Τι είναι η διπολική διαταραχή; Είναι μια από τις πιο παρεξηγημένες ψυχικές ασθένειες εκεί έξω. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι και ποια είναι τα συμπτώματα ενώ τα συγχέουν με άλλες καταστάσεις.
Τελικά, τι είναι η διπολική διαταραχή; Το iPop.gr επικοινώνησε με τον Γεώργιο Παπαγεωργίου, διευθυντή της Ψυχικής Φροντίδας ΙΚΕ αναφορικά με το ζήτημα και μας έλυσε βασικές μας απορίες με τον πιο κατανοητό τρόπο!
Γιατί άλλο η κυκλοθυμία, άλλο η διπολική διαταραχή. Θεραπεία υπάρχει αλλά πώς; Και πώς μπορεί κάποιος να διαχειριστεί έναν άνθρωπο με διπολική διαταραχή;
Τι είναι η διπολική διαταραχή;
«Είναι ένας σχετικά νέος ορισμός, υπάρχει δηλαδή, λίγες δεκαετίες. Ήταν αυτό που παλιά λεγόταν μανιοκατάθλιψη. Το «διπολικός» προτιμάται και είναι περισσότερο πολιτικά σωστό να χρησιμοποιείται. Ο άνθρωπος που πάσχει από αυτήν την διαταραχή, -και είναι διαταραχή καθώς είναι επιβλαβής για την ψυχή του ανθρώπου- κυμαίνεται η ψυχική του διάσταση μεταξύ δύο πόλων, τον ένα το ονομάζουμε μανία και τον άλλον κατάθλιψη», μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Παπαγεωργίου.
Συνεχίζοντας, εξηγεί πως έχει δηλαδή, μια κυμαινόμενη ψυχική διάθεση μεταξύ μανίας ή κατάθλιψης. Η διακύμανση αυτή δεν είναι σε ίδιους χρονικούς χώρους. Άλλοι είναι περισσότερο σε κατάσταση μανίας και άλλοι περισσότερο σε κατάσταση κατάθλιψης, που είναι οι περισσότεροι και πληθυσμιακά. «Συνήθως έχουμε πολλούς που είναι σε καταθλιπτική διάθεση και κάνουν μικρά (χρονικά) ξεσπάσματα μανίας, και έχουμε και κάποιους μανιακούς που για μικρές χρονικές περιόδους πέφτουν σε κατάθλιψη», εξηγεί ο κ. Παπαγεωργίου.
[custom:google-ads]
Και πώς διαχωρίζεται η κατάθλιψη απ’ τη διπολική διαταραχή;
Αυτός που έχει κατάθλιψη είναι στο ένα άκρο της μεγάλης διαταραχής. Οι αποκλειστικά καταθλιπτικοί είναι σημαντικά μεγαλύτερη πλειοψηφία απ’ τους άλλους. Αυτοί που δεν πέφτουν σε μια βαθιά κλινική (που έχουν διαγνώσει οι ειδικοί), κατάθλιψη, δηλαδή που βρίσκονται σε μια κατάσταση ψυχική πριν την κατάθλιψη, είναι οι υπομανιακοί. Με μια κοινωνική λέξη, "κυκλοθυμικοί", η διάθεση τους κάνει κύκλους μεταξύ μανίας και κατάθλιψης.
Να διευκρινίσουμε πως όταν λέμε μανία δεν εννοούμε αυτόν που σπάει πράγματα, βρίζει, κινείται γρήγορα. Μανιακός είναι αυτός που ασχολείται με πάρα πολλά πράγματα διαρκώς και γρήγορα και έχει αδυναμία συγκέντρωσης. Μιλά με τον φίλο του, ενώ ταυτόχρονα διαβάζει ένα βιβλίο, ακούει τηλεόραση και προσέχει τι λένε στο απέναντι τραπέζι. Η ψυχική εγρήγορση σε πολλά θέματα, να περνάς με ευκολία από το ένα θέμα στο άλλο. Δεν είναι κάποιος εξορισμού επικίνδυνος αλλά είναι αυτός που είναι δύσκολο να παρακολουθήσεις με πόσα πράγματα ασχολείται ταυτόχρονα
Μπορεί να γίνει η διάγνωση σε συγκεκριμένη ηλικία; Όπως μας είπε ο κ. Παπαγεωργίου αυτού του είδους η διαταραχή εμφανίζεται συνήθως σε ενήλικες, αλλά όχι αποκλειστικά. «Υπάρχει έδαφος κάποιος να έχει ξεκινήσει από την παιδική ηλικία», μας είπε χαρακτηριστικά και είναι αυτοί που είχαν μικρές εναλλαγής διάθεσης και έντονους αποχωρισμούς ως παιδιά, πολλές μετακομίσεις, αποχωρισμούς, θανάτους, διαπληκτισμούς μέσα στην οικογένεια.
Είναι κληρονομικό ή όχι;
«Υπάρχει έντονη κληρονομική βάση», μας εξηγεί ο διευθυντής της «Ψυχικής Φροντίδας» αλλά διευκρινίζει πως δεν το κληρονομεί κάποιος όπως κληρονομεί το χρώμα των μαλλιών, αλλά υπάρχει έντονη γενετική συσχέτιση.
Μάλιστα κάποιες έρευνες λένε ότι η σχέση -σε γενικά νούμερα- είναι 40% στο γενετικό κομμάτι και το 60% στο επίκτητο, αυτό δηλαδή, που παθαίνουμε ή μαθαίνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής.
Υπάρχει θεραπεία;
«Θεραπεία υπάρχει με την προϋπόθεση ότι μιλάμε για την καθ’ εαυτό και σωστά διαγνωσμένη διπολική διαταραχή», αναφέρει στο iPop.gr ο Γεώργιος Παπαγεωργίου, λέγοντας πως η διπολική διαταραχή για να περάσει, για να θεραπευτεί ή να γίνει πιο αντιμετωπίσιμη και να προσφέρουμε μια καλύτερη ζωή στον άνθρωπο συνήθως χρειάζεται και φαρμακευτική αγωγή.
Δηλαδή, θα πρέπει πρώτα να γίνει η επίσκεψη σε ειδικό ψυχίατρο, ο οποίος αφού βγάλει διάγνωση (χρειάζονται τουλάχιστον 10 συνεδρίες) και θα δώσει και την κατάλληλη αγωγή, όχι ως προς το είδος του φαρμάκου αλλά τη δοσολογία, γιατί αναλόγως τον ψυχισμό και τη βιολογική κατάσταση κάποιου θα πρέπει να ακολουθήσει τις οδηγίες.
Πώς διαχειριζόμαστε έναν άνθρωπο με διπολική διαταραχή;
«Με υπομονή και με αγάπη», μας λέει ο κ. Παπαγεωργίου. Υπομονή γιατί δεν είναι κάτι που περνάει εύκολα, μπορεί να μην περάσει και ποτέ και με αγάπη γιατί όσο δύσκολο κι αν είναι, αυτός που έχει ανάγκη από έναν γάμο, μια οικογενειακή σχέση και πρέπει να ζουν μαζί, ο άνθρωπος που πάσχει από διπολική γίνεται πολύ δύσκολος όταν πέφτει σε κρίσεις.
Στη διπολική διαταραχή η έντονη εναλλαγή στη διάθεση «τρελαίνει» αυτούς που τους φροντίζουν. Όλοι όσοι φροντίζουν τέτοιους ανθρώπους σκέφτονται κάποια στιγμή αν πρέπει να φύγουν, να τους αφήσουν να ζήσουν σε κάποια κλινική ή να τους αφήσουν χωρίς φροντίδα. Πρέπει κάποιος να ψάξει στην καρδιά του αν θέλει κι αν υποχρεούται να το κάνει
Κι όταν παθαίνει κρίση ο άνθρωπος σου… αυτό πώς το αντιμετωπίζεις; Αυτό που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος που έχει αποφασίσει να φροντίσει τον άνθρωπο με διπολική διαταραχή, είναι να έχει ρωτήσει ή να έχει επισκεφτεί έναν ειδικό.
Θα πρέπει να έχει εικόνα για τη δική του ψυχική λειτουργία. Οι πάσχοντες δεν έχουν μεγαλώσει σε μια γυάλα αλλά σε οικογένειες. Γίνεται, λοιπόν, μια όσμωση και η συμπεριφορά του διπολικού επηρεάζει και τους γύρω του. Από την ψυχική ταλαιπωρία δεν είναι όλοι αλώβητοι αλλά έχουν σημάδια στην ψυχή τους πρέπει να ελέγξουν πόσο το αντέχουν γιατί δεν φτάνει να θες αλλά πρέπει και να μπορείς
Η καλύτερη φροντίδα -που θέλει ψυχικό κουράγιο- είναι το χιούμορ.
Να μπορούμε να προσφέρουμε χιούμορ στην κατάσταση αυτή. Όχι, να αστειευτεί κάποιος με μια σοβαρή κατάσταση αλλά μέσα από το χιούμορ δείχνουμε ότι δεν το αντιμετωπίζουμε και τόσο τραγικά, βοηθά τον άνθρωπο μας να μην πέσει τόσο βαθιά στην κρίση, να τον βοηθήσουμε να δει κάποιας μορφής χιούμορ στην πάθησή του. Το χιούμορ είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, όποιος υπερβάλλει ή συγχύζεται ή ανταποκρίνεται στην υπερβολή, δεν βοηθά, αλλά αντιθέτως τον χειροτερεύει.
Πηγή: ipop.gr