Του Γιαννακή Δημήτριου, Αντιπροσώπου Ε.ΑΣ.Υ.Α
Ίσως ακούγεται λίγο αστείο να χρησιμοποιεί κάποιος τα λόγια του Κούρκουλου από την ταινία “Ορατότης Μηδέν”, αλλά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν πιο παραστατικά λόγια για να παρουσιάσουν την παρούσα κατάσταση.
Όλοι μας έχουμε να πάρουμε υλικά από την Υπηρεσία από τότε που ήμασταν Δόκιμοι. Σκαρπίνια, ζώνες, άρβυλα, τζάκετ, πηλίκια, διακριτικά νέων βαθμών, όλα από την τσέπη μας που είναι έτσι και αλλιώς άδεια. Δυστυχώς μέσα στην οικονομική κρίση κληθήκαμε να βάλουμε πλάτη στο Δημόσιο και καταλήξαμε ο Έλληνας κακοπληρωμένος Αστυνομικός να μην είναι επάγγελμα πια, αλλά χόμπι. Το μόνο που προσφέρει η Υπηρεσία είναι ύφασμα για στολή χειμερινή και καλοκαιρινή, καθώς και για πουκάμισο. Ας μην αναλύσουμε καλύτερα την κακή ποιότητα του υφάσματος και για τις δύο στολές που το καλοκαίρι παρακαλάς να μην ιδρώσεις και το χειμώνα βγάζεις εξανθήματα, αλλά καλύτερα ας εξετάσουμε τη χρησιμότητα της στολής αυτής καθεαυτής που έχει σχεδιασθεί για άλλες εποχές. Πιστεύω ότι κατά γενική παραδοχή όλοι θα προτιμούσαν μια άνετη στολή, η οποία θα σου παρέχει και την κατάλληλη ελαστικότητα αν χρειαστεί να τρέξεις ή να μείνεις όρθιος στο κρύο για 14 ώρες στα μέτρα.
Βέβαια το τζάκετ της Σχολής μπορεί να σε κρατάει ζεστό, νιώθεις όμως σαν δυσκίνητο Γέτι. Οι περισσότεροι βέβαια το έχουν δώσει σε κανέναν συνταξιούχο για να μαζεύει ελιές στο χωριό. Εν συνεχεία έχει προσπαθήσει κάποιος να τρέξει με το πηλίκιο στο κεφάλι; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κατήργησαν το ελαφρύ και χρηστικό μπερέ, που δίπλωνε και έμπαινε στην τσέπη. Για να μην μιλήσουμε για τα υπηρεσιακά παπούτσια που με τη λαστιχένια σόλα τους δεν μπορείς να μείνεις όρθιος για ώρες στα μέτρα και η οποία ξεκολλάει μετά από λίγο καιρό. Δεν χρειάζεται η στολή να είναι σχεδιασμένη από κάποιο μόδιστρο, αρκεί να είναι χρηστική. Παράλληλα μπορεί να δοθεί δουλειά σε ελληνικές εταιρείες που παράγουν υλικά, αρκεί αυτά να είναι ποιοτικά ή να μας δοθεί ένα επίδομα στολής κάθε 3 χρόνια, ώστε να ενισχύσουμε και τα κατά τόπους καταστήματα.
Κακά τα ψέματα συνάδελφοι, μετά τη Σχολή σε κανέναν σχεδόν δεν κάνουν τα υπηρεσιακά ρούχα που μας μοίρασαν. Καλούμαστε συνεχώς να πληρώνουμε ή να πηγαίνουμε με δανεική στολή στα μέτρα που έρχονται κάθε τρεις και λίγο. Ο εκάστοτε επόπτης σε μέτρα ή στις εκλογές που βλέπει συναδέλφους ντυμένους καρναβάλια, άλλους με στολή της ΔΙΑΣ, άλλους χωρίς υπηρεσιόσημα ή σήματα, άλλους με γραβάτα ενώ είναι καλοκαίρι και παπούτσι μαύρο αθλητικό με το σήμα στο πλάι, με τη στολή 3 νούμερα μεγαλύτερη ή μικρότερη, τι πρέπει να κάνει; Το να μοιράσεις αναφορές η κατάσταση δεν διορθώνεται, καθώς και την επόμενη φορά θα ‘ρθει στα μέτρα ντυμένος κάπως έτσι, αφού δεν περισσεύουν χρήματα πλέον. Ενδεικτικά αναφέρω το κόστος των υλικών που χρειαζόμαστε για να είμαστε τυπικοί στη δουλειά μας:
1) Σκαρπίνια: 50 ευρώ
2) Ράψιμο και σήματα για 6 πουκάμισα : 140 ευρώ
3) Δύο παντελόνια καλοκαιρινής στολής: 50 ευρώ
4) Δύο χειμερινές στολές και μια Οχτάρα: 400 ευρώ
5) Γραβάτα: 15 ευρώ
6) Πηλίκιο: 70 ευρώ
και συνεχίζουμε με άρβυλα, τζάκετ, διακριτικά βαθμών, στολή αγγαρείας, αλεξίσφαιρο, φακό, γκλοπ, θήκη όπλου κτλ.
Η Ηγεσία θα μπορούσε με τις νέες προσλήψεις ή τα περιπολικά να προβλέψει και ένα κονδύλι για να μπορούμε και εμείς να κάνουμε τη δουλειά μας με αξιοπρέπεια. Το κόστος όπως βλέπετε είναι μεγάλο και δύσκολο να καλυφθεί από τους οικογενειακούς μας προϋπολογισμούς.
(Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»)