ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ

<p>Παραθέτω επακριβώς τις τροποποιήσεις που επικαλείσαι του άρθρου 24 του ν 4055/12 γι; Το άρθρο 308 του π.κ.</p>
<p>β. Τα εδάφια δεύτερο και τρίτο της παραγράφου 1 του άρ</p>
<p>θρου 308 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίστανται ως εξής:</p>
<p>«Αν η κάκωση ή η βλάβη της υγείας που του προξένησε</p>
<p>είναι όλως ελαφρά τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6)</p>
<p>μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ.»</p>
<p>γ. Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου</p>
<p>314 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:</p>
<p>«Αν η σωματική βλάβη που προκλήθηκε είναι όλως</p>
<p>ελαφρά, επιβάλλεται κράτηση έως τρεις (3) μήνες ή με</p>
<p>πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ.»</p>
<p>&nbsp; Όσον αφορά τα ερωτήματά σου:</p>
<p>- (α) δεν υπάρχει μήνυση για κατ’ έγκληση διωκόμενα αδικήματα,</p>
<p>- (β) αν νομιμοποιείται ο αστυνομικός &nbsp;χωρίς ιατροδικαστική ή γνωμάτευση γιατρού ή χωρίς εμφανή σημάδια; Όπως λένε και οι εισαγγελείς εμείς κάνουμε την καταγραφή του γεγονότος και αυτοί κρίνουν και κατατάσσουν το αδίκημα ,μόνο που για την κρίση-κατηγοριοποίηση &nbsp;των σωματικών βλαβών (πλην των επικινδύνων) υπεισέρχεται και η ιατροδικαστική επιστήμη. Οπότε κάνεις χρήση του άρθρου 279 παρ.1 εδ. Β.</p>
<p>- (γ) Όσον αφορά τις επικίνδυνες και τις βαριές σωματικές βλάβες, οι οποίες διώκονται αυτεπαγγέλτως και μπορεί να υπάρξει μήνυση από τρίτο εκτός του παθόντα, τα άρθρα που τις ορίζουν είναι σαφέστατα και δεν επιδέχονται παρερμηνειών. &nbsp;&nbsp;</p>

Η τροποποίηση του 314 από κεκτημένη ταχύτητα(αντιγραφή, επικόλληση )αναρτήθηκε. ..

<div>Έχω την εξης περίπτωση :</div>
<div>ο Α μηνυει τον Β για το εξης : '' μηνυω τον Β και ζητω την τιμωρια του διοτι πριν δυο ωρες με χτυπησε και μου προκαλεσε σωματικες βλαβες στα μπουτια και συγκεκριμενα μελανιες''</div>
<div>ο Α κατα την υποβολη της μηνυσης φοραει κοντο σορτς και δεν φαινεται η παραμικρη κακωση</div>
<div>ο Α ζητα στην καταθεση του ιατροδικαστικη εξέταση</div>
<div>ο αστυνομικος ΔΕΝ τον παραπεμπει σε ιατρο και ΔΕΝ ενημερωνει εισαγγελεα&nbsp;</div>
<div>ο αστυνομικος υπαγαγει το εγκλημα σε κατηγορια πλημμεληματος και συλλαμβανει τον Β</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>Έπραξε σωστα ο αστυνομικος ?</div>
<div>Αν ΟΧΙ τι αδικημα διαπραττει ?</div>

<p>Πιο πάνω σου έγραψα ότι εμείς ως αστυνομικοί καταγράφουμε και άλλοι κρίνουν και χαρακτηρίζουν &nbsp;το αδίκημα, εν προκειμένω οι εισαγγελείς. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν ρωτάμε.</p>
<p>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Πρακτικά μιλώντας μια ερώτηση π.χ. που θα μπορούσε να κάνει ο συνάδερφος είναι η εξής :</p>
<p>- Σύμφωνα με τα ενόρκως κατατεθέντα από εσάς ο δράστης σας χτύπησε κατά αυτόν τον τρόπο……και συγκεκριμένα σε αυτό το σημείο του σώματός σας…., από την εδώ &nbsp;παρουσία σας και γιατί το μέλος το οποίο δεχτήκατε τα χτυπήματα είναι ακάλυπτο, εγώ δεν διαπιστώνω &nbsp;&nbsp;ίχνη χτυπημάτων ,ούτε εκδορές ,ούτε αμυχές ούτε μώλωπες ,μπορείτε να μας το εξηγήσετε αυτό;</p>
<p>&nbsp;Από κει και κάτω κάνεις τη σύλληψη αν επιμένει ο εγκαλών ,αλλά, ενημερώνεις τον συλληφθέντα αν αρνείται την πράξη, ότι μπορεί και αυτός να καταθέσει μήνυση σε βάρος του εγκαλούντα για ψευδής καταμήνυση...και αν επιθυμεί, ενημέρωσε τον εγκαλούντα για τη συνέχεια και δως του ένα πεντάλεπτο να σκεφτεί τις συνέπειες της πράξης του.</p>
<p>&nbsp; Όσον αφορά την υπαγωγή της πράξης στο βαθμό του πλημμελήματος και τη σύλληψη του δράστη ,σου έγραψα ότι τον χαρακτηρισμό των άδικων πράξεων τον κάνουν άλλοι και όχι εμείς, για αυτό ενεργείς βάσει &nbsp;του άρθρου 279 παρ.1 εδ. Β. του Κ.Π.Δ., πάντως η σύλληψη του δράστη επιτρέπεται και επί πταισμάτων, όταν συντρέχουν οι λόγοι που αναφέρονται στο αρ.409 &nbsp;του Κ.Π.Δ.. Απλώς η συνέχεια μετά τη σύλληψη είναι διαφορετική στα πταίσματα (410 Κ.Π.Δ.)από ότι στα πλημμελήματα(417 Κ.Π.Δ.).</p>
<p>&nbsp;Τώρα αν εννοείς τη συνέχεια που ακολουθήθηκε, ως παράβαση από μεριάς του συναδέρφου, αυτό που θα γίνει στην πράξη είναι στη χειρότερη περίπτωση να χαρακτηρίσει ο εισαγγελέας την πράξη ως πταισματική (δύσκολα, γιατί από τη στιγμή που υπάρχει &nbsp;ιατροδικαστική παραγγελία θα περιμένει τα αποτελέσματα αυτής και τον χαρακτηρισμό των βλαβών από τον ιατροδικαστή) &nbsp;&nbsp;και να την παραπέμψει αναλόγως. &nbsp;&nbsp;</p>

<p>Με όλο το σεβασμο, κατα πρωτον δεν απαντας στα ερωτηματα μου κατα δευτερον αυτα που γραφεις ειναι επικινδυνα για τους συναδελφους που διαβαζουν</p>

<p>&nbsp; Σεβόμενος το φόβο σου, σου γράφω ότι έχω απαντήσει στο ερώτημά σου. Όσον αφορά την επικινδυνότητα των γραφόμενων από εμένα, παρακαλώ όπως μου την καταδείξεις. Όσο ζει κανείς μαθαίνει. Με όλο το σεβασμό όπως γράφεις κι εσύ, γιατί πιθανολογώ το που έγκειται η επικινδυνότητα για σένα( ενημέρωση του συλληφθέντα για τα δικαιώματά του) το 99^Α του Κ.Π.Δ. βοηθάει και μιλάμε πάντα για περιστατικό που ο εγκαλών καταφανώς δε λέει αλήθεια ή όλη την αλήθεια, σύμφωνα πάντα με το παράδειγμα που παραθέτεις…θα μπορούσα να γράψω περισσότερα αλλά, σέβομαι το φόβο σου και σε καμία περίπτωση δε θέλω να εκθέσω συναδέρφους σε κίνδυνο. &nbsp; &nbsp;&nbsp;</p>

<div>Α. Σε ότι αφορα την ''επικινδυνοτητα'' των οσων γραφεις, αναφερομαι συγκεκριμμενα στο οτι ''οι ατυνομικοι απλα καταγραφουν''</div>
<div>1. Τα καθηκοντα των ανακριτικων υπαλληλων αναφερονται λεπτομερως στον ΚΠΔ και ειναι σαφεστατα. Ειτε διενεργουν προανακριση (με παραγγελια ή αυτεπαγγελτη αστυνομικη) συμφωνα με το αρθρο 243 , ειτε απλα αναφερουν εγγραφως την αξιοποινη πραξη συμφωνα με το αρθρο 37.</div>
<div>2. Και οι δυο περιπτωσεις αναφερονται σε ''αξιοποινες πραξεις'' οπως εξειδικευονται στα αρθρα 14 εως 18 του ΠΚ (εξαιρουνται απο την αυτεπαγγελτη προανακριση τα πταισματα και τα ''συνοπτικα πλημμεληματα'')</div>
<div>3. Θεωρω περιττο να παραθεσω τα ατελειωτα κειμενα των αρθρων, καθως είναι γνωστο οτι περαν απο απλη ''καταγραφη'' κανουν μεταξυ αλλων τα εξης :</div>
<div>'' συγκεντρώνουν πληροφορίες για το έγκλημα και τους υπαιτίους του, εξετάζουν μάρτυρες και κατηγορουμένους, να μεταβαίνουν επί τόπου για ενέργεια αυτοψίας, αφού πάρουν μαζί τους, αν υπάρχει ανάγκη, ιατροδικαστές ή άλλους πραγματογνώμονες, να διεξάγουν έρευνες, να καταλαμβάνουν πειστήρια και γενικά να ενεργούν οτιδήποτε είναι αναγκαίο για τη συλλογή και τη διατήρηση των αποδείξεων, καθώς και για την εξασφάλιση των ιχνών του εγκλήματος''.</div>
<div>'' συλλογή των αναγκαίων αποδεικτικών στοιχείων για να βεβαιωθεί η τέλεση εγκλήματος και να αποφασιστεί αν πρέπει να εισαχθεί κάποιος σε δίκη γι' αυτό.''</div>
<div>''γίνεται καθετί που μπορεί να βοηθήσει την εξακρίβωση της αλήθειας, εξετάζεται και βεβαιώνεται αυτεπαγγέλτως όχι μόνον η ενοχή, αλλά και η αθωότητα του κατηγορουμένου, καθώς και κάθε στοιχείο που αφορά την προσωπικότητά του και επηρεάζει την επιμέτρηση της ποινής. ''</div>
<div>4.Με το να καλεις καποιον να απολογηθει σημαινει οτι κατηγορειται για αξιοποινη πραξη, το οποιο σημαινει οτι εχεις στοιχειοθετησει την συγκεκριμμενη πραξη το οποιο απαιτει υπαγωγη πραγματικων περιστατικων στη συγκεκριμενη ποινικη διαταξη για την οποια τον κατηγορεις.</div>
<div>5. Συλληψη συμφωνα με το συνταγμα επιτρεπεται ΜΟΝΟ με ενταλμα, με εξαιρεση τα αυτοφωρα εγκληματα. Αυτο προυποθετει υπαγωγη περιστατικων σε κανονες δικαιου για να διαπιστωθει οτι :</div>
<div>α. προκειται οντως για εγκλημα (και οχι για διοικητικη παραβαση π.χ.) και</div>
<div>β. είναι αυτόφωρο</div>
<div>Παιρνοντας ως παραδειγμα την συγκεκριμμενη περιπτωση την οποια αναφερω στο πρωτο ποστ μου στην οποια παιζουμε με τα ορια πταισματος και πλημμεληματος, η διενεργεια &nbsp;προανακρισης προυποθετει :</div>
<div>α. υπαγωγη πραγματικων περιστατικων σε συγκεκριμμενη διαταξη και βεβαιωση με δικονομικα επιτρεπτο τροπο οτι προκειται για τουλαχιστον πλημμελημα, και&nbsp;</div>
<div>β. διαπιστωση οτι προκειται για αυτοφωρη αξιοποινη πραξη ή οτι υφισταται κινδυνος εκ της αναβολης&nbsp;</div>
<div>διαφορετικα ΔΕΝ ενεργοποιειται η αρμοδιοτητα για προανακριση, και ο αστυνομικος πρεπει να πεςριοριστει στην λήψη μήνυσης και της υποβολη της στον εισαγγελεα.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>Στο ίδιο παραδειγμα η συλληψη προυποθετει :</div>
<div>α. διαπιστωση οτι προκειται πραγματι για εγκλημα</div>
<div>β. διαπιστωση οτι ειναι αυτοφωρο</div>
<div>γ. διαπιστωση αν προκειται για πταισμα η για πλημμελημα η για κακουργημα για να προκυψει πια διαδικασια θα ακολουθηθει&nbsp;</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>6. ''την ιδιότητα του κατηγορουμένου την αποκτά εκείνος εναντίον του οποίου ο εισαγγελέας άσκησε ρητά την ποινική δίωξη και εκείνος στον οποίο σε οποιοδήποτε στάδιο της ανάκρισης αποδίδεται η αξιόποινη πράξη''</div>
<div>Αρα στην προανακριση θα πρεπει να αποδιδεται συγκεκριμμενη πραξη/παραλειψη την οποια το δικαιο θεωρει ''αξιοποινη'', γεγονος το οποιο προυποθετει υπαγωγη περιστατικων σε κανονα δικαιου και κριση οτι πραγματι προκειται για αξιοποινη πραξη</div>
<div>Σε διαφορετικη περιπτωση αν περιοριζομασταν σε απλη ''καταγραφη'' θα οδηγουμασταν στο αποτελεσμα να σχηματιζουμε δικογραφιες και να συλλαμβανουμε για ..... διοικητικες παραβασεις και αστικα αδικηματα τις οποιες ο πολιτης ηρθε να ....''μηνυσει/εγκαλεσει''&nbsp;</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>7. Αμφιβαλλω αν εισαγγελεας εχει εκδοσει εγκυκλιο/γνωμοδοτηση/οδηγια &nbsp;οτι οι αστυνομικι καταγραφουν και οι εισαγγελεις κανουν τον χαρακτηρισμο. Το οτι οι εισαγγελεις προσθετουν η τροποποιουν κατηγορητηρια δεν αναιρει την υποχρεωση των αστυνομικων για τα παραπανω.</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>Β. &nbsp;Σε ότι αφορα την απαντηση στο ερωτημα μου. Το ερωτημα ηταν</div>
<div>'' Έπραξε σωστα ο αστυνομικος ? Αν ΟΧΙ τι αδικημα διαπραττει ? ''</div>
<div>&nbsp;</div>

<p>&nbsp; &nbsp;Χρησιμοποιώντας τη λέξη καταγραφή εννοώ, αποτυπώνω γραπτώς-συντάσσω έγγραφο.</p>
<p>&nbsp;&nbsp; Εμείς ως γενικοί ανακριτική υπάλληλη που εκπληρώνουμε καθήκοντα στην ποινική διαδικασία έχουμε την υποχρέωση να συντάσσουμε εκθέσεις για κάθε μας πράξη ή για πράξεις που έκανε άλλος υπάλληλος με τον οποίο συμπράττουμε ή δηλώσεις που έγιναν από τρίτους και απευθύνονται σε εμάς.</p>
<p>&nbsp;&nbsp; Άρα, ‘όλα αυτά που γράφεις εμπεριέχονται στη λέξη καταγραφή και θεωρούνται αυτονόητα για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, αφού για να αποκτήσουν οντότητα οι πράξεις που αναφέρεις πρέπει να αποτυπωθούν εγγράφως, με απλά λόγια να καταγραφούν.</p>
<p>&nbsp; Άρα όταν γράφω ότι εμείς καταγράφουμε, τι είναι αυτό το οποίο δεν καταλαβαίνεις;</p>
<p>&nbsp; Όταν τώρα γράφω ότι ο εισαγγελέας χαρακτηρίζει ( κρίνει, κατατάσσει) την αξιόποινη πράξη εννοώ ότι, σύμφωνα με τη νομολογία αυτός &nbsp;κατά τη δίωξη του εγκλήματος (να μην συγχέεται με την άσκηση ποινικής δίωξης ) έχει το προβάδισμα έναντι κάθε άλλης αρχής.</p>
<p>&nbsp; Ελπίζω, σχολιάζοντας και εξηγώντας τα αυτονόητα, να μείωσα τις ανησυχίες σου για την πρόκληση κινδύνου σε συναδέρφους με τα γραφόμενά μου. &nbsp;&nbsp;</p>

<p>Οχι δεν μειωσες καμια ανησυχια μου και για να μην ξαναγραφουμε κατεβατα απο νομους θα τα γραψω απλα :</p>
<div>&nbsp;Α μηνυει τον Β με την εξης ακριβως διατυπωση (πραγματικο περιστατικο) :</div>
<div>'' μηνυω τον Β και ζητω την τιμωρια του διοτι πριν δυο ωρες με χτυπησε και μου προκαλεσε σωματικες βλαβες στα μπουτια και συγκεκριμενα μελανιες και ζητω την εξεταση μου απο ιατροδικαστη''</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>δεν αναφερει πουθενα στην μηνυση του οποιοδηποτε χαρακτηρισμο των σωματικων βλαβων ως ''απλες'' (ωστε να εμπιπτει στα πλημμελληματα) ή ως ''όλως ελαφρές'' (ωστε να εμπίπτει στα πταίσματα)</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>ο αστυνομικος ΔΕΝ τον παραπεμπει σε ιατροδικαστη ωστε να προκύψει αν υπαρχουν οντως σωματικές βλάβες και αν αυτές είναι ''απλες'' (ωστε να εμπιπτει στα πλημμελληματα) ή ως ''όλως ελαφρές'' (ωστε να εμπίπτει στα πταίσματα)</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>επίσης ο Α κατα την υποβολη της μηνυσης φοραει κοντο σορτς και δεν φαινεται η παραμικρη κακωση</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>ο αστυνομικος ΔΕΝ τον παραπεμπει σε ιατρο και ΔΕΝ ενημερωνει εισαγγελεα&nbsp;</div>
<div>ο αστυνομικος υπαγαγει το εγκλημα σε κατηγορια πλημμεληματος και συλλαμβανει τον Β</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>αρα δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ απολυτως απόδειξη ή έστω απλή ένδειξη (ούτε από τον παθόντα) αν πρόκειται :</div>
<div>- για πταίσμα (άρα ΔΕΝ συλλαμβάνεται ο δράστης για αποστολή στον εισαγγελέα αλλά υπάγεται στην αρμοδιότητα του δημόσιου κατηγόρου) ή</div>
<div>- για πλημμέλημα (συλλαμβάνεται ο δράστης για αποστολή στον εισαγγελέα)</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>Χωρίς ενημέρωση εισαγγελέα λοιπόν, πώς νομιμοποιείται ο αστυνομικός να συλλάβει τον δράστη για πλημμέλημα?&nbsp;<br>
<br>
Διευκρινιζω οτι ΔΕΝ αναφερομαι σε περιπτωση που ενημερωθηκε ο εισαγγελεας και εδωσε εντολη-οδηγια για υπαγωγη του περιστατικου σε πλημμελημα και συλληψη του Β, αλλα σε περίπτωση που δεν ενημερώθηκε ΚΑΝ ο εισαγγελεας και ο αστυνομικός ΑΥΤΟΒΟΥΛΑ θεώρησε την πράξη ως πλημμέλημα</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>Γιατι να μην την θεωρησει όλως ελαφρά και να στείλει την έγκληση στον δημόσιο κατήγορο ?&nbsp;</div>
<div>&nbsp;</div>
<div>=========================================</div>
<div>&nbsp;</div>
<div><span style="line-height: 1.5;">Επίσης θα θέσω και δυο υποθετικα παράδειγματα-ερώτηματα</span></div>
<p>Α. &nbsp;προσέρχεται ο Α στο Τμήμα και υποβάλλει έγκληση στην οποία αναφέρει :</p>
<p>''εγκαλώ και αιτούμαι την νομιμη τιμωρία του Β δίοτι την τάδε ώρα της σήμερον μου ακρωτηρίασε το δεξί αυτί''</p>
<p>ο Α δεν φερει ακρωτηριασμένο κανενα αυτί</p>
<p>ο Β συλλαμβανεται ?</p>
<p>&nbsp;</p>
<p>προσέρχεται ο Α στο Τμήμα και υποβάλλει έγκληση στην οποία αναφέρει :</p>
<p>''μηνυω τον Β δίοτι την τάδε ώρα της σήμερον σκότωσε τον Γ ''</p>
<p>ο Γ εμφανίζεται στο τμημα και δηλώνει οτι όχι μονο δεν του προκάλεσε οποιαδήποτε σωματική βλάβη ο Γ αλλά ουδέποτε ειχε οποιαδηποτε σχέση μαζί του και δεν τον γνωριζει</p>
<p>ο Β συλλαμβανεται ?&nbsp;</p>

<p>Η δική μου άποψη πάνω στο θέμα (και αυτό που στην πράξη θα εφάρμοζα εν τέλει):</p>
<p>Το μόνο σίγουρο εξαρχής είναι οτι ο αστυνομικός δεν είναι δικαστής, ούτε η δικογραφία που σχηματίζεται δικαστήριο.</p>
<p>Ο Αστυνομικός προφανώς και θα συλλέξει σε κάθε περίπτωση όλα τα στοιχεία που δείχνουν προς την ενοχή ή την αθωώτητα του φερόμενου ως δράστη και φυσικά θα καταγράψει όσα μπορεί και διαπιστώνει.</p>
<p>Αν κατά την προανάκριση ας πούμε προκύψει καταφνώς αθωωτική απόδειξη για τον φερόμενο ως δράστη θα διακόψουμε εκεί την προανάκριση και θα πετάξουμε τη δικογραφία στα σκουπίδια? Όχι.</p>
<p>Εδώ έχουμε περιπτώσεις διάφορες απο αυτές που αναφέρονται πιο πάνω όπου εμείς καταλαμβάνουμε να συμβαίνουν όπως για παράδειγμα το πλανόδιο εμπόριο , κατά τον έλεγχο του οποίου διαπιστώνουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που αφενός το καθιστούν δραστηριότητα, αφετέρου παράνομη και εν συνεχεία προβαίνουμε σε σύλληψη ή όχι. Εφόσον συλλάβουμε και κατά την απολογία του ισχυριστεί ο δράστης οτι είχε την άδεια εν τέλει στα χέρια του αλλά εξατμίστηκε κατά τον έλεγχο θα διακόψουμε τη διαδικασία? Ή αν αναφέρει κατά την απολογία του οτι έχει άδεια και μας τη φέρει εν τέλει, θα διακόψουμε? όχι, δεν είναι στη δικαιοδοσία μας κάτι τέτοιο.</p>
<p>Anyway πολλά γράφω:</p>
<p>Είμαι αξιωματικός Υπηρεσίας και παίρνω τη συγκεκριμένη καταγγελία η οποία με τις δικές μου αισθήσεις (όραση) είναι καταφανώς ψευδής. Αφού πάρω την κατάθεση θα δώσω έγγραφο για να εξεταστεί απο το νοσοκομείο (κάτι που μπορεί να κάνει και μόνος του ο παθών φυσικά, χωρίς παραπεμπτικό, στο πλαίσιο της συλλογής αποδεικτικών στοιχείων απο πλευράς του), μιας και η απουσία μώλωπα δε σημαίνει και πολλά, καθώς άλλη η ταχύτητα ίασης στο σώμα μου άλλη στο δικό σου. Πρέπει να εξεταστεί απο ιατροδικαστή. Δεν είμαι σίγουρος όμως για το κατά πόσο υφίσταται ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ παραπομπής σε ιατροδικαστή. Απο εκεί και πέρα σαφώς και δεν θα περιμένω να μου απαντήσει το νοσοκομείο για τα ευρήματά του, μιας και μια τέτοια απάντηση θα μπορούσε να καθυστερήσει ακόμα και 3-4-5 μέρες (στην καλύτερη), οπότε εν συνεχεία ενημερώνω εισαγγελέα ως προς τα στοιχεία , τις ενδείξεις κλπ που έχω μέχρι στιγμής ώστε να μου δώσει κατευθύνσεις. Σε κάθε περίπτωση φερόμενος ως δράστης είναι συγκεκριμένο πρόσωπο και κατά την άποψή μου πρέπει να συλληφθεί. Ο μώλωπας που δεν φαίνεται μπορεί να οδηγεί εμένα στο συμπέρασμα οτι προφανώς εδώ έχουμε ψευδή καταγγελία αλλά δεν είμαι ιατροδικαστής και δε γνωρίζω τι παίζει κάτω απο το δέρμα. όσες πιθανότητες υπάρχουν να μην συνέβη ποτέ το έγκλημα στην περίπτωση αυτή υπάρχουν και στην περίπτωση της εξύβρισης και ακόμα περισσότερο της έργω εξύβρισης. Ο ένας καταγγέλει ο άλλος αρνείται. Και το ποιός λέει την αλήθεια και ποιός ψέματα προφανώς και θα το αποφασίσει το δικαστήριο και όχι ο αξιωματικός υπηρεσίας. Θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο το να αποφασίζει ο αξιωματικός υπηρεσίας αν μεταξύ δράστη και παθόντα υφίσταται πραγματικά έγκλημα. Τώρα ως προς τον χαρακτηρισμό του εγκλήματος είναι μεγάλο θέμα. Αν κάτι με φοβίζει γενικά είναι το να συλλάβω άνθρωπο που δεν έπρεπε να συλληφθεί (π.χ. δεν υπήρχε πράξη που να τιμωρείται απο το νόμο). Αν το έγκλημα είναι πταίσμα και όχι πλημμέλημα εν τέλει, η πρακτική έχει δείξει (καθώς έχει συμβεί άπειρες φορές) οτι διαβιβάζεται η ενέργεια αρμοδίως όταν προκύψουν τα στοιχεία που την καθιστούν πταίσμα.Είναι πάντως ομολογουμένως δύσκολη η περίπτωση Σπύρο. ΠΡΑΚΤΙΚΑ έχει συγκεκριμένη αντιμετώπιση αν δεν το ψάξεις ιδιαιτέρως και παίξεις με βάση τις γενικές "αρχές". Αν όμως εμβαθύνεις η αλήθεια είναι πως με μπερδεύει κι εμένα. Εγώ θα βασιζόμουν στις οδηγίες του εισαγγελέα, ξεκάθαρα. Είναι θέμα τα όρια ανάμεσα στις διακρίσεις των σωματικών. Ελπίζω να προκύψει ασφαλής απάντηση που να δένει πρακτική και θεωρία χωρίς προβλήματα. Πρακτικά πάντως κάτι τέτοιο απο Α.Τ. θα έφευγε ως γενικά σωματικές βλάβες (με αποστολή του εγγράφου του νοσοκομείου εν συνεχεία όταν θα το παίρναμε) και προφανώς θα γύριζε ως προκαταρκτική για να συμπληρωθεί κλπ κλπ Τι γίνεται όμως στην περίπτωση σύλληψης χωρίς καμία ένδειξη ή απόδειξη οτι τελέστηκε το έγκλημα? Εδώ δεν έχουμε εξύβριση απλή όπου στηριζόμαστε απλά στα λεγόμενα του παθόντα. Εδώ ο παθόντας ισχυρίζεται οτι έχασε π.χ. ενα πόδι και ο ανακριτικός υπάλληλος διαπιστώνει με τις αισθήσεις του οτι οι ισχυρισμοί του παθόντα είναι καταφανώς ψευδείς. Όπως το σκέφτομαι τώρα πρόχειρα.... τηλέφωνο Εισαγγελέα και κουβεντούλα πάνω στο θέμα. Αυτό βεβαια μπορώ να το κάνω εγώ εδώ, επαρχία, δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο στην Αθήνα ας πούμε....</p>

<p style="text-align: justify;"><span style="font-size:11px;"><span style="font-family: tahoma,geneva,sans-serif;">Διάβασα κάμποσα , απο Δερμενούδη, άλλες αναλύσεις κλπ του 308.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size:11px;"><span style="font-family: tahoma,geneva,sans-serif;">Επίσης συζήτησα το θέμα με φίλους δικηγόρους και αξιωματικούς.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size:11px;"><span style="font-family: tahoma,geneva,sans-serif;">Στην περίπτωση που αναφέρεται έχουμε σωματικές βλάβες κάποιας κατηγορίας, που δεν είναι πρόδηλη. Δε συζητάμε, αν διαβάσετε την ανάλυση του Δερμενούδη πάνω στο θέμα θα καταλήξετε οτι σωματική βλάβη δεν είναι ΜΟΝΟ η προφανής-οφθαλμοφανής. </span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size:11px;"><span style="font-family: tahoma,geneva,sans-serif;">Μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο εν προκειμένω και φυσικά καθοριστικό για την άσκηση ποινικής δίωξης είναι η ιατροδικαστική έκθεση, η οποία φυσικά δεν θα κατηγοριοποιήσει τις βλάβες (σε απλές ή όλως ελαφρές) αλλά θα τις διαπιστώσει και θα τις "βεβαιώσει" (ΑΝ τις διαπιστώσει).</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size:11px;"><span style="font-family: tahoma,geneva,sans-serif;">Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, πρώτη ενέργεια μετά τη λήψη της κατάθεσης είναι η παραπομπή σε ιατροδικαστή για σχετική εξέταση.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size:11px;"><span style="font-family: tahoma,geneva,sans-serif;">Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου έχουμε την αναφορά απο το θύμα σωματικής βλάβης <strong>που δεν φαίνεται </strong>και που κατά την εκτίμηση-κοινή λογική <strong>θα έπρεπε να υπάρχουν εμφανείς ενδείξεις</strong>, έπεσε και η άποψη οτι ο ανακριτικός υπάλληλος <strong>δύναται να προβεί σε αυτοψία </strong>και δεν διαφωνώ. Είναι ισχυρό στοιχείο το οποίο διαπιστώνεται με τις αισθήσεις, χωρίς την ανάγκη περαιτέρω ειδικών επιστημονικών γνώσεων και καταγράφεται σε έκθεση αυτοψίας ως διαπίστωση, μιας και μπορεί να αποτελέσει εν συνεχεία ισχυρό στοιχείο προς αθώωση του φερόμενου ως δράστη (δε συλλέγουμε - καταγράφουμε μόνο στοιχεία ενοχής αλλά και αθωώτητας). Αποτελεί δηλαδή αποδεικτικό στοιχείο που πρέπει να καταγραφεί και αυτό πραγματοποιείται με τη σύνταξη έκθεσης αυτοψίας, όπου περιγράφεται σαφώς η κατάσταση του θύματος. Θα μου πεις καθε φορα αυτο θα κάνουμε? Όχι. Στην περίπτωση που αναφέρεται στο παρόν θέμα προκύπτει πραγματικό "πρόβλημα" αμφιβολίας ακόμα και εκ μέρους του ανακριτικού υπαλλήλου. θα μπορούσα να κάνω μήνυση οτι μου έριξε δυο "μπουκέτα" ο διοικητής μου, ο ανακριτικός υπάλληλος να τη δεχτεί και να την υποβάλει αρμοδίως χωρίς καμία περαιτέρω διαπίστωση καταγεγραμμένη και εν συνεχεία εγώ να συμφωνήσα με φίλο να μου τραβήξει πραγματικά δύο μπουκέτα για να εξεταστώ απο γιατρό και να το χρησιμοποιήσω ως αποδεικτικό στοιχείο ενοχής του φερόμενου ως δράστη. Εδώ θα πει κάποιος οτι αυτό μπορώ να το κάνω και πριν πάω στην αστυνομία και κάνω μήνυση. Εκεί ο ανακριτικός υπάλληλος αντιλαμβάνεται άμεσα τις βλάβες που έχω στο πρόσωπο μου , τις βλέπει. Οπότε τα περαιτέρω αποδεικτικά στοιχεία ως προς το ΠΟΙΟΣ μου τα έκανε είναι ένα άλλο κεφάλαιο. Εδώ έχουμε περίπτωση όπου η πράξη <strong>ΦΑΙΝΕΤΑΙ να μην έχει γίνει</strong>. Σαφώς και θα παρουμε τη μήνυση, θα πρέπει όμως εφόσον βλέπουμε αντιφάσεις άμεσα αντιλήψιμες με την κοινή λογική, χωρίς την προϋπόθεση ειδικών γνώσεων , να τις καταγράψουμε. και αυτό γίνεται μόνο με την έκθεση αυτοψίας (Αρθρο 180 ΚΠΔ - 1. Αυτοψία μπορεί να γίνει σε όλα τα στάδια της διαδικασίας σε τόπους, πράγματα <strong>ή ανθρώπους για να βεβαιωθούν <u>η τέλεση</u> και οι περιστάσεις του εγκλήματος</strong>.). Εν συνεχεία πρέπει να παραπέμψουμε σε ιατροδικαστή. Έτσι εξασφαλίζουμε πιθανή οφθαλμοφανή αλλαγή στην κατάσταση του φερόμενου ως θύματος. Νομίζω πως ως προς τη διάκριση είναι εξαρχής δύσκολο και ίσως εκτός αρμοδιότητας και ικανότητας του ανακριτικού υπαλλήλου, μιας και ως σωματική βλάβη δε νοείται ΜΟΝΟ η οφθαλμοφανής βλάβη με την έννοια του μώλωπα , του σχισίματος του δέρματος κλπ αλλά και διάφορες άλλες καταστάσεις του σώματος που διαπιστώνονται μόνο κατόπιν εξέτασης απο ειδικό. Θεωρώ πως αυτή θα γίνει απο τον Εισαγγελέα με βάση τα στοιχεία που συλλέχθηκαν κατά την προανάκριση ή/και με όσα προέκυψαν κατά την προκαταρκτική.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size:11px;"><span style="font-family: tahoma,geneva,sans-serif;">Ως προς το θέμα τυχόν παράβασης κανονα δικαίου απο πλευράς ανακριτικού υπαλλήλου, δε βλέπω κάτι εφόσον δεν αναφέρονται στην περίπτωση για την οποία μιλάμε οποιαδήποτε στοιχεία δόλου. Ο παθών μπορούσε να μεταβεί με δική του πρωτοβουλία σε νοσοκομείο για εξέταση δεν του στερήθηκε το δικαίωμα. Σαν πράξη που λείπει απο τυχόν σηματισθείσα δικογραφία θα αποτελέσει λόγο διενέργειας προκαταρκτικής για συμπλήρωση της δικογραφίας με έγγραφα (απο το νοσοκομείο που εξετάσθηκε κλπ) ή/και καταθέσεις.</span></span></p>
<p style="text-align: justify;"><span style="font-size:11px;"><span style="font-family: tahoma,geneva,sans-serif;">Μια άποψη.</span></span></p>