Του Παπαγεωργίου Γεώργιου, Αντιπροσώπου Ε.ΑΣ.Υ.Α.
Σκεφτόμουν μέρες τώρα αν θα γράψω κάτι σε αυτό το βήμα που μου δίνει η Ένωση διαχρονικά και αν ναι, με ποιό από τα δεκάδες θέματα της αστυνομικής μας καθημερινότητας θα ήτανε καλύτερα να καταπιαστώ για να εκφράσω όπως κάθε φορά τις προσωπικές μου απόψεις.
Αυτή την φορά θα ήθελα πραγματικά όμως να αναφέρω κάποια απλά αλλά δυστυχώς καθόλου δεδομένα, πλην όμως σπουδαίας σημασίας θέματα για όλα τα μέλη της Ένωσης Αθηνών κυρίως, αλλά και για όλους όσους ασχολούνται με τα συνδικαλιστικά δρώμενα στην Ελληνική Αστυνομία.
Θα ξεκινήσω με μια γενική παραίνεση.
Μην υποτιμάτε και μην απαξιώνεται την δύναμη του συνδικαλισμού διότι είναι η μόνη διαδικασία με τα όποια μειονεκτήματά της αναμφισβήτητα, που μπορεί να φέρει αποτελέσματα και εξελίξεις, να κινήσει, να αναδείξει ή και να λύσει ζητήματα. Γνωστές οι αντιρρήσεις ορισμένων αλλά η ζυγαριά γέρνει καλώς ή κακώς προς την πλευρά αυτής της πραγματικότητας που τις περισσότερες φορές έχει ονοματεπώνυμο και αποδείξεις. Τόσο για τις επιτυχίες, που είναι πολλές όσο και για τις αποτυχίες που είναι επί μέρους αρκετές.
Συνεχίζω λοιπόν και κάνω ειλικρινά παράκληση να γνωρίσετε τους εκλεγμένους αντιπροσώπους της υπηρεσίας σας και άλλους ίσως που έχουν εκλεγεί ως αντιπρόσωποι στην Ένωσή μας από άλλες υπηρεσίες ή ακόμη που δεν έχουν εκλεγεί αλλά ασχολούνται πιο ενεργά με τον συνδικαλισμό. Να τους προσεγγίσετε, να τους μιλήσετε, να πείτε το πρόβλημά σας, τις στρεβλώσεις που έχετε εντοπίσει στην υπηρεσία σας ,στην διοίκηση , σε ότι άλλο νομίζετε ότι μπορούνε να επέμβουνε αρμοδίως ώστε να προλάβουνε ή να διορθώσουνε κάποια θέματα, υπηρεσιακά, θεσμικά, ασφαλιστικά, βαθμολογικά…οτιδήποτε!
Προς όφελος της καλής πίστης και συνεργασίας και της καλυτέρευσης της υπηρεσιακής μας ζωής. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι εκεί ακριβώς για αυτό τον σκοπό!! Να σας ακούσει!!
Δεν είμαστε βέβαια γιατροί δια πάσαν νόσον και…..
αλλά όποιος παρακολουθεί στενά τις ενέργειες της Ένωσης μας θα έχει διαπιστώσει ότι το κάθε ένα ζήτημα που προκύπτει, γενικό ή ακόμη και προσωπικό το παλεύει με νύχια και με δόντια. Στα πλαίσια του εφικτού πάντα και των ορθότερων διαδικασιών.
Οι αντιπρόσωποι λοιπόν, το ΔΣ ,ο Πρόεδρος μας έχουν ΕΥΘΥΝΗ.
Για πράγματα που γίνονται και για πράγματα που δεν γίνονται.
Αυτά που γίνονται πάντως δεν γίνονται με το «μαγικό ραβδί» και για όλα αυτά που δεν γίνονται άλλοτε φταίμε πραγματικά και άλλοτε όχι, διότι υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες. Επιπλέον και η αδράνεια είναι πράξη. Πασίγνωστο.
Ποιός επομένως θα μας ελέγχει;;; ΕΣΕΙΣ!!!
Γι’ αυτό όπως έχω γράψει επανειλημμένα ζητώ καθημερινά από τα μέλη μας αφού πρώτα μας γνωρίσουν, μας συναναστραφούν ή ρωτήσουν για το ποιόν μας στην συνέχεια να μας « ελέγχουν» για την προσφορά μας, τις συνδικαλιστικές μας ενέργειες, τις προτάσεις μας, την συνδικαλιστική μας συμπεριφορά και τις βασικές μας απόψεις επί πολύ σοβαρών θεμάτων που αφορούν το σύνολο του αστυνομικού προσωπικού.
Έτσι μόνο θα έχετε τους αντιπροσώπους που σας εκφράζουν καλύτερα από κάποιους άλλους και φυσικά τα λυπηρά φαινόμενα του παρασιτισμού ορισμένων θα τείνει σιγά σιγά στο μηδέν. Όπως και άλλα παρεμφερή ανεπιθύμητα φαινόμενα όπως της ιδιοτέλειας ή της προσωπικής προβολής και μόνο ορισμένων, της αλαζονείας μετέπειτα, του υπερφίαλου εγωισμού και εν τέλει της …ανικανότητας άλλων να σας εκπροσωπήσουν…εκπροσωπώντας συνήθως μοναδικά τις φιλοδοξίες τους.
Θέματα επί θεμάτων είχαν ή έχουν για χρόνια βαλτώσει ακριβώς διότι η ανικανότητα, ο καιροσκοπισμός, η αδιαφορία, ο ωχαδερφισμός και η ασχετοσύνη ορισμένων συνδικαλιστών αλλά και συναδέλφων από την άλλη μεριά ήτανε ή είναι ακόμη σε ορισμένα πολύ σημαντικά θέματα σχεδόν καταστροφική.
Γι’ αυτό σας καλώ με πάσα ειλικρίνεια και εκτίμηση στην δυναμική σας ως συναδέλφους και μέλη της Ένωσης Αθηνών, να ασχολείστε πολύ σοβαρότερα με τα του οίκου μας και με τα κοινά μας προβλήματα.
Δεν τα λέω έτσι στον αέρα αυτά ούτε φυσικά έχω την ανάγκη να χαϊδέψω τα αυτιά κανενός και όποιοι με γνωρίζουν προσωπικά το ξέρουν αυτό πολύ καλύτερα κι από εμένα, αλλά όπως για ακόμη μία φορά διαπίστωσα πρόσφατα σε διάφορες συζητήσεις οι «μύθοι» γύρω από τους συνδικαλιστές είναι πολλοί και συνήθως έχουν και « δράκους». Βέβαια πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουνε αρκετοί παλιοί και νέοι συνδικαλιστές που φροντίζουν να συντηρούν τους «μύθους» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Για παράδειγμα, πολύ μεγάλη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός που ένα μέλος του ΔΣ της Ένωσης υπηρετεί στην ΥΑΤ και με αυταπάρνηση ενώ καιγόταν ο ίδιος, έσβηνε πρώτα τον συνάδελφο δίπλα του.
Ο μύθος του συνδικαλιστή καρεκλοκένταυρου – βολεμένου δέχθηκε μια σοβαρή δόση αντιπαραβολής. Και αρκετοί από εμάς που ξέρουμε τα πράγματα από μέσα, γνωρίζουμε καλά πως δεν είναι ο μόνος.
Ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των αντιπροσώπων μας , πίσω από την ιδιότητα του συνδικαλιστή υπάρχουν παιδιά σαν τον Θέμη. Στο πεζοδρόμιο, για πολλά χρόνια, με υψηλή την αίσθηση του καθήκοντος και του επαγγελματισμού και μετά στις επάλξεις του υγιούς συνδικαλισμού.
Και όλοι αυτοί που είναι συνδικαλιστικά απέναντι μας το γνωρίζουν και είναι δύσκολο να το «χωνέψουν» ομοίως, διότι πρώτα σκεφτόμαστε και φερόμαστε υπηρεσιακά-συναδελφικά και μετά συνδικαλιστικά.
ΕΣΕΙΣ συνάδελφοι μας γνωρίζετε;;;
Γνωρίστε μας λοιπόν καλύτερα.
Υπάρχει λόγος. Το εννοώ.
Διαφορετικά, ζήστε και εσείς τον «μύθο» σας ή τον μύθο που σας πλασάρουν οι άλλοι… εξάλλου παντού υπάρχει κι από ένας!
(Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»)