Υπεξαίρεση Οχήματος

Θεωρώ ότι στοιχειοθετείται επαρκώς το αδίκημα του άρθρου 375 Π.Κ. "υπεξαίρεση" καθώς από την περίπτωση που ανέφερες προκύπτει ξεκάθαρα δόλος ιδιοποίησης. Επίσης αναφέρεται ξεκάθαρα στο άρθρο ότι "όποιος ιδιοποιείται παρανόμως ξένο (ολικά ή [b]εν μέρει[/b]) κινητό πράγμα..." άρα δεν είναι ανάγκη να είναι εξ' ολοκλήρου ξένο το πράγμα, όπως ακριβώς στην περίπτωσή σου που υπάρχει συνιδιοκτησία. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ληφθεί ένορκη του παθόντα συνιδιοκτήτη και αφού από εκεί στοιχειοθετηθεί το αδίκημα να κάνουμε τις προβλεπόμενες υπηρεσιακές ενέργειες, όπως σηματική αναφορά στον τερματικό σταθμό. Γνώμη μου συνάδελφε.

Η ένσταση μου για το κατά πόσο στοιχειοθετείται το αδίκημα της υπεξαίρεσης έγκειται στο γεγονός ότι κατά τη γνώμη σου δεν αρκεί μόνο ο μηνυόμενος (Β) να παρακρατήσει το αντικείμενο, αλλά πρέπει να έχει και σκοπό ιδιοποίησής του. Αν οι αντίδικοι είχαν συντάξει συμβόλαιο που θα καθόριζε τους όρους χρήσης του οχήματος, η υπόθεση θα ήταν ξεκάθαρη. Από τη στιγμή όμως που υπάρχει μόνο προφορική συμφωνία είναι ο λόγος του ενός απέναντι στον άλλο. Θα μπορούσε κάλλιστα ο (Β) να ισχυριστεί ότι η συμφωνία τους ήταν να εκμεταλλεύονται το όχημα ο καθένας εναλλάξ ανά έξι μήνες , μιας και δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο σχετικά με τους όρους χρήσης του αυτοκινήτου, το οποίο κατέχουν από κοινού. Αν όμως ο (Α) του αποστείλει ένα εξώδικο παραθέτοντας επακριβώς τα γεγονότα και τις κυρώσεις που επέχουν οι πράξεις του, δεν μπορεί ο τελευταίος να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε. Αν ακολουθήσουν και ασφαλιστικά μέτρα στα οποία θα παρατίθενται οι αξιώσεις του (Α) και το δικαστήριο τα κρίνει ορθά και διατάξει την άμεση απόδοση του οχήματος, τότε με τυχόν μη συμμόρφωση του (Α) θα δίνει το δικαίωμα στον (Β) να υποβάλει σχετική μήνυση για υπεξαίρεση, η οποία θα είναι καθόλα εμπεριστατωμένη . Για μένα το μεγάλο πρόβλημα έγκειται στις υπηρεσιακές ενέργειες, διότι για τη μήνυση και για το αν θα ασκηθεί ποινική δίωξη και για ποιο αδίκημα, αρμόδιος στην τελική είναι ο εισαγγελέας και όχι εμείς. Εμείς συντάσσουμε τη μήνυση καθ’ υπόδειξη του μηνυτή και την αποστέλλουμε το ταχύτερο δυνατό σε αυτόν. Αν όμως η υπόθεση δεν είναι ξεκάθαρη για το κατά πόσο στοιχειοθετείται το αδίκημα της υπεξαίρεσης ή τα στοιχεία που μας παραθέτει ο μηνυτής είναι ελλειπή, μπορούσε να στηριχτούμε στα αναγραφόμενα της μηνυτήριας αναφοράς, θεωρώντας αυτά σαν θέσφατα και μέσω της σηματικής αναφοράς να δεσμεύσουμε το όχημα ως κλεμμένο; Τι γίνεται στην περίπτωση π.χ. που το όχημα το σταματήσουν στο τελωνείο για έλεγχο και το κατασχέσουν ως κλεμμένο; Μπορεί ο μηνυόμενος να στραφεί εναντίον μας για τυχόν διαφυγόντα κέρδη, διότι "ελαφρά τη καρδία" και δίχως επαρκή στοιχεία το χαρακτηρίσαμε ως κλεμμένο;

Αποστολή της ΕΛ.ΑΣ είναι η πρόληψη και καταστολή της Εγκληματικότητας . Επίσης όμως σκοπός της είναι ΚΑΙ η εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της[u] απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών[/u] (Ν2800/2000) .

Πολλές φορές λοιπόν καλό θα είναι να βλέπουμε αναλογικά και το συμφέρον του πολίτη προτείνοντας εναλλακτηκες λύσεις , φυσικά μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων μας.
Ετσι και στην περίπτωση αυτή (η οποία είναι από αυτές που λέμε …μην σου τύχει) πρεπει να δούμε και το συμφέρον του πολίτη ώστε πριν ξεκινήσουμε να σχηματιζουμε την ποινική δικογραφία να των ενημερώσουμε για τις αστικές αξιώσεις που μπορεί να ασκήσει ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων.

Ως γνωστών η ποινική δίκη και η επιμέτρηση της ποινής στο πρόσωπο του δράστη (79ΠΚ) ουδόλως αναφέρεται στην ηθική ικανοποίηση του παθόντα ως και στην αποζημίωση αυτού .
Η ικανοποίηση των αξιώσεων γίνεται κατά τις διαταξεις του ΑΚ σύμφωνα με τον οποίο οποίος ζημιώσει υπαίτια άλλον οφείλει να αποκαταστήσει την ζημία και να μην την ξαναεπαναλάβει (914ΑΚ).

Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 375 ΠΚ όποιος ιδιοποιείται παρανόμως ξένο (ολικά ή εν μέρει) κινητό πράγμα που περιήλθε στην κατοχή του με οποιονδήποτε τρόπο τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και, αν το αντικείμενο της υπεξαίρεσης είναι ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος της υπεξαιρέσεως απαιτούνται: α) ξένο εν όλω ή εν μέρει κινητό πράγμα και ως τέτοιο θεωρείται το πράγμα που βρίσκεται σε ξένη αναφορικά με τον δράστη κυριότητα, όπως αυτή νοείται στο αστικό δίκαιο β) το ξένο πράγμα να περιήλθε στον δράστη με οποιονδήποτε τρόπο και να ήταν κατά τον χρόνο της πράξεως στην κατοχή του και γ) ο δράστης να ιδιοποιήθηκε αυτό παράνομα, δηλαδή να το ενσωμάτωσε στην περιουσία του χωρίς τη συναίνεση του ιδιοκτήτη, ή χωρίς άλλο δικαίωμα που του παρέχει ο νόμος.

Ετσι λοιπόν και αυτός που ιδιοποιείται παράνομα το ιδανικό μερίδιο που ανήκει στον συνιδιοκτήτη του επίδικου ΤΑΞΙ διαπράττει υπεξαίρεση (375ΠΚ), εφόσον το όχημα κατά την στιγμή της ιδιοποίησης βρισκόταν νόμιμα στην κατοχή του ειδάλλως αν το αφαιρεί απο την κατοχή του συνιδιοκτητη διαπράττει κλοπη (372ΠΚ)

Σχετικό είναι και το σχολικό παράδειγμα σύμφωνα με το οποίο εάν ένα αυτοκίνητο, μηχάνημα, νταλίκα κ.ο.κ (οιοδήποτε κινητό πράγμα με αξία, όχι ακίνητο) ανήκει κατά 50% εξ αδιαιρέτου σε 2 άτομα και ο ένας από τους δύο το πουλήσει σε τρίτο, χωρίς ο άλλος να ξέρει τίποτε και εισπράξει ολόκληρο το τίμημα, διαπράττει υπεξαίρεση, διότι συμπεριφέρεται σαν να του ανήκει 100%

Βέβαια όταν υπάρχει συγκυριότητα χωρίς να έχει ρύθμιστει ο τρόπος διοίκησης και διαχείρησης του κοινού αντικειμένου τότε δημιουργείται πραγματικό κώλυμα στην απόδειξη της ιδιοποίησης αυτού . Δηλαδή θα κινδύνευε να μηνυθεί για υπεξαίρεση ακόμα και ο συγκύριος γιός ο οποίος καθυστέρησε κάποιες ώρες να να επιστρέψει το αυτοκίνητο στον συνιδιοκτήτη πατέρα του .Οπότε τα χρονικά όρια πέρα από τα οποία η παράνομη συνέχιση της κατοχής του αντικειμένου θα σήμαινε και διάπραξη του αδικήματος (375ΠΚ) θα πρέπει να ορίζεται πριν την τέλεση του ειδάλλως θα πρέπει να γίνεται εμφανής η πρόθεση ιδιοποίησης μετα σχετικής άρνησης παράδοσης του μετα από σχετική πρόσκληση του συνιδιοκτήτη .

Η παράνομη αυτή κατοχή μοιάζει με αυτοδύναμη άσκηση αξίωσης (331ΠΚ) η οποία διάταξη εφαρμόζεται όταν ο συγκύριος χρησιμοποιεί ΑΚΙΝΗΤΟ ως αποκλειστικά δικό του αποβάλλοντας τους συγκυρίους (177/2000ΑΠ) πλήν όμως εξειδικευεται από τον ΠΚ αποκλειστικά και μονο για ΚΙΝΗΤΑ ως υπεξαίρεση.

Σε περίπτωση που υπάρχει ολική αποβολή του συνομέα από το επίδικο κινητό αντικείμενο και όχι απλά διατάραξη της νομης τότε μπορούν να εφαρμοστούν ασφαλίστηκα μέτρα νομής όπου θα ορίζουν τον προσορινό κάτοχο εώς της επίλυσης της διαφοράς . Το όχημα παραδίδεται με δικαστική μεσεγγύηση σε έναν συνιδιοκτήτη στον οποίον παρέχει την άδεια να διενεργεί συγκεκριμένες πράξεις διαχείρισης ( δηλαδή να υποβάλει το όχημα σε έλεγχο ΚΤΕΟ, να καταβάλει τα τέλη κυκλοφορίας αυτού, να το ασφαλίσει καθώς και να το εκμισθώσει σε τρίτο, με την υποχρέωση να καταθέτει το προϊόν της εκμίσθωσης στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, μέχρι την επίλυση της ενοχικής διαφοράς ως προς την κατοχή του οχήματος αυτού . (ΜΠΘ 516/2011). Η ΤΕΛΙΚΗ απόφαση της αγωγης κατοχής θα διατάζει είτε τον πλειστηριασμό του αυτ/του και την ανάλογη διανομή του αντιτίμου πώλησης είτε την αγορά του ενός μεριδιου του αυτ/του από τον άλλο .Κατά την διαρκεια που ο συνιδιοκτήτης εχει παράνομα αποκλειστει από την κατοχή κ χρήση του αυτ/του δικαιούται να απαιτήσει από αυτόν που χρησιμοποιεί αποκλειστικώς για τον εαυτό του το κοινό, ανάλογη μερίδα από το όφελος που αυτός αποκομίζει. Αυτό το όφελος είναι η αξία της χρήσεως του κοινού αυτ/του , ή η αξία των καρπών που απέφερε. Οι συγκύριοι έχουν αξίωση συμμετοχής στους καρπούς του αυτ/του ακόμα κι αν δεν είχαν προβάλλει συγκεκριμένη αξίωση συγχρήσεως, διότι το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στην απόλαυση του κοινού πράγματος είναι δεδομένο και δεν απαιτείται να ζητήσουν με συγκεκριμένο τρόπο την άσκησή του. Επιπλέον, εάν η αποκλειστική χρήση του κοινού αυτ/του από έναν μόνον εκ των συγκυρίων έγινε με παράνομη πράξη (υπεξαίρεση), οι άλλοι συγκύριοι δύνανται να αξιώσουν και περαιτέρω αποζημίωση από αδικοπραξία. ( 1761/2008 ΑΠ) . Σε περίπτωση δε μεσεγγύησης ο συνιδιοκτήτης που ΔΕΝ έχει το όχημα δικαιούται ως αναφέρθηκε ποσο από την χρήση το οποίο κατατίθεται στο ΤΠΔ όπου κ το λαμβάνει .Σε περίπτωση τώρα που ο έχων την μεσεγγύηση κατακρατήσει το ποσό διαπράττει υπεξαίρεση (1791/2011ΑΠ).Σε περίπτωση που αφαιρέσει το όχημα ο αντιδικία διαπράττει κλοπη κ παραβίαση δικαστικής απόφασης 232αΠΚ

Σε περίπτωση απλά διατάραξης της νομης , που γίνεται όταν ΔΕΝ υπάρχει πρόθεση ιδιοποίησης αλλά απλά κατακρατηση του οχήματος πέραν των συμφωνηθέντων , τότε δεν παρέχεται η προστασία από τη νομή εφόσον πρόκειται για τα όρια της χρήσης του πράγματος που αρμόζει στον καθένα (9/1993 του Ειρηνοδικείου Μυλοποτάμου). Δηλαδή πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ αποβολής και διαταράξεως. Αν η προσβολή συνίσταται σε ολική ή μερική αποβολή, αυτός που προσβλήθηκε έχει κατά του συννομέα που τον προσέλαβε το δικαίωμα αυτοδικίας (ΑΚ 985 παρ. 3), την αγωγή της αποβολής και ασφαλώς τη δυνατότητα αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων (Κ.Πολ.Δικ. 733-734). Αν όμως η προσβολή συνίσταται απλώς σε διατάραξη, τότε ο νόμος αποκλείει την προστασία της νομής (αυτοδύναμη και ένδικη) και αφήνει να επιλυθεί η διαφορά η διαφορά με βάση την εσωτερική σχέση μεταξύ των συννομέων (ΑΠ 604/1964).Ετσι δεν γινεται το δικαστήριο να καθορισει ποιες μέρες και ωρες θα έχει ο καθένας το όχημα αλλά πρεπει αποκλειστικά να κανονιστει ανάμεσα στους συνιδιοκτήτες.

Όπως γίναται δηλαδη κατανοητό ο αστικός κώδικάς επιλύει ουσιαστικά τις διαφορές των πολιτών με απότερο σκοπο την ικανοποιήση του παθόντα από την παράνομη προσβολή του δικαιώματος του από τον τρίτο .

Από ποινικής άποψης τωρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετρικά αφου στο ουσιαστικό δίκαιο δεν γινεται καμία αναφορα στην ικανοποιηση των αξιώσεων του παθόντα (εκτός των 44 ευρω της πολιτικής αγωγή του 65ΚΠΔ ….) παρά μονο στην τιμώρηση του παθόντα.

Ετσι λοιπόν σε περίπτωση που υποβληθεί έγκληση από τον παθόντα για υπεξαίρεση το όχημα θα δεσμευθεί - κατασχεθει(76παρ1) ενώ μόνο αρμόδιο να διατάξει την μεσεγγύση είναι το δικαστικό συμβούλιο (307ΚΠΔ) εφόσον τηρούνται οι προυποθεσεις του 268ΚΠΔ . Δηλαδή η απόδοση κρίνεται μετέωρη …
Ακομα σε περίπτωση που αποδοθεί το όχημα αυτό θα γίνει με μεσεγγύηση που αυτό σημαίνε ότι αποαγορεύεται η όποια χρήση η εκμετάλευση του παρα μόνο αποδίδεται προς φύλαξη των κατασχεθέντων, μοναδικός νόμω βάσιμος λόγος για την υποβολή του σχετικού αιτήματος είναι η ανάγκη ασφαλέστερης φύλαξης του κατασχεθέντος και η αποτροπή πρόκλησης φθορών από πλημμελή φύλαξη, προκειμένου να διατηρηθεί σε καλή κατάσταση μέχρι να διαταχθεί η δήμευση. (ΣυμβΠλημΑθ 2321/2002)
Επίσης η Άρση κατάσχεσης διατάσσεται από το Δικαστικό Συμβούλιο, εκτός αν η δήμευση του αντικειμένου είναι υποχρεωτική εκ του νόμου, οπότε αρμόδιο είναι το Δικαστήριο ενώ στην περίπτωση μας δεν είναι υποχρεωτικη εκ του νόμου (ΣυμβΕφΘεσσαλ 650/2000)
Τέλος απαγορεύεται η όποια χρήση η εκμετάλλευση ή πώληση του κατασχεθέν αυτ/του το οποιο αποδόθει με μεσεγγύηση αλλώς θα κατηγορηθεί για παραβίαση κατάσχεσης 177ΠΚ (βλ.2274/2009)

Ακόμα δεν επιτρέπεται να διαταχθούν προσωρινά μέτρα νομής, όταν τα κινητά πράγματα έχουν κατασχεθεί από τον αστυνόμο που ενεργεί την προανάκριση, κατά τα άρθρα 243 § 2 και 251 ΚΠοινΔ, οπότε η άρση της κατάσχεσης διατάσσεται από το δικαστικό συμβούλιο κατά τα άρθρα 268 § 3, 307 εδ. β' και 310 § 2 ΚΠοινΔ (ΜΠρΕδεσ 81/1971).Ετσί όταν υποβληθεί έγκληση για υπεξαίρεση και κατασχεθεί το όχημα ΔΕΝ μπορει να διαταχθεί πλεον απόδοση με μεσεγγύση κατά τον ΑΚ κ ΚΠολΔ όπου κ στην περίπτωση αυτή θα επιτρεπόταν η χρήση του οχήματος.

Όπως γινεται λοιπόν κατανοητό η υποβολή έγκλησης στην περίπτωση αυτή θα επιφέρει εκ διαμέτρου αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκόμενα δημιουργοντας τεράστιο , ακόμα και ζωτικό , πρόβλημα και στους δυο συνιδιοκτήτες αφου το όχημα θα ΚΑΤΑΣΧΕΘΕΙ (76ΠΚ) και δεν θα γίνεται να το χρησιμοποιεί κανένας εως της αμετάκλητης απόφασης του ποινικού δικαστηριου (μεχρι 8 ετια..) το οποίο και θα αποφανθεί και για τις αστικες περιεχομένου διαφορές που θα προκύψουν (570ΚΠΔ)

Αρα καλυτερα θα ήταν να καταφύγουν ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ στο αρμόδιο πολιτικό δικαστήριο όπου θα αποφανθεί για τα ΙΔΙΑ ακριβως πράγματα (διανομή κινητου) έχοντας παράλληλα κ το δικαίωμα της μεσεγγύησης με επιτρεπτή την χρήση και εκμετάλευση …

Το έργο μας είναι λειτούργημα ακριβώς γιατι είμαστε εντεταλμένα όργανα στην εξυπηρέτηση του πολίτη και όχι αποκλειστικά στην εφαρμογή των νόμων (ως κάνουν οι δικάστηκες αρχές ),παραβλέποντας λοιπόν την προσωπικότητα και τι ακριβώς θέλει να αποκομίσει ο πολίτης που προς έρχεται ενώπιων μας παρεκτρεπόμαστε από την αποστολή μας..

[edit time=1370887648]SREK[/edit]

Καλησπέρα σας. Εχω ενα μεγαλο προβλημα κ
δεν ξερω τι κ αν μπορω να προστατευτώ απο
το κράτος σε σχεση με ενα ΙΧ αυτοκίνητο
του οποίου εχω το 50% της κυριότητας. Πριν 15
χρονια απέκτησα το Εν λόγω αυτοκίνητο με
τον πρώην σύζυγο μου. Μετα απο 1 χρόνο αφού
χωρίσαμε, κράτησε το αυτοκίνητο κ έκανε
αποκλειστική χρήση αυτού. Εγω δεν είχα
κανένα προβλημα με αυτο κ στη διάρκεια
όλων αυτών των ετών έκανα πολλες
προσπάθειες να του μεταβιβάσω το μερίδιο
μου χωρις αντίτιμο. Πριν ενα περίπου χρονο
έκανα εξουσιοδότηση για να παει να κανει
τη μεταβίβαση κ αφού ειδα πως
κωλυσιεργούσε έμαθα οτι χρωστάει τέλη
κυκλοφορίας εδω κ πέντε χρονια!
Χρησιμοποιεί κανονικά το αυτοκίνητο κ
οταν τον ρωτησα γιατι δεν εχω ενημερωθεί κ
γιαυι με χρεωσε στην εφορία 3000 ευρώ με
έβρισε κ μου ειπε να μην τον ξαναπαρω
τηλεφωνο. Εκείνος λοιπόν εν άγνοια μου δεν
πλήρωνε τέλη, η εφορία μου έστειλε τωρα
ειδοποίηση κ εγω θελω να σταματήσει να
μεγαλώνει το χρέος κ να παρει στο ονομα
του το αυτοκίνητο. Πείτε μου τι μπορω να
κανω γιατι βρίσκομαι σε πολυ άσχημη
οικονομική κατασταση κ ειμαι σε απόγνωση.