"ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ είναι η ώρα που ξαποσταίνεις και κλείνουν τα μάτια σου γλυκά.
Στον βαθύ σου ύπνο, έρχεται ένα όνειρο τόσο ζωντανό…
««Σηκώνεσαι βιαστικός και ζαβλακωμένος το πρωί να πας για δουλειά. Ανοίγεις λίγο την τηλεόραση για παρέα στην βιαστική σου στάση για το πρωινό σου στην κουζίνα. Και όπως τρως νυσταγμένος ό,τι βρήκες μπροστά σου, ακούς ότι… μεγάλο μέρος της δύναμης της ΕΛ.ΑΣ. καταργείται και το προσωπικό της, αστυνομικό και πολιτικό, μεταφέρεται στον Ελληνικό Στρατό (Ε.Σ.)!!!
Τρελαίνεσαι, τι είναι τούτο;…(!!!).
Πας στη δουλειά σαν τρελός και συναντάς τους συναδέλφους σου σα φαντάσματα από το σοκ και την ταραχή.
Την ίδια ημέρα μαθαίνεις ότι τελικά θα βγεις, πρώτα, σε διαθεσιμότητα!!!… Από μήνα σε μήνα περιμένεις, στη διαθεσιμότητα, να πας στον Στρατό και αυτοί οι μήνες γίνονται χρόνος ολόκληρος…!!!
Ξανά σε περνούν ψυχοτεχνικά, ξανά υγειονομικό έλεγχο και τελικά πιάνεις δουλειά, ως «Ιδιαίτερης Κατηγορίας Ένστολο Πολιτικό προσωπικό του Ελληνικού Στρατού»!!! Τι «ότι-νάναι» είναι αυτό!!!;
Αναρωτιέσαι...
Σου λεν να φοράς την μπλε σου στολή, αλλά με το σήμα του Ελληνικού Στρατού… και θα δούμε……
Η παραλλαγή δεν είναι για σένα, γιατί δεν είσαι Στρατιωτικός, δεν είσαι όμως και Πολιτικός Υπάλληλος του Στρατού.
Δεν έχεις καθηκοντολόγιο!!!
Η Πολιτεία απλά σου πετά το «ξερομίσθι»…
Αυτή είναι, τελικά, η Αξιοποίησή σου!!!
Είσαι ένας υπάλληλος «Μηδέν, Μηδέν, Μηδέν».
Για άλλα δυόμιση ολόκληρα χρόνια ζεις την απαξία, την αγωνία, την ανασφάλεια και την προσμονή της εργασιακής σου τύχης.
Δηλαδή, σύνολο τριάμισι χρόνια!!!
Και όχι μόνον αυτό.
Τα σωματεία των Υπαξιωματικών του Στρατού με επίσημες εισηγήσεις τους σε λοιδορούν ως ξένο, άχρηστο, μη μάχιμο και γερασμένο και σε πετάν μπαλάκι στο Πολιτικό Προσωπικό του Στρατού, το οποίο τελικά φαίνεται να σε θέλει ως διοικητικό υπάλληλο για πάσης φύσεως δουλειές γραφείου και βλέπουμε!!!
Στα 40 σου η Πολιτεία τελικά σου λέει ότι, μάλλον, θα επιλέξεις να γίνεις Επαγγελματίας Οπλίτης, ή, όποιος επιθυμεί, Πολιτικός Υπάλληλος Διοικητικού του Ελληνικού Στρατού.
Και αναμένεις έστω…
Και πάλι ορισμένα Σωματεία και Ομοσπονδίες γκρινιάζουν………»»
Φίλε, Συνάδελφε και Συμπολίτη, αυτό ήταν «ένα κακό όνειρο» για εσένα, ή ένα κακόγουστο σενάριο αρρωστημένης φαντασίας.
Είναι όμως για εμένα (πρώην Δημοτικός Αστυνομικός της ΕΛ.ΑΣ.) και την οικογένειά μου μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ στην Ελληνική Αστυνομία.
Μαζί μου, άλλοι 311 άνθρωποι και οι οικογένειές μας κοντεύουμε να βγάλουμε «τον καρκίνο» από το άγχος μας...
Θέλουμε δουλειά ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ!!!
Ο πενιχρός μισθός που μας δίνει το ελληνικό δημόσιο είναι μεν «το λιγοστό οξυγόνο» μας, αλλά στη ζωή χρειάζεσαι και άλλα βασικά στοιχεία…
Το ίδιο και στην εργασιακή σου καθημερινότητα.
Θέλεις να είσαι καλά αδερφέ!!!
Οι «πρώην Δημοτικοί Αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ.» το αξίζουμε ειλικρινά, ως: εκπαιδευμένο και αξιολογημένο ανθρώπινο δυναμικό, με ουσιαστικά και έγκυρα τυπικά προσόντα και με πολυετή εργασιακή εμπειρία σε μέρος των αρμοδιοτήτων που, σε συναρμοδιότητα, εκτελούσε και εκτελεί η Ελληνική Αστυνομία.
Θεωρώ, γενικότερα, ότι κατά την κοινή πείρα και λογική του μέσου συνετού ανθρώπου, το Ιδιαίτερης Κατηγορίας Ένστολο Πολιτικό Προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας θα βοηθήσει την Υπηρεσία και, με την αξία του, θα σφραγίσει μια για πάντα τα κακόβουλα στόματα εκείνων που ο «Επαγγελματισμός» και η «Συναδελφικότητα» είναι Άπιαστο Όνειρο.
Από καρδιάς θέλω να ευχαριστήσω τους πολλούς Αστυνομικούς και Πολιτικούς Υπαλλήλους, όλων των βαθμών, που μας στηρίζουν καθημερινά και να ευχηθώ σε ΟΛΟΥΣ Καλές Γιορτές με Υγεία, Χαρά και Αξιοπρεπή Δουλειά. Εύχομαι το νέο έτος να πραγματοποιήσει τις ευχές όλων μας και να μας ενώσει συνολικά σαν Έθνος."
Με τη δέουσα τιμή,
Δρ. Σταύρος Σπετσαρίας
Ιδιαίτερης Κατηγορίας Ένστολο Πολιτικό Προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας