Του Πάνου Ηλία,
Αντιπροσώπου Ε.ΑΣ.Υ.Α.
Το τελευταίο διάστημα γίναμε μάρτυρες ακόμα μια φορά περιστατικών στα οποία ως συνήθως είχαμε το ρόλο του <<κακού>>.
Πρώτο περιστατικό, η σύλληψη του 14χρονου.Ο Έλληνας αστυνομικός κάνει το καθήκον του και η κοινή γνώμη είναι απέναντί του, λες και οι ανήλικοι παραβάτες έχουν το ακαταλόγιστο, ενώ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης φιγουράρει η <<αδικημένη μάνα>> με το κόκκινο μαλλί να χτυπιέται ότι δεν της δώσαμε άδεια να δει το παιδί της. Φαντάζει τουλάχιστον αστεία η αντίδραση της, αν σκεφτεί κανείς πως επισκέφτηκε <<τρεις φορές>> μετά του δικηγόρου της τον υιό της και σίγουρα τραγικό να ζητάνε από εμάς το λόγο που κάναμε τα προβλεπόμενα.
Δεύτερο περιστατικό, ο τραυματισμός συναδέρφων σε καταδίωξη στον Αγ. Παντελεήμονα σε προσπάθεια σύλληψης Ρομά. Δεν τρέχει και τίποτα είπαν οι περισσότεροι στο άκουσμα της είδησης καθώς τα έχει το επάγγελμά μας αυτά, οπότε αποτελεί λεπτομέρεια το γεγονός ότι ο ένας συνάδερφος έχασε το ένα του δάχτυλο και ο άλλος έφυγε με κάταγμα κνήμης από το σημείο. Μη ξεχνάμε άλλωστε συνάδερφοι, ότι το επάγγελμα μας δεν θεωρείται <<επικίνδυνο>> επομένως μικρή η ζημιά.
Ως τρίτο περιστατικό θα μπορούσα να αναφέρω τα αλλεπάλληλα κρούσματα covid-19 στις υπηρεσίες κυρίως της Αττικής αλλά και αυτό φυσικά κανέναν δεν θα ανησυχήσει παρά μόνο εμάς που καθημερινά καλούμαστε να εκτελέσουμε διατεταγμένη υπηρεσία με την απειλή του ιού να καιροφυλακτεί.
Τα κρατητήρια, έλεγχοι, πορείες και συγκεντρώσεις είναι περιπτώσεις πιθανής εξάπλωσης του ιού στις οποίες φυσικά δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε. Όπως επίσης δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από το Εφετείο στην οδό Λ. Αλεξάνδρας κατά τη διάρκεια της δίκης της Χρυσής Αυγής, στην οποία τα μέτρα προστασίας πήγαν περίπατο προς χάριν του <<πανηγυριού>> που στήθηκε από μέλη γνωστού πολιτικού χώρου.
Για ακόμη μια φορά είχαμε το ρόλο του <<κακού>> στα επεισόδια που εξελίχθηκαν και πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει αφού καταβλήθηκε προσπάθεια καταστολής ενεργειών των δημοκρατικών κουκουλοφόρων.
Στο ίδιο έργο θεατές για ακόμη μια φορά καταλήγουμε να προσπαθούμε για το δίκαιο, τη τήρηση των νόμων και τη προστασία των Ελλήνων πολιτών χωρίς αναγνώριση από την πολιτεία και με τη στάμπα του <<κακού>> στις πλάτες μας.
Και δυστυχώς συνάδερφοι το έργο έχει πολλά κεφάλαια ακόμη.
(Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»)