ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ
29 Μαΐου 2015: Η ημέρα φλογερή, σκοτείνιασαν τα πάντα...
Το πρωί ξυπνήσαμε με συννεφιά και το μεσημέρι ενώ έλαμπε ο ήλιος σκοτείνιασαν τα πάντα...
Ήταν γύρω στις 4 όταν δυνάμεις των ΕΚΑΜ και της αντιτρομοκρατικής μας να φωνάξανε να παραδοθούμε!
Νόμιζα πως ήταν ψέμα, ότι κάτι άλλο ακούν τα αυτιά μου...
Κι όμως αντιθέτως, είχαν περικυκλώσει το σπίτι τα ΕΚΑΜ, το ελικόπτερο πετούσε από πάνω και εμείς προσπαθούσαμε να
δούμε τι θα κάνουμε μέσα σε δυο-τρία λεπτά.
Η σκέψη μου τριγυρνούσε στα κολαστήρια που θα ξαναερχόμουν.
Στους διαδρόμους που θα γύρναγα χωρίς κανένα νόημα.
Στους δικούς μου που θα άφηνα πίσω!
Ξαφνικά ο Σπύρος, ο μικρός μας Σπύρος, το παιδί που δεν ήξερε από διπλωματία, που τον διέκρινε το θάρρος, η
εντιμότητα και το πάθος για ελευθερία που τόσο πολύ κουράστηκε για να την αποκτήσει, αρπάζει το καλασνικοφ στο
άκουσμα πάλι των ΕΚΑΜ και το βάζει κάτω από το λαιμό του δίνοντας τέλος στη ζωή του!!!
Σβήσαν τα πάντα! Το δωμάτιο γέμισε καπνούς. Έπεσε κάτω και ήταν χαμογελαστός!
Ήταν χαρούμενος με την απόφαση και αυτό φαινόταν στο πρόσωπο του!
Ήταν επιλογή του, για αυτό και έλαμπε το προσωπάκι του!
Σάστισα, χτύπαγε η καρδιά μου τόσο δυνατά, νόμιζα ότι ήταν ένα ψέμα ότι έβλεπα.
Και όμως ο αγαπημένος μου Σπυράκος ήταν νεκρός.
Είχε το θάρρος και την τόλμη, είχε την ψυχή να κάνει αυτό που έκανε ενώ εγώ όχι!
Ήταν θαρραλέα η απόφαση του ενώ η δικιά μου όχι!
Κουράστηκε να τριγυρνάει στους διαδρόμους της φυλακής και να περνάνε τα χρόνια χωρίς νόημα!
Σπυράκο συγγνώμη αν καμιά φορά διαφωνούσαμε και συγγνώμη που δε μπόρεσα να σε προλάβω!
Συγγνώμη μικρέ αδερφούλη μου αν καμιά φορά σε είχα στεναχωρήσει!
Είσαι και θα είσαι για πάντα στη ζωή μου.
Θα νοσταλγώ τις στιγμές που γελάγαμε, που με έκανες να νοιώθω παιδί!
Είσαι ο δικός μας Σπυράκος, το παιδί που έδινε τα πάντα χωρίς ανταμοιβή.
Σ’αγαπώ και πάντα θα έχεις χώρο στην καρδιά μου και όταν θα συναντηθούμε θα γελάμε πάλι και θα κάνεις τις πλάκες
τις ξεχωριστές που έκανες!!!
Τιμή στον Σπύρο Δραβίλα και πάντα θα ζει στην καρδιά μου!...
Σπύρος Χριστοδούλου
athens.indymedia.org