Χορήγηση κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας στοιχείων που περιέχουν προσωπικά δεδομένα

Σε παλαιότερο χρόνο είχα κάνει [b]ακριβώς [/b]αυτή την επισήμανση :

http://www.policenet.gr/portal/eforum/forum-astynomikos-astynomia/2445…

Οποίος έχει ασχοληθει λίγο παραπάνω σχετικα με την σχέση της ΑΠΔΠΧ και της Δικαστικής Αρχής θα διαπιστώσει την ''αντίθεση'' που υπάρχει αναμεσα στις δύο Αρχές σχετικα με το νομικο πλαισιο γύρω απο την προσατασια δεδομενων προσωπικού χαρακτηρα και μεχρι που αυτο εκτείνεται.
Αυτη η συνεχής έκδοση αντίθετων γνωμοδοτήσεων το μόνο που επιφέρει είναι σύγχυση στου αρμόδιους να συμορφωθούν και σίγουρα παρουσιαζεται μια δυσλειτουργία για τις δημόσιες υπηρεσίες με αντίκτυπο την αναξιοπιστια απέναντι στους πολίτες.
Η Αρχή εχει εκδόσει πλήθως αντίθετες γνωμοδοτήσεις σε σχέσει με τον ΑΠ οπως για παράδειγμα τα εξωτερικά στοιχεία του απορρήτου των επικοινωνιών και την αθέμιτη μαγνητοσκόπιση.
Στις περισσότερες , (αν όχι σε όλες) τις περιπτώσεις ο ΑΠ έρχεται άμεσα να επαναφέρει την τάξη και να επιβεβαιώσει τα νομιμα απειλόντας οποιών δεν συμμορφωθεί με ποινικές διώξεις για παράβαση καθήκοντως και απείθεια ενω την ΑΠΔΠΧ ως ηθικό αυτουργό στις ως άνω πράξεις περιορίζοντας ουσιαστικα και δραστηκα τις αρμοδιότητες της.

Αφορμη για την ανωτέρω ανάλυση ειναι μια γνωμοδότηση για την χορήγηση ή όχι αντιγράφων τα οποία περιέχουν προσωπικά δεδομένα του αντίδικου.

Ο ΑΠ έχει εκδόσει την υπ'αριθμ 1/2005 Γνωμοδότηση η οποία αναφέρει σε περίληψη:
Διοικητικά έγγραφα - Ευλογο ενδιαφέρον - Ιδιωτικά έγγραφα -Ειδικό έννομο συμφέρον - Δικαίωμα λήψης γνώσης ιδιωτικών εγγράφων -. Δικαίωμα ενδιαφερομένου που έχει «εύλογο ενδιαφέρον» να λαμβάνει γνώση των διοικητικών εγγράφων και έννοια των τελευταίων. Ως διοικητικά έγγραφα νοούνται και εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν ή λήφθηκαν υπόψη για τη διαμόρφωση γνώμης ή κρίσης διοικητικού οργάνου ή για τον καθορισμό της διοικητικής δράσης. Προϋποθέσεις άσκησης δικαιώματος λήψεως γνώσης των ιδιωτικών εγγράφων, εφόσον υπάρχει «ειδικό έννομο συμφέρον». Η σχετική αίτηση του ενδιαφερομένου να λάβει γνώση εγγράφων πρέπει να είναι σαφής και ορισμένη, δηλαδή να προσδιορίζεται το «εύλογο ενδιαφέρον» ή το «ειδικό έννομο συμφέρον» και να είναι δυνατόν να προσδιοριστούν τα αιτούμενα έγγραφα. Αν όμως η αίτησή του είναι αόριστη, πρέπει να ενημερώνεται από την υπηρεσία και να τίθενται υπόψη του οι σχετικοί φάκελοι από τους οποίους θα επιλέξει να μελετήσει ή να λάβει αντίγραφα των εγγράφων που τον ενδιαφέρουν. Σε περίπτωση άρνησης της υπηρεσίας δικαιούται να προσφύγει στον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών, ο οποίος δικαιούται να παραγγείλει τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα να παραδώσουν έγγραφα ή να χορηγήσουν αντίγραφά τους στον έχοντα δικαίωμα ή έννομο συμφέρον, εφόσον δεν πρόκειται για απόρρητα αναγνωρισμένα από το νόμο. Αν η εισαγγελική παραγγελία είναι αιτιολογημένη, η δημόσια διοίκηση οφείλει να συμμορφωθεί, άλλως είναι ενδεχόμενο να αναζητηθούν ευθύνες για απείθεια ή παράβαση καθήκοντος. Οι εισαγγελικές παραγγελίες είναι δεσμευτικές ακόμη και αν στα ζητούμενα έγγραφα περιλαμβάνονται ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Ο δε χαρακτηρισμός ενός εγγράφου ως «εμπιστευτικού» δεν αρκεί για να καταστήσει την αίτηση του ενδιαφερομένου μη νόμιμη, εφόσον δεν προστατεύεται απόρρητο νομοθετημένο.

Αντίθετα η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα με πλήθως γνωμοδοτήσεων καθώς επίσης και στο νόμιμο site στο internet ανακοινώνει :
Ποιο είναι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για την περαιτέρω χρήση των πληροφοριών του δημοσίου τομέα ;
Ο νόμος 3448/2006 για την περαιτέρω χρήση των πληροφοριών ενσωματώνει στη σχετική κοινοτική οδηγία 2003/1998 και καθιερώνει το θεσμικό πλαίσιο για την περαιτέρω χρήση εγγράφων που εκδίδουν και βρίσκονται στην κατοχή φορέων του δημοσίου τομέα.
8. Χορήγηση δημοσίων εγγράφων μετά από εισαγγελική παραγγελία
(βάσει του άρθρου 25 παρ. 4 εδ. β' του Ν. 1756/1988 - Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων)
Η Αρχή, με την Γνωμοδότηση 3/2009 ασχολήθηκε με το θέμα των εννόμων συνεπειών της εισαγγελικής παραγγελίας για τη χορήγηση δημοσίων εγγράφων που περιέχουν προσωπικά δεδομένα (βλ. και το από 29.09.2009 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ). Η Αρχή, σε συνέχεια και προηγούμενων σχετικών Αποφάσεων και Γνωμοδοτήσεών της (Αποφάσεις 147/2001, 8/2003, 27/2006 και Γνωμοδοτήσεις 79/2002 και 3/2003) κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα:
1) Δεσμευτικότητα εισαγγελικής παραγγελίας
α. Η εισαγγελική παραγγελία είναι δεσμευτική για τη Διοίκηση μόνο όταν ο εισαγγελέας ζητά τα στοιχεία στο πλαίσιο άσκησης ποινικής δίωξης (προκαταρκτική εξέταση, προανάκριση, κύρια ανάκριση). Σε αυτή την περίπτωση, η νομιμότητα της χορήγησης κρίνεται με βάση τις διατάξεις του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που, ως ειδικότερος, κατισχύει του Ν. 2472/1997.
β. Κατά τα λοιπά, η τυποποιημένη εισαγγελική παραγγελία με την ένδειξη “δια τα καθ' υμάς περαιτέρω” ή “για τις περαιτέρω ενέργειες” ή “παραγγέλλουμε τη χορήγηση γιατί ο αιτών έχει έννομο συμφέρον” δεσμεύει τη Διοίκηση με την έννοια ότι αποτελεί επιτακτική εντολή προς διερεύνηση του αιτήματος. Αυτό σημαίνει ότι η Διοίκηση δεν υποχρεούται να χορηγήσει το δημόσιο έγγραφο άνευ ετέρου, υποχρεούται όμως να δώσει σαφή και αιτιολογημένη απάντηση (θετική ή αρνητική) στον αιτούντα, αφού διερευνήσει το αίτημα με βάση κυρίως το άρθρο 5 του Ν. 2690/1999 (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας) και τα άρθρα 5 και 7 του Ν. 2472/1997.
2) Όταν το αιτούμενο δημόσιο έγγραφο περιέχει απλά δεδομένα, η Διοίκηση οφείλει να ερευνήσει αν το αίτημα εμπίπτει σε κάποια από τις περιπτώσεις του άρθρου 5 του Ν. 2472/1997. Αν η Διοίκηση κρίνει ότι επιτρέπεται να χορηγήσει το αιτούμενο έγγραφο, πρέπει προηγουμένως να ενημερώσει τα υποκείμενα των δεδομένων (δηλαδή τα πρόσωπα, τα στοιχεία των οποίων αναφέρονται στο έγγραφο) πριν από τη χορήγηση (άρθρο 11 παρ. 3 του Ν. 2472/1997). Αν, ωστόσο, μετά από ενδελεχή έρευνα του αιτήματος η Διοίκηση έχει εύλογες αμφιβολίες για τη νομιμότητα της χορήγησης, τότε μπορεί να απευθύνει σχετικό αίτημα στην Αρχή, επισυνάπτοντας την αίτηση του τρίτου προσώπου που ζητά τη χορήγηση και εκφράζοντας και η ίδια η Διοίκηση τη δική της άποψη επί του θέματος, όπως έχει υποχρέωση ως υπεύθυνος επεξεργασίας. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, διευκρινίζεται ότι α) αν η Αρχή απαντήσει ότι υπάρχει κώλυμα από το Ν. 2472/1997 για τη χορήγηση, τότε η Διοίκηση απαγορεύεται να χορηγήσει το αιτούμενο έγγραφο, ενώ β) αν η Αρχή απαντήσει ότι δεν υπάρχει κώλυμα από το Ν. 2472/1997, η Διοίκηση επιτρέπεται να χορηγήσει το αιτούμενο έγγραφο (δεν υποχρεούται). Στην ελληνική έννομη τάξη μόνο τα δικαστήρια μπορούν να διατάξουν τη χορήγηση δημοσίων εγγράφων σε τρίτο πρόσωπο. Η Αρχή μπορεί να διατάξει τη χορήγηση μόνο όταν το δημόσιο έγγραφο περιέχει μόνο δεδομένα του ίδιου του αιτούντος (βλ. και παρακάτω υπό 4).
3) Όταν το αιτούμενο δημόσιο έγγραφο περιέχει ευαίσθητα δεδομένα (άρθρο 2 στοιχ. β' του Ν. 2472/1997), η Διοίκηση πρέπει υποχρεωτικά να λάβει την προηγούμενη άδεια της Αρχής για τη χορήγηση (άρθρο 7 παρ. 2 του Ν. 2472/1997). Αυτό σημαίνει ότι α) όταν το αίτημα υποβάλλεται απευθείας στη Διοίκηση, η τελευταία πρέπει να υποβάλει στην Αρχή αίτημα για άδεια χορήγησης ευαίσθητων δεδομένων επισυνάπτοντας και το αίτημα του τρίτου προσώπου που ζητά τη χορήγηση, ενώ β) όταν το αίτημα υποβάλλεται στον Εισαγγελέα, ο τελευταίος θα πρέπει να διαβιβάζει το αίτημα στη Διοίκηση με τη σημείωση ότι η τελευταία οφείλει να ζητήσει την άδεια της Αρχής.
4) Όταν το αιτούμενο δημόσιο έγγραφο περιέχει δεδομένα μόνο του ίδιου του αιτούντος (είτε απλά είτε/και ευαίσθητα), τότε η Διοίκηση πρέπει άνευ ετέρου να χορηγήσει το έγγραφο κατ' εφαρμογήν του άρθρου 12 του Ν. 2472/1997 (δικαίωμα πρόσβασης του υποκειμένου). Εάν η Διοίκηση αρνείται να ικανοποιήσει το δικαίωμα του αιτούντος-υποκειμένου των δεδομένων, οφείλει σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ. 4 του Ν. 2472/1997 να κοινοποιήσει την απάντησή της αυτή στην Αρχή και να ενημερώσει τον αιτούντα ότι έχει δικαίωμα να προσφύγει στην Αρχή. Αυτή είναι και η μοναδική περίπτωση στην οποία η Αρχή μπορεί να διατάξει τη χορήγηση.

Οπως γινεται αντιληπτό ΙΣΧΥΟΥΝ δυο διαμετρου ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ.

Η αρχή ομως στο τέλος δεν παραλειπει να αναφέρει :''Επισημαίνεται η ανάγκη για νέα νομοθετική ρύθμιση που θα εναρμονίσει τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία πρόσβασης σε δημόσια έγγραφα που περιέχουν προσωπικά δεδομένα.'' . Ισως λίγο καθυστερημένα αφου πρώτα δημοσιευουν αντιθετη αποψη απο τον ΑΠ.

Μετα από ΟΛΑ αυτα πως οφείλουμε να ενεργούμε οταν ανωτατοι δικαστικοι δεν μπορουν να βρούν μια λύση ? Προφανώς περιμένουν απο εμας να ειμαστε νόμιμοι χωρις ομως να μας δειξουν αυτοι αδιαμφισβήτητα ποιο ειναι το νομιμο . Ετσι φυσικο ειναι να υπαρχουν αμφισβήτησεις προς το νομικο πλαισιο που διεπει την χώρα και δυστροπια των πολιτων απεναντι στον νομο κ περαιτέρω ως προς τις απαντήσεις μας καθως εμεις οφείλουμε να συμμορφωθούμε απόλυτα με την γνώμη του ΑΠ ...

Ακριβώς αυτό ήθελα να τονίσω SREK. Η Εισαγγελία έχει επιδοθεί σε μία ιδιότυπη "κόντρα" τόσο με τη ΑΠΔΠΧ, όσο και με την ΑΔΑΕ (βλ. σχετικά τις υπ΄ αριθμ. 9/2009 και 12/2009 για την άρση του απόρρητου της επικοινωνίας).

Θεωρώ δε, ότι εν προκειμένω η ΑΠΔΠΧ δεν έχει άδικο. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η εισαγγελική παραγγελία χορήγησης στοιχείων δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα διαβιβαστικό της αίτησης του πολίτη, χωρίς καμία δικαιολόγηση του λόγου που οφείλει η Διοίκηση να παραδώσει τα στοιχεία και χωρίς εν τέλει τη ρητή έκφραση της γνώμης του εισαγγελικού λειτουργού αν επιτρέπεται η χορήγηση ή όχι.

Σιγουρα αυτό που αναφέρεις σχετικά με την .... αοριστία της παραγγελίας συμβαίνει στις περισσότερες, αν οχι σε ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις .

Ωστόσο θα προχωρήσω ακόμα παραπέρα την σκέψη μου εκφράζοντας την άποψη οτι οι δατάξεις του άρθρου 25 παρ. 4 εδ. β' του Ν. 1756/1988 - Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων που αναφέρονται στην έκδοση εισαγγελικής παραγγελίας για χορήγηση αντιγράφων θα πρεπει να πάψουν να ισχύουν.

Ως γνωστό οι δικαστικοί λειτουργοί ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να ασκούν διοικητικά καθήκοντα -βλ. αρ 89 παρ 3 Συντάγματος .

Η παραγγελία για επίλυση διοικητικής διαφοράς, όπως η διαταγή χορήγησης αντιγράφων, εκφέυγει λοιπόν της αρμοδιότητας τους.

Εν έτει 1988 όταν και εκδόθηκε ο Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων δεν υπήρχαν ανεξάρτητες διοικητικές αρχές (ΑΠΔΠΧ Ή ΑΔΑΕ) ώστε να επιλύουν τα όποια προβλήματα αρμοδιότητας τους .

Ετσι λοιπόν οι ανεξάρτητες αρχές θα πρέπει πλέον να οριστούν ως οι ΜΟΝΕΣ αρμόδιες να κρίνουν για την χορήγηση ή μη των αιτούμενων στοιχείων .

Αλλωστε η παράβαση καθήκοντος στοιχειοθετείται και δίχως να έχει εκδοθεί εισαγγελική παραγγελία χορήγησης στοιχείων αν η διοικήση αρνείται αναιτιολόγητα την έκδοσης απάντησης εντός της νόμιμης προθεσμίας του διοικητικού Κώδικα.

[edit time=1410891318]srek[/edit]

Συμφωνώ απολύτως σε όλες τις σκέψεις σου.

Στο πλαίσιο διενεργούμενης προανάκρισης ή κύριας ανάκρισης οι ενέςργειες των αστυνομικών συντάσσονται πλήρως και απολύτως με την γνωμοδότηση του Εισαγγελέα ΑΠ. Για αυτό ουδεμία αμφιβολία υπάρχει. Οι αποφάσεις της (κάθε ανεξάρτητης) αρχής ειναι δεσμευτικές για την διοικηση. Όταν όμως η αστυνομία διενεργεί προανάκριση δεν είναι διοίκηση, εκτελεί καθήκοντα ή αν θέλετε δρα ως δικαστική αρχή (βλέπε διασταυρωση τριων εξουσιών). Περαιτέρω δε, οταν προκειται για γνωμοδότηση και όχι απόφαση δεν δεσμευει κανέναν. Ο θιγόμενος μπορεί να κάνει χρήση της ευνοικής για αυτόν γνωμοδότησης της ανεξάρτητης Αρχής και να προσφύγει.
Επειδή μου έχει τύχει, δημόσιοι και μη οργανισμοί να μην συμμορφώνονται σε σχετικές περιπτώσεις επικαλουμενοι γνωμοδότηση αρχής, η λύση είναι μία. Ενημέρωση εισαγγελέα ΠΔ και αυτοφωρη διαδικασία.

Ο προβληματισμός δεν έγκειται στην περίπτωση χορήγησης στοιχείων στα πλαίσια της προανάκρισης. Εκεί ο ΚΠΔ κατισχύει έναντι οποιασδήποτε άλλης νομοθεσίας, ως ειδικότερος.

Ο προβληματισμός έγκειται στις λοιπές περιπτώσεις. Και ο προβληματισμός ανάγεται στη διοικητική φύση της Αστυνομίας. Πχ. αν αρνηθείς σε πολίτη τη χορήγηση στοιχείων και επανέλθει με εισαγγελική παραγγελία, πώς χορηγείς τα στοιχεία από τη στιγμή που γνωρίζεις ότι θα ελεγχθείς από την ΑΠΔΠΧ;

Περαιτέρω δε, καλώς αναφέρει και η Εισαγγελία στη γνωμοδότησή της ότι αυτοί που δε συμμορφώνονται με την εισαγγελική παραγγελία χορήγησης διαπράττουν παράβαση καθήκοντος, αλλά παράλληλα τεχνηέντως αποσιωπάται ότι δίνοντας τα στοιχεία -χωρίς άδεια της ΑΠΔΠΧ- διαπράττεται το αδίκημα της παρ. 4 του άρθρου 22 του ν. 2472/1997, το οποίο επίσης διώκεται αυτεπάγγελτα...

Όσο για τη δεσμευτικότητα των γνωμοδοτήσεων, θεωρητικά έχεις δίκιο. Δεν είναι δεσμευτικές. Πρακτικά όμως αντιμετωπίζονται σαν ιερά ευαγγέλια...

[edit time=1411025341]sakis01[/edit]

Εν κατακλείδι φίλε consantinos θεωρώ ότι στην περίπτωση που υπάρχει γενικόλογη εισαγγελική παραγγελία χορήγησης στοιχείων, η οποία στην ουσία είναι διαβιβαστικό της αίτησης του πολίτη για τα "καθ' υμάς" ή "για τις δικές σας ενέργειες" (99% των περιπτώσεων δηλαδή), χωρίς αιτιολογημένη άποψη του εισαγγελικού λειτουργού ως προς το υποχρεωτικό της χορήγησης των στοιχείων, η Διοίκηση δεν υποχρεούται να χορηγήσει τα στοιχεία, παρά μόνο να εξετάσει το αίτημα και να απαντήσει αιτιολογημένα και μέσα στο προβλεπόμενο χρονικό διάστημα στον πολίτη αν το κάνει δεκτό ή όχι. Σε περίπτωση που κρίνει ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να χορηγηθούν τα στοιχεία, διαβιβάζει τις απόψεις της στην ΑΠΔΠΧ και αναμένει την απάντησή της, άλλως απορρίπτει το αίτημα με αιτιολογημένη απόφαση, η οποία κοινοποιείται και στον εισαγγελέα.

Στο εγχειρίδιο ''Διοικητικές Διαδικασίες'' που εστάλει ηλεκτρονικά σε όλες της Υπηρεσίες και στη σελίδα 26 αναφέρεται σε αυτό το θέμα και από ότι φαίνεται το Αρχηγείο ακολουθεί την γραμμή της ΑΠΔΠΧ, ήτοι η εισαγγελική παραγγελία αποτελεί επιτακτική εντολή προς διερεύνηση του αιτήματος και χορήγησης αιτιολογημένης απάντησης στον αιτούντα.

Πολύ σωστά τα αναφέρει το εγχειρίδιο cperis. Απλώς, η εισαγγελία έχει άλλη άποψη και θεωρεί ότι η εκδιδόμενη εισαγγελική παραγγελία είναι δεσμευτική για τη διοίκηση και μάλιστα σε περίπτωση άρνησης εκτέλεσης εικάζεται ότι διαπράττεται αυτόφωρο πλημμέλημα (παράβαση καθήκοντος)...

"...Επομένως, οι κατά το άρθρο 25 παρ. 4 εδ. β' Ν. 1756/1988 παραγγελίες του προς τις υπηρεσίες του δημοσίου, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, των οργανισμών κοινής ωφελείας και όλων γενικά των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα, να παραδώσουν έγγραφα ή να χορηγήσουν αντίγραφά τους, όταν το ζητήσουν νομικά ή φυσικά πρόσωπα που έχουν δικαίωμα ή έννομο συμφέρον, εκτός αν πρόκειται για έγγραφα από αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 261 ΚΠΔ, έχουν το χαρακτήρα δικαστικής διάταξης... Κατά συνέπεια όσων προεκτέθηκαν, οι προαναφερόμενες υπηρεσίες του δημοσίου και εν γένει του ευρύτερου δημόσιου τομέα, είναι υποχρεωμένες να συμμορφώνονται με τις κατά τα άνω εισαγγελικές διατάξεις, τυχόν δε άρνηση των διοικήσεών τους και γενικά των νομίμων εκπροσώπων τους συνιστά, κατ' αρχάς, άδικη και ποινικά επιλήψιμη πράξη και μάλιστα, κατ' εγγύτατο νομικό χαρακτηρισμό, αυτήν της παράβασης καθήκοντος (άρθρο 259 ΠΚ)." ([b]Γνωμ. 4/2014 ΕισΑΠ[/b])

Άντε βγάλε άκρη...

[edit time=1411051563]sakis01[/edit]

Στην γνωμοδότηση που ανέφερες λέει και κάτι άλλο σημαντικό, ότι η παραγγελία πρέπει να είναι επαρκώς αιτιολογημένη και να μην αποτελεί απλώς διαβιβαστικό έγγραφο της αίτησης του ιδιώτη και πρέπει να εκφράζει την γνώμη του Εισαγγελέα.

Άποψή μου είναι ότι αν έχουμε απλή εισαγγελική παραγγελία και δεν πρέπει να χορηγηθεί το αντίγραφο λόγω προσωπικών δεδομένων, την επιστρέφουμε στον Εισαγγελέα με την άποψη της Υπηρεσίας και αντίγραφο του εγγράφου ώστε να σχηματίσει πλήρη γνώμη και να διατάξει σχετικά.

Βεβαίως και το αναφέρει αυτό η εισαγγελική γνωμοδότηση και το έχω επισημάνει και εγώ λίγο πιο πάνω cperis. Οι κατά τη γνώμη σου προτεινόμενες ενέργειες (επιστροφή της παραγγελίας ανεκτέλεστης και παροχή απόψεων για το σύννομο της χορήγησης) αγγίζουν (ίσως και να υπερβαίνουν...) μία λεπτή κόκκινη γραμμή. Αυτήν την άρνηση εκτέλεσης εισαγγελικής εντολής, η οποία αποτελεί τη βάση ποινικού αδικήματος.

Σ' αυτό αναφέρεται και ο constantinos πιο πάνω, όταν λέει ότι όταν άλλες διοικητικές αρχές δεν πειθαρχούν αυτομάτως στη χορήγηση των στοιχείων δυνάμει εισαγγελικής παραγγελίας, ενημερώνει τον εισαγγελέα, ο οποίος διατάσσει τη σύλληψη...

Προς επίρρωση των λεγομένων μου, παραθέτω απόσπασμα της υπ΄ αριθμ. 6/2006 Εγκυκλίου της ΕισΑΠ (ολόκληρη [url=http://www.taxheaven.gr/laws/circular/view/id/11355]εδώ[/url]), στην οποία γίνεται τοις πάσι αντιληπτό αν η Διοίκηση μπορεί να αρνηθεί την εκτέλεση εισαγγελικής παραγγελίας :

"...Η άνω Εισαγγελική παραγγελία σκοπόν έχει την προστασίαν του πολίτη [βλ. και Τάχο - Ερμηνεία του ΚΔΔ (2006) σελ. 229 και Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο (2005) σελ. 754] και δη "δικαστική" προστασία αυτού (πρβλ. Συνήγορο του Πολίτη, ΠοινΔ 2005,175 στο τέλος) δεδομένου ότι η σχετική διάταξη του Εισαγγελέα φέρει χαρακτήρα δικαστικής πράξης-διάταξης, αφού προέρχεται από δικαστικό λειτουργό στα πλαίσια αυτής του της ιδιότητας. Είναι γνωστόν ότι ο Εισαγνελέας είναι ισόβιος δικαστικός λειτουργός με προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία (βλ. άρθρα 87 επ. Σ).

Ετσι η Εισαγνελική διάταξη [b]είναι δεσμευτική για την διοίκηση, η οποία υποχρεούται να χορηγήσει τα έγγραφα, έστω και αν έχει άλλη άποψη[/b]. Υπεύθυνος είναι ο συντάκτης της Εισαγγελικής Διάταξης. Η αρμοδιότητα υπ` αυτού στηρίζεται σε ρητή διάταξη νόμου. Είναι δε αυτοτελής και ανεξάρτητη κάθε άλλης. [b]Μπορεί ενδεχομένως η διοίκηση, όταν ενεργεί ανεξάρτητα εισαγγελικής παραγγελίας, να αρνείται τη χορήγηση εγγράφων διότι κατά τη γνώμη της έτσι πρέπει να πράξει, αλλ` όταν ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών παραγγέλλει τη χορήγηση εγγράφων δεν μπορεί να αρνηθεί αυτή[/b]. Αυτόν τον σκοπό άλλωστε έχει η Εισαγγελική παρέμβαση, η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν χωρίς νόημα, αφού σε κάθε περίπτωση αποκλειστικά αρμόδια θα ήταν η διοίκηση και συνεπώς θα οδηγούσε σε καθολική αναίρεση όλων των διατάξεων που επιτρέπουν την πρόσβαση στα διοικητικά έγγραφα και μάλιστα όταν αυτή πρέπει να ικανοποιηθεί άμεσα και η διοίκηση θέλει να απαλλαγεί από κάποια ενοχλητική διερεύνηση της νομιμότητας των ενεργειών της.

[b]Αλλωστε η διοίκηση θα φαινόταν να ελέγχει τον Εισαγγελέα και η σχετική του παραγγελία να υπόκειται στην έγκριση αυτής, πράγμα που όχι μόνο δεν στηρίζεται σε κάποια διάταξη νόμου αλλ` ούτε νοείται, ούτε θα μπορεί να νοηθεί σ` ένα κράτος δικαίου, όπου ισχύει ακριβώς το αντίθετο.[/b] Στηρίζεται δε και σε εσφαλμένη προϋπόθεση ότι δηλ. ο Εισαγγελέας παρανομεί και τον επαναφέρει στην νομιμότητα η διοίκηση. Ο Εισαγγελέας λέγει η διάταξη "δικαιούται" να παραγγείλει· τούτο δεν σημαίνει διακριτική εξουσία αυτού, έστω και αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου, ούτε υποχρέωση αυτού χωρίς άλλο, αλλ` ότι ο Εισαγγελέας, αφού διαγνώσει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου, οφείλει να παραγγείλει τη χορήγηση αντιγράφου. Και αν μεν όντως ο Εισαγγελέας φανερά εσφαλμένα παρήγγειλε σε κάποια περίπτωση, τούτο, μπορεί να διορθωθεί με την διακριτική υπόδειξη, αλλά η τελική κρίση ανήκει σ` αυτόν -πρόκειται για δικαιοδοτικό όργανο. Δυνατή είναι ενδεχόμενα και η προσφυγή στον ανώτερο Εισαγγελέα.

[b]Εν όψει λοιπόν του ότι δεν υπάρχει διάταξη, ούτε νοείται και κάτι τέτοιο, ελέγχου της Εισαγγελικής παραγγελίας, η οποία στηρίζεται σε ρητή διάταξη νόμου, στην οποία οφείλεται και η υποχρέωση συμμόρφωσης, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης σ` αυτή στοιχειοθετείται πλήρως τόσο το έγκλημα του άρθρου 169 ΠΚ όσο και του άρθρου 259 ΠΚ[/b] -ενδεχομένως και άλλων αξιοποίνων πράξεων- είναι δε δυνατή και η αστική ευθύνη (άρθρα 104, 105 ΕισΝΑΚ). Η παρακολούθηση της παραγγελλομένης ενεργείας (γγώσης) και η επιβολή των συνεπειών για τη μη συμμόρφωση σ` αυτή αποτελεί υποχρέωση του παραγγέλλοντος Εισαγγελέα."

<p>ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΞΗΣ ΕΡΩΤΗΣΗ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ( ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΔΗΛΑΔΗ) ΝΑ ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΩΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ &nbsp;ΕΠΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ. ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΙΤΗΣΗ ΙΔΙΩΤΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΠΟΣΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ &nbsp;ΣΤΑΘΜΕΥΣΕΙΣ ΒΕΒΑΙΩΣΑΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ?&nbsp;</p>