δύναται να αρνηθεί διότι τότε στοιχειοθετείται μετά βεβαιότητας απείθεια.
Επίσης κατα την διαρκεια της πραγματογνωμοσύνης ΔΕΝ απαιτείται αλλά ούτε και προβλέπεται απο καμία διαταξη νόμου να παρίσταται αστυνομικός.

[edit time=1370026328]SREK[/edit][/quote]

Σωστότατος ο Μοδεράτος (όπως πάντα).
Οι ενέργειες που περιέγραψα ήταν περισσότερο πρακτικές και παρέβλεψα εν μέρει το δικονομικό σκέλος της εξέτασης από απλό ιατρό. Βεβαίως το σκεπτικό μου βασίστηκε και στην αμεσότητα των ενεργειών του αστυνομικού (κατάθεση και εν συνεχεία αιμοληψία), προκειμένου να μην χαθεί χρόνος και ενδεχομένως χαθεί η δυνατότητα εντοπισμού της ουσίας στον οργανισμό του παθόντα. Ο ιατροδικαστής άλλωστε την αιμοληψία θα την κάνει το πρωί που θα είναι στο γραφείο του, ενώ το υπόλοιπο της ημέρας "οχλείται" μόνο σε περίπτωση πτώματος. Όσον αφορά την παρουσία του αστυνομικού κατά την αιμοληψία και πάλι το ανέφερα με γνώμονα την άμεση παραλαβή των δειγμάτων και εν συνεχεία αποστολή τους, δίχως να επικεντρωθώ στην μη αναγκαία δικονομικά παρουσία του. Η σύνταξη του πρωτοκόλλου σαφώς και δεν είναι ανάγκη να γίνει με το "κάρφωμα" της βελόνας.
Ευχαριστώ για την σωστότατη-απαραίτητη δικονομική συμπλήρωση του θέματος.

SREK, έχεις δίκο. Κατόπιν επικοινωνίας με την Ιατροδικαστική Υπηρεσία, μου επιβεβαίωσαν τα όσα αναγράφεις

Παιδιά καλησπέρα και συγχαρητήρια για την άριστη δουλειά σας. Θα ήθελα να κάνω και εγώ μία ερώτηση σχετική με το θέμα που εξετάζεται σε αυτό το thread. Εάν αποστείλουμε παραγγελία για λήψη αίματος και ούρων προκειμένου να προσδιοριστεί ποσότητα αλκοόλης ή/και τοξικολογικών ουσιών σε άτομο εμπλεκόμενο π.χ. σε τροχαίο ατύχημα σωματικών βλαβών, σε εφημερεύοντα ιατρό Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών κρατικού νοσοκομείου, αυτός δεν υποχρεούται να εκτελέσει την παραγγελία και να αποστείλει πίσω στην παραγγέλουσα υπηρεσία τα αποτελέσματα της εξέτασης; Άλλωστε υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης στον Κ.Π.Δ. (σχετικά άρθρα 183 και εξής του Κώδικα και ειδικότερα το άρθρο 189 "υποχρέωση για πραγματογνωμοσύνη"). Θέλω να πω πως κατά την γνώμη μου πραγματογνωμοσύνη συνιστά και η απλή λήψη και εξέταση αίματος καθώς όπως προβλέπεται στο άρθρο 183 Κ.Π.Δ. "αν απαιτούνται ειδικές γνώσεις ... να διατάξουν πραγματογνωμοσύνη." Εγώ ας πούμε δεν μπορώ (όπως άλλωστε και ο κάθε εξ΄ημών των ανακριτικών υπαλλήλων) να πάρω αίμα από κάποιον διότι δεν ξέρω ποια φλέβα είναι η "μεσοβασιλική", ούτε ποιο "αντισηπτικό" να χρησιμοποιήσω που να μην περιέχει "αλκοόλη ή αιθέρα" που αναγράφεται στην παρ. 1 του άρθρου 4 της υπ' αριθμ. 2500/15/135-ι' από 19/09/2011 Κ.Υ.Α., συλλογισμός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί ο καθένας να πάρει αίμα, τουλάχιστον με τον τρόπο που προβλέπει η ως άνω Κ.Υ.Α. και συνεπώς "απαιτούνται ειδικές γνώσεις ...κλπ" (άρθρο 183 Κ.Π.Δ.). Αν λοιπόν μπορούμε να διορίσουμε αυτούς του ιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων πραγματογνώμονες (που σημειωτέον θα ορκίσουμε σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στον Κ.Π.Δ.) τότε προκύπτει υποχρέωσή τους να δεχθούν τον διορισμό και να εκτελέσουν την παραγγελία άνευ αντιλογίας με την απειλή των ποινικών συνεπειών του άρθρου 169 Π.Κ. για απείθεια. Όλα αυτά σας τα αναφέρω και θέλω την γνώμη σας καθώς έχω αντιμετωπίσει σε υπηρεσία εφημερεύοντα ιατρό δημόσιου νοσοκομείου στην μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία υπηρετώ, ο οποίος αρνείτο επίμονα να λάβει αίμα από οδηγό παρόλο που υποβλήθηκε έγκαιρα έγγραφη παραγγελία. Μία άλλη φορά στο ίδιο νοσοκομείο αρνήθηκαν την χορήγηση μίας απλής ιατρικής βεβαίωσης που να πιστοποιεί την ύπαρξη εξωτερικών θλαστικών τραυμάτων σε μία γυναίκα-παθούσα που έπεσε θύμα ενδοοικογενειακής βίας και η οποία υπέβαλε μήνυση και σχηματίσθηκε δικογραφία στα πλαίσια του αυτοφώρου, με σύλληψη του συζύγου-δράστη και παραπομπή του την επομένη το πρωί στον εισαγγελέα. Θέλω να πω πως δεν είναι δυνατόν στην επαρχία που δεν υπάρχουν ιατροδικαστικές υπηρεσίες σε κάθε πόλη και οι παραγγελίες λόγω επειγουσών και εξαιρετικών συνθηκών, μη επιδεχόμενων αναβολή, υποβάλλονται στα κατά τόπους δημόσια νοσοκομεία, οι ιατροί να αρνούνται την επιστημονική τους γνώση με την δικαιολογία ότι δεν είναι αρμόδιοι και να μην δύναται να στοιχειοθετηθεί σε βάρος τους το αδίκημα της απείθειας. Άλλωστε δεν υπάρχει απαγόρευση για κάτι τέτοιο. Περισσότερο θα ήθελα απάντηση και τα φώτα σας όσον αφορά το πρώτο ζήτημα της αιμοληψίας. Είναι μια πραγματική απορία και θα ήθελα παρακαλώ μία παραπάνω γνώμη. Ευχαριστώ και συνεχίστε έτσι.

[u]Ημουν βέβαιος οτι τις ίδιες αποριες που αναφέρεις -λογικα- θα είχαμε αρκετοι απο εμας, εξ'ου και τα γραφόμενα μου[/u] :

''Προς επίρρωση των ισχυρισμών μου , ([u][b]αλλα και για να μας …μπερδέψω περισσότερο…[/b][/u]) παραθέτω το υπ’αρ 13/1999 βουλεύματος του Συμβ.Πλημ/κων Αγρινίου σύμφωνα με το οποίο ΔΕΝ απαγγέλλεται κατηγορία σε γιατρό εφημερεύοντος νοσοκομείου ο οποίος αρνήθηκε να εκτελέσει την παραγγελία της αστυνομικής αρχής καθώς ΔΕΝ στοιχειοθετείται αντικειμενικώς το έγκλημα της απείθειας (169ΠΚ), επειδή δεν υφίσταται συγκεκριμένη διάταξη νόμου που να υποχρεώνει τον εφημερεύοντα ιατρό νοσοκομείου να συμμορφωθεί με την παραγγελία της αστυνομικής αρχής για λήψη δειγμάτων αίματος τραυματίου, προκειμένου να διαγνωστεί εργαστηριακώς, εάν υπήρχε ποσότητα αλκοόλ στο αίμα αυτού.''

Δικαστήριο: ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ
Τόπος: ΑΓΡΙΝΙΟ
Αριθ. Απόφασης: 13
Ετος: 1999
________________________________________

Περίληψη
Απείθεια - Εννοια και στοιχεία του εγκλήματος -. Δεν στοιχειοθετείται αντικειμενικώς το έγκλημα, επειδή δεν υφίσταται συγκεκριμένη διάταξη νόμου που να υποχρεώνει τον εφημερεύοντα ιατρό νοσοκομείου να συμμορφωθεί με την παραγγελία της αστυνομικής αρχής για λήψη δειγμάτων αίματος τραυματίου, προκειμένου να διαγνωστεί εργαστηριακώς, εάν υπήρχε ποσότητα αλκοόλ στο αίμα αυτού.
________________________________________
Κείμενο Απόφασης
Η εισαγγελική πρόταση, που έγινε δεκτή από το Συμβούλιο, έχει ως εξής:
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρ. 169 ΠΚ, όποιος ύστερα από νόμιμη πρόσκληση αρνείται σε κάποιον από τους υπαλλήλους του άρθρ. 13 περ. α', χωρίς αντίσταση, την υπηρεσία ή συνδρομή που οφείλεται κατά το νόμο ή την είσοδο σε οποιοδήποτε μέρος για να επιχειρηθεί κάποια νόμιμη υπηρεσιακή ενέργεια, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξ μηνών. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της απείθειας, που είναι έγκλημα παραλείψεως στρεφόμενο κατά της πολιτειακής εξουσίας, απαιτούνται: α) η νομιμότητα της πρόσκλησης του υπαλλήλου προς τον προσκαλούμενο, δηλαδή η ύπαρξη διάταξης νόμου, η οποία παρέχει στον υπάλληλο το δικαίωμα να καλέσει κάποιον προς παροχή υπηρεσίας ή συνδρομής προς τον καλούντα και την υπηρεσία και τη συνδρομή αυτή να οφείλει ο καλούμενος κατά νόμο να παράσχει στον υπάλληλο. Αν δεν υπάρχει τέτοια ειδική διάταξη νόμου που να επιβάλλει σαφώς την υποχρέωση παροχής υπηρεσίας ή συνδρομής, ο καλούμενος δεν υποχρεούται να υπακούσει στην πρόσκληση και β) ο υπαίτιος να αρνηθεί χωρίς τη χρήση σωματικής βίας ή απειλής βίας την παροχή της υπηρεσίας ή της συνδρομής και εξ υποκειμένου η ύπαρξη δόλου έστω και ενδεχομένου που περιέχει και τη γνώση της ιδιότητας του προκαλούντος ως υπαλλήλου που ενεργεί πράξη αναγόμενη στα καθήκοντά του (βλ. ΑΠ 17/96 ΠοινΧρον ΜΣΤ' 1300, ΑΠ 233/96 ΠοινΧρον ΜΣΤ' 1633, ΑΠ 1130/97 Ποιν Χρον ΜΗ' 394, Ι. Μανωλεδάκη, Προσβολές κατά της πολιτειακής εξουσίας, έκδ. 1988, σελ.103 επ., Χ. Δέδε, Η απείθεια, έκδ. 1964, σελ. 25 επ., παρατηρήσεις Λ. Μαργαρίτη κάτω από την ΣυμβΠλημΝαυπλ 246/91, εις Υπερ. 1992.371, σημείωση Ι. Μανωλεδάκη κάτω από την αναφορά ΕισΠρΜεσ 779/92, εις Υπερ.1993.395, μελέτη Ι. Μανωλεδάκη, Η αξιόποινη απείθεια κατά το άρθρ. 169 ΠΚ, Τιμ. Τόμ. Βαβαρέτου, έκδ. 1990, σελ. 151).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, από την επισκόπηση του προανακριτικού υλικού (μηνυτήρια αναφορά, έγγραφα), σε συνδυασμό με την απολογία του κατηγορουμένου προέκυψαν τα παρακάτω περιστατικά: Περί ώραν 02.00 της 12.7.1998 στο 02,5 χλμ. της επαρχιακής οδού Αμφιλοχίας-Σαρδηνίων, η A.S.-A., Γερμανίδα υπήκοος, οδηγώντας το άνευ αριθμού κυκλοφορίας ΕΙΧ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του αποβιώσαντος συζύγου της, με κατεύθυνση από το χωριό Σαρδήνια προς Αμφιλοχία, από αδεξιότητα περί την οδήγηση αυτού (οχήματος) - δεν κατείχε άδεια ικανότητος οδηγήσεως - δεν μείωσε, ως ώφειλε, την υπερβολική διά την ως άνω οδό ταχύτητα του τελευταίου, παρά το γεγονός ότι εισήρχετο σε κλειστή αριστερή στροφή αφενός, και, επικρατούσε σκότος και η ορατότητα ήταν περιορισμένη αφετέρου, αλλά προχώρησε απερίσκεπτα, με αποτέλεσμα να εκτραπεί δεξιά και ακολούθως να ανατραπεί σε ικανή απόσταση εκτός οδοστρώματος, με επακόλουθο τον τραυματισμό τόσον της ιδίας όσον και του ανηλίκου τέκνου της. Διερχόμενος οδηγός ΙΧΕ αυτοκινήτου διαμετακόμισε τους τραυματίες στο Κέντρο Υγείας Αμφιλοχίας, όπου τους παρεσχέθησαν οι πρώτες βοήθειες και αργότερα, διά τον κίνδυνο επιπλοκών στην υγείας τους, μετεφέρθησαν στο Γ.Ν.Ν. Αγρινίου, αφού στην α' παθούσα οδηγό του ανωτέρω οχήματος ετέθη στο ένα χέρι φυσιολογικός ορρός (διάλυμα ρίγκερ). Κατά τη μεταφορά των τραυματιών στο ενλόγω νοσοκομείο, αφού ηλέγχθησαν ακτινολογικώς προσετέθη στην α' παθούσα και δεύτερος ορρός (βλ. απολογία κατηγορουμένου, συνημμένη), διότι κατά το στάδιο λήψεως των ακτινογραφιών απώλεσε τις αισθήσεις της και η αρτηριακή της πίεση ήταν χαμηλή (βλ. απολογία κατηγορουμένου, όπ. παρ.). Ακολούθως και ενώ η ώρα ήτο 05.30 πρωϊνή, αστυνομικοί της τροχαίας Αγρινίου, εκτελώντας παραγγελία του Δ/ντού του Α/Τ Αμφιλοχίας, μετέβησαν στον θάλαμο νοσηλείας της ανωτέρω παθούσας, αναζητώντας άμα τον εφημερεύοντα ιατρό (κατηγορούμενο) και του επέδωσαν την υπ' αριθμ. πρωτ. 2514/9/54α/12.7.98 παραγγελία, με την οποία του ζητούσαν να γίνει αιμοληψία σ' αυτήν (α' παθούσα), η οποία οδηγούσε το όχημα που ανετράπη εξ υπαιτιότητός της, προκειμένου να διαγνωσθεί δι' αποστολής αυτού (αίματος) στην αρμόδια χημική υπηρεσία εάν περιείχετο ποσότητα οινοπνεύματος. Ομως ο κατηγορούμενος αρνήθηκε να συμμορφωθεί με αυτήν (παραγγελία), με το αιτιολογικό ότι υπήρχε αδυναμία λήψεως αίματος, διότι "έχουν περάσει 5 ώρες από το τροχαίο και έχουν χορηγηθεί υγρά" (βλ. συνημμένη βεβαίωσή του με ημερομηνία 12.7.98). Εξεταζόμενος ανωμοτί αλλά και απολογούμενος ο εν λόγω εφημερεύων ιατρός ισχυρίσθηκε επιπροσθέτως ότι, επειδή η τραυματίας έφερε ορρούς στα χέρια (και στα δύο), όπου είναι η συνήθης θέσις αιμοληψίας, κάτι τέτοιο αντενδείκνυτο από ιατρικής απόψεως, ενώ σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα θα ήταν όλως διαβλητό.
Ανεξαρτήτως όμως του βάθους των ισχυρισμών του κατηγορουμένου, οι οποίοι κατά τη γνώμη μας ελέγχονται ανακριβείς, [b]αφού η αποστολή αυτού ήταν μια και μόνη, η λήψη αίματος, και τίποτε άλλο, διότι σε αντίθετη περίπτωση υποκαθιστούσε το έργο του χημικού-φαρμακοποιού, ο οποίος ήταν αρμόδιος για την ανίχνευση οινοπνεύματος σε αυτό (αίμα)[/b], θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στο εάν υπήρχε πράγματι ειδικά θεσπισμένη υποχρέωση συνδρομής αυτού (ιατρού) προς την αρμόδια αρχή, εν προκειμένω την αστυνομική, και μολαταύτα ο τελευταίος να αρνήθηκε να παράσχει την ειδική αυτή συνδρομή του, διότι, ως στη μείζονα σκέψη ειδικότερα μνημονεύεται, για τη στοιχειοθέτηση κατ' αντικείμενον της διατάξεως του άρθρ. 169 ΠΚ (απειθείας) δεν αρκεί να υπάρχει η μη συμμόρφωση του πολίτη σε πρόσκληση της αρχής, αλλά προσαπαιτείται και η ρητά προβλεπόμενη στο νόμο διάταξη που να τον υποχρεώνει (τον πολίτη) σε παροχή προς τον υπάλληλο συνδρομής, άλλως θα οδηγούμεθα στο άτοπο, να θεμελιώνεται απείθεια σε κάθε παράβαση νομικής διατάξεως, αρκεί να υπάρχει σχετική πρόσκληση για συμμόρφωση.
Στην προκείμενη περίπτωση, πράγματι δεν υφίσταται τέτοια διάταξη νόμου που να υποχρεώνει τον ιατρό να συμμορφωθεί με την παραγγελία της αστυνομικής αρχής για λήψη δειγμάτων αίματος τραυματίου, προκειμένου να διαγνωσθεί εργαστηριακώς εάν υπήρχε αλκοόλ σ' αυτό (αίμα) και επομένως η ως άνω διάταξη του άρθρ. 169 ΠΚ (απείθεια) δεν στοιχειοθετείται αντικειμενικώς πως. Αυτός ο λόγος δε που το Συμβούλιό σας, κατ' ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρ. 309 παρ. 1α', 310 παρ. 1 ΚΠΔ, δέον όπως αποφανθεί να μη γίνει κατ' αυτού (κατηγορουμένου ιατρού) κατηγορία, ενώ θέμα δικαστικών εξόδων δεν γεννάται, διότι η δίωξη κινήθηκε εξ επαγγέλματος.
________________________________________
Πρόεδρος: Ιωάννης Μπόρας
Εισηγητές: Εισαγγελέας: Κωνσταντίνος Σοφουλάκης.
Λήμματα: Απείθεια ,Εννοια και στοιχεία του εγκλήματος

[b]Ως εκ τούτου απο την νομολογία προκύπτει μετα βεβαιότητας Α) οτι ΔΕΝ στοιχειοθετείται απείθεια και β) οτι η ληψη αιματος ΔΕΝ πρόκειται για πραγματογνωμοσύνη.
Οπότε προφανώς κάθε περαιτέρω συζήτηση ''εκφεύγει'' της [u]αρμοδιότητας [/u]μας ΑΛΛΑ και των [u]δυνατοτήτων [/u]μας ...
[/b]

Μόνη λύση λοιπόν θα ήταν η τροποποιηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου που διέπει τις διατάξεις περι ανίχνευσης αλκοόλ στο αίμα καθως με το συγκεκριμένο δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε τον γιατρό να εκτέλεσει την παραγγελια...

[edit time=1370195333]Srek[/edit]

SREK Μελέτησα όσα έγραψες και το κείμενο που παρέθεσες και τελικώς πείστηκα. Δεν μας βοηθά λοιπόν η νομολογία , οπότε καλά θα κάνουμε να βρούμε εναλλακτικές. Ευχαριστώ για τον χρόνο σου.

Η μόνη εναλλακτική είναι να τα έχεις καλά με τους ιατρούς του νοσοκομείου...
(ή αν δεν χαμπαριάζουν, ένα συνεργείο ελέγχου τροχονομικών παραβάσεων έξω από την πύλη του νοσοκομείου... :-P )

Απαράδεκτη πρακτική που θυμίζει άλλες εποχές στους παλαιότερους.