Όσοι έχασαν το 1ο ΜΕΡΟΣ του άρθρου μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.
Οι διάφορες αστυνομικές υπηρεσίες χειρίζονται την στρατολόγηση των ομάδων SWAT με διαφορετικό τρόπο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, έμπειροι άντρες του αστυνομικού σώματος επιλέγουν να εισαχθούν στην ομάδα SWAT εθελοντικά.
Εάν πληρούν τις αυστηρές προϋποθέσεις, γίνονται μέλη της ομάδας.
Είναι γι’ αυτούς σαν να γίνονται αποδεχτοί σε ένα διάσημο πανεπιστήμιο. Η επιθυμία να ανήκουν σε μια ελίτ ομάδα οδηγεί αυτούς τους αστυνομικούς να αναλάβουν τις αυξημένες αρμοδιότητες και καθήκοντα.
Ωστόσο, κάποιες άλλες αστυνομικές υπηρεσίες θεωρούν το πέρασμα από την ομάδα SWATσαν ένα ακόμη στάδιο στην καριέρα ενός αστυνομικού. Σε αυτά τα τμήματα, κάθε αστυνομικός υπηρετεί τελικά στην ομάδα SWATγια δύο χρόνια είτε το θέλει, είτε όχι.
Η εκπαίδευση για τα μέλη της ομάδας SWAT μπορεί να γίνει εξαντλητική. Στην πραγματικότητα, η εκπαίδευση ουσιαστικά ποτέ δεν τελειώνει.
Τα μέλη πρέπει να διατηρούν διαρκώς τη φυσική τους κατάσταση και να διαθέτουν την ικανότητα να ανταποκρίνονται σε καταστάσεις αυτόματα.
Τα μέλη των ομάδων SWATστις μικρές πόλεις, όπου διατηρούν κάποια από τα καθήκοντα των συναδέλφων τους εκτός SWAT, προπονούνται μόνο 16 ώρες τον μήνα.
Αντιθέτως, στις μεγάλες πόλεις, όπου τα μέλη υπηρετούν στην SWAT κατά αποκλειστικότητα, λαμβάνουν πολύ περισσότερη εκπαίδευση.
Η εκπαίδευση ξεκινά με την φυσική κατάσταση.
Τρέχουν μεγάλες αποστάσεις, φορώντας εξοπλισμό μεγάλου βάρους, σε συνδυασμό με push-ups, sit-ups, γυμναστική με βάρη και τρέξιμο μετ 'εμποδίων για να αποκτήσουν ευκινησία.
Η σκοποβολή είναι μια άλλη σημαντική πτυχή της εκπαίδευσης.
Η SWAT απαιτεί όλα τα μέλη της να είναι εξαίρετοι σκοπευτές.
Άλλωστε πολλά από τα μέλη της ομάδας είναι κατάλληλοι εκπαιδευτές στην σκοποβολή.
Η ευστοχία σε σταθερό στόχο δεν είναι αρκετή. Τα μέλη εκπαιδεύονται στην σκοποβολή εν κινήσει, επιλέγοντας από μία σειρά στόχων, τους εχθρικούς από τους φιλικούς.
Επιπλέον, εκπαιδεύονται στην σκοποβολή σε οχυρωμένα κτίρια ή οχήματα και στην χρήση γενικότερα των πυροβόλων όπλων με μεγαλύτερη ακρίβεια από τον μέσο αστυνομικό.
Η εκπαίδευση αυτή περιλαμβάνει πιστόλια, μακρύκανα όπλα και οπλοπολυβόλα.
Ορισμένες μονάδες SWAT ταξιδεύουν στην Αριζόνα, στην Gunsite, ένα κέντρο εκπαίδευσης παγκοσμίου φήμης για την εκπαίδευση στα πυροβόλα όπλα.
Οι ομάδες SWAT στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε πρακτικά σενάρια και προσομοιώσεις.
Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να προσομοιώσουν με ακρίβεια πως είναι να κάνουν έφοδο σε ένα παγιδευμένο διαμέρισμα ενός εμπόρου ναρκωτικών ή να αντιμετωπίζουν ένοπλο ληστή που κρατάει κάποιον όμηρο, αυτές οι εκπαιδεύσεις είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από το να συζητούν απλά για αυτές τις καταστάσεις.
Ανάλογα με τους πόρους, οι ομάδες μπορούν να χρησιμοποιούν προσομοιώσεις μέσω υπολογιστή ή μακέτες σε φυσικό μέγεθος.
Εγκαταλελειμμένα σπίτια ή ξύλινοι λαβύρινθοι γεμάτοι με στόχους από χαρτί, κούκλες ή ακόμα και άλλα μέλη της ομάδας δίνουν στους αστυνομικούς της SWAT την ευκαιρία να δοκιμάσουν διάφορα σενάρια, να μάθουν από τα λάθη τους και να προσπαθήσουν ξανά.
Ορισμένα μέλη της ομάδας μπορούν να υποβληθούν σε πιο εξειδικευμένη εκπαίδευση.
Προηγμένη εκπαίδευση είναι διαθέσιμη για ελεύθερους σκοπευτές, εμπειρογνώμονες εκρηκτικών, εμπειρογνώμονες επιτήρησης και διαπραγματευτές για καταστάσεις ομηρίας.
Ενώ οι περισσότερες αστυνομικές υπηρεσίες προτιμούν να διαχωρίζουν τους διαπραγματευτές από τα μέλη της SWAT, η ομάδα SWAT του Αστυνομικού Τμήματος του Λος Άντζελες (LAPD) βάζει κάθε μέλος της να εκπαιδευτεί ως διαπραγματευτής και έτσι τα περισσότερα από τα μέλη έχουν τα προσόντα να αναλάβουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο διαπραγματευτή.
Πρόσθετες δυνατότητες εκπαίδευσης προσφέρονται από το FBI και ορισμένους στρατιωτικούς κλάδους.
Οι δημόσιες δαπάνες των ομάδων SWAT μπορεί να διαφέρουν δραματικά. Σε μια μεγάλη αστική περιοχή, η ομάδα SWAT είναι συνήθως μία μονάδα με δύναμη 60 περίπου αστυνομικών, σε επιφυλακή 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.
Οι δαπάνες για τον εξοπλισμό, την κατάρτιση και το προσωπικό μπορεί να ανέρχονται σε επταψήφιο αριθμό.
Οι μικρότερες πόλεις συνήθως διαθέτουν δεκαμελή ομάδα SWAT, τα μέλη της οποίας πραγματοποιούν τα καθημερινά καθήκοντα της αστυνομίας και συγκροτούνται ως μια ομάδα SWAT, όταν παραστεί ανάγκη.
Αυτό μπορεί να κοστίσει κάπου περίπου $ 100.000 το χρόνο ή και περισσότερο, ένα σημαντικό ποσό για μια μικρή πόλη.
Το κόστος εκκίνησης μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Πολλοί δήμοι είχαν επιτυχία συνδυάζοντας τους πόρους τους με άλλους νομούς και πόλεις της περιοχής τους για να σχηματίσουν μια περιφερειακή ομάδα SWAT.
Κάθε δήμος έχει μερικά εκπαιδευμένα μέλη SWAT και βασικά κομμάτια του εξοπλισμού, που τους επιτρέπουν να σχηματίσουν μια πλήρη ομάδα SWAT όταν υπάρχει ανάγκη.
Ομοσπονδιακές επιχορηγήσεις, διαθέσιμες μέσω του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, μπορεί να βοηθήσουν την αστυνομία να πληρώσει για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό της SWAT.
Στο τρίτο μέρος το Policenet θα σας παρουσιασει τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται από τα μέλη της ομάδας SWAT.
Όσοι έχασαν το 1ο ΜΕΡΟΣ του άρθρου μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ.
Πηγή ξενόγλωσσου κειμένου: howstuffworks.com
Επιμέλεια/Μετάφρασης Policenet